Scotland Yard : Samvinnuverkefni við Breta

Þessi skattundanfærsluaðferð að koma fjármunum í skattaskjól er ábyggilega mjög víðtæk og verkefnið að upplýsa mjög vandasamt. Þarna er auðvitað rótin að og meginástæðan fyrir því að Bretar settu á okkur hermdarverkalög. Skattsvikarar voru búnir að vinna að því hörðum höndum við undirbúning að koma öllum þeim fjármunum sem þeir komust höndum yfir til í þessi skattaskjól. Á annað hundruð fyrirtæki í eigu íslenskra aðila í skattfríðindaeyju í Karabíska hafinu kallar á mun víðtækari og torveldari möguleika á að koma þessum miklu fjármunum til baka.

Er líklegt að einn íslenskur saksóknari með takmarkaða fjárveitingu geti náð einhverjum árangri? Það er mjög ólíklegt og sennilega verða leyndir þræðir inn í gömlu stjórnarflokkana varla raktir.

Það er því fyllsta ástæða til að taka upp viðræður við bresk yfirvöld og rannsaka þessi vandasömu mál. Breska lögreglan hefur ábyggilega mjög mikla og langa reynslu hvernig best er að rekja þessi vðskipti og koma lögum yfir þessa herramenn sem hafa hagað sér eins og siðlausir „grafaræningar“.

Þögn og afskiptaleysi Geirs Haardes verður því sennilega best skýrð að hann vænti þess að þessir „grafaræningar“ hugsi síðar vel til Sjálfstæðisflokksins síðar meir. Þess vegna hefur hann dregið lappirnar mánuðum saman án þess að hafast neitt að.

Scotland Yard hefur mjög færa sérfræðinga á þessu sviði með aðgang að mjög öflugum upplýsingabönkum sem rétt er að íslensk yfirvöld ættu að snúa sér hið snarasta til Breta.

Með því getum við minnkað fjárhagslegt tjón okkar enda veitir ekki af.

Við Íslendingar eigum gríðarlega sameiginlega hagsmuni við Breta, að lögum sé komið yfir þessa herramenn sem rændu okkur þjóðarauðnum en skyldu skuldirnar eftir.

Þessi Icesafe mál og sitthvað fleira ætti því að skýrast betur.

Mosi

 

Skattaskjólin misnotuð

Sérkennileg markaðssetning

Ekki er meira af erótískum textum í Íslendingasögunum en reikna má með frá öðrum miðaldatextum. Íslendingasögurnar skera sig kannski út að þær eru ritaðar á því tungumáli sem fólkið sjálft talaði en ekki latínu eða öðrum útbreiddum og vinsælum tungum.

Íslensku munkarnirí klaustrunum og sjálfsagt nunnurnar líka, rituðu og afrituðu sögurnar eftir því sem þeim þótti viðhæfi. Daglegt líf kemur víða fram og sums staðar læðast ýms mannleg vandamál sem verða stundum til truflunar í hjónabandi. Þannig er Hrútur maður Unnar og frænku Gunnars á Hlíðarenda með þvílíkan lim að veldur erfiðleikum í sambúð þeirra.

Íslendingasögurnar mega því teljast mjög hlutlægar (obejtivar) bókmenntir þar sem lífinu er lýst tæpitungulaust. Það er ekki fyrr en tepruskapurinn kemur til sögunnar að ástæða þykir að ritskoða svona „smávegis“. Það þótti t.d. ekki við hæfi að hafa texta Bósa sögu og Herrauðs fyrir ungviðinu enda slík kímni sem þar er framsett e.t.v. ekki við hæfi viðkvæmra.

Að markaðssetja Íslendingasögurnar með þessum hætti er því nokkuð umdeilt eins og þessir örfáu smákalflar urðu áður til hneykslis þeim sem voru sérlega viðkvæmir.

Auðvitað brosum við að svona löguðu.

Mosi

 

Óritskoðaðar Íslendingasögur loks á dönsku

Er traustið einskis virði?

Á myndinni með fréttinni má sjá Geir Haarde með hendur spenntar, rétt eins og hann sé að biðja til guðinna um betri tíð.

Geir og fleiri ráðamenn í Sjálfstæðisflokknum hefðu orðið stærri í hugum allra sem gera sér grein fyrir þeim gríðarlega vanda sem nú þarf að vinna sig úr í efnahagsmálum Íslendinga. Þeir hefðu átt að viðurkenna að þeir hefðu gert mistök. Enginn er verri þó hann viðurkenni mistök sín heldur verður maður að meiri.

Í kristinni trú þykir sjálfsagður hlutur að viðurkenna mistök, sýna iðrun og biðjast fyrirgefningar. Sá sem ekki telur sig hafa þann eiginleika er með því að sýna öðrum hroka og í þessu tilfelli, falli bankanna eftir einkavæðingu þeirra auk fjölda annarra mistaka, einnig þeim sem hafa orðið fyrir tjóni mikla lítilsvirðingu. Sparifé okkar og lífeyrissjóðsinneign hefur skerst verulega vegna féfletta og braskara.

Við skulum einnig minnast þess, að nú er ekki lengur nauðsynlegt að lúta í duftið eins og tíðkaðist á dögum Spænska rannsóknarréttarins. Menn verða ekki brenndir á báli né teknir af lífi á annan hátt þó þeir viðurkenni mistök. Ekki þurfa menn að svifta sjálfir sig lífi eins og tíðkast jafnvel enn í Japan.  Það er því einskis að óttast en allt að vinna aftur traust með því að viðurkenna mistök sín.

Í viðtalinu við breska blaðamanninn kom í ljós, að Geir hafði aldrei samband við Gordon Brown eftir að sá síðarnefndi beitti Íslendinga hermdarverkalögunum. Þetta er hreint ótrúlegt og nánast ófyrirgefanlegt. Það er gömul og góð venja að sá sem veit upp á sig skömmina biðji um betra veður.

Enn eitt dæmið um hve traustið á Sjálfstæðisflokknum og fylgispekt við hann ætti undir venjulegum kringumstæðum bókstaflega að hrynja. 

Mosi

Geir: Biðst ekki afsökunar

Kúgari þjóðarinnar

Hallur Hallsson blaðamaður ritar greinarstúf í Morgunblaðið í gær, fimmtudag:  „Af ljótasta einelti Íslandssögunnar“. Þar er auðvitað borið blak af Davíð Oddssyni eins og hann sé eins og hver annar saklaus engill sem vont fólk er að ofsækja bæði seint og snemma. Hins vegar erum við mótmælendur sem vilja spillinguna burt og viljum betra og réttlátara þjóðfélag nefndur „skríll“. Getur nokkur blaðamaður lotið lægra í duftið í dálæti sínu á mesta kúgara þjóðarinnar?

Sú mikla mótmælaalda undanfarnar vikur minna um margt á þegar alþýða Austur-Evrópu safnaðist saman þúsundum saman á götum og strætum og kröfðust mannréttinda. Þau kölluðu eins og við íslensku mótmælendurnir: „Spillinguna burt“. Þau vildu valdhafana burt. Og þau vildu bæta þjóðfélagið, kosningar og nýja stjórnarskrá.

Hvað Halli gegnur til að nefna okkur mótmælendur „skríl“ er óskiljanlegt. Í orðabók þeirri sem lengi vel var kennd við Mennigarsjóð er orðið „skríll“ skýrt: „siðlaus múgur, ruslaralýður, aga- og menningarlaust fólk“. Meðal þeirra sem mótmælt hafa eru virtir einstaklingar margir hverjir með afburðamenntun, meira að segja einn núverandi ráðherra! Það verður því að vísa skrílstimplinum hans Halls Hallssonar yfir til föðurhúsanna með þeirri von að hann skoði betur eftirleiðis þann texta sem hann ætlast til að aðrir lesi í fjölmiðlum landsins.

Um Davíð er það að segja, að hann er eins og hver önnur opinber persóna. Hann hefur gegnt starfi borgarstjóra í Reykjavík, forsætisráðherra og nú Seðlabankastjóra. Ákvarðanir hans hafa oft sætt mikilli gagnrýni og flestir líta á hann sem kaldrifjaðan stjórnmálamann sem gjarnan vill taka mikla áhættu rétt eins og sá sem hefur gaman af að leggja stórfé undir í spilum. Völd og valdagleði er eins og hver önnur fíkn. Davíð er enginn undantekning og hefur með kolröngum ákvörðunum sínum dregið allt þjóðfélagið niður í það lægsta svað þar sem sálarlaus auðhyggja grundvölluð á braski og frjálshyggju þar sem allt á að vera frjálst, rétt eins og í frumskóginum. Sá kaldrifjaðasti og áhættusæknasti á því að hafa fullkomið frelsi að féfletta ekki aðeins fátækar ekkjur, barnafólk og fátækt og umkomulítið fólk, heldur heila þjóð og koma fjármununum undan í skattaskjól á fjarlægum slóðum.

Ákvarðanir Davíðs hafa því orðið mjög afdrifaríkar fyrir okkur Íslendinga: bygging Kárahnúkavirkjunar olli ofhitnun á örlitla hagkerfinu íslenska, bankarnir einkavæddir, bindiskylda afnumin, stuðningsyfirlýsing við umdeilt stríð í Írak og nú síðast þegar hann stendur fyrir hæstu stýrivöxtum í allri Evrópu. Með þessum óhóflega háu stýrivöxtum jók Davíð enn meir vandann af Icesafe reikningunum og jöklabréfunum sem nægir voru þó fyrir. Þess má geta, að Alþjóða gjadeyrissjóðurinn hefur staðfest aðvaranir okkar sem vildu ekki ráðast í Kárahnjúkavirkjun. Sú framkvæmd var of stór fyrir litla hagkerfiskrílið íslenska.

Það er því mjög skiljanlegt að núverandi ríkisstjórn vilji koma Davíð frá völdum. Hann er með þessum háu stýrivöxtum að ganga mjög að fjárhag fyrirtækja og einstaklinga. Eigið fé fyrirtækja er víðast hvar horfið og þau eru orðin mjög háð nauðsynlegu rekstrarfé sem kostar þau allt of mikið.

Þegar svonefnd Ólafslög voru sett 1979 var það viðurkennd aðferðafræði að þegar verðbólga fór niður þá væri ástæða að hækka vexti. Hins vegar þegar dýrtíðin jókst, þá lækkuðu raunvextir. Nú er svo komið að hvort magnar hvort annað, dýrtíðin og háu vextirnir. Útkoman er gríðarlega hagstæð skilyrði fyrir braskara að auðga sig jafnvel enn meir en þá gátu látið sig dreyma um.

Það er því nauðsynlegt að aftengja tímasprengjuna Davíð í Seðlabankanum.

Mosi

Afglöp Sjálfstæðisflokksins koma sífellt betur í ljós

Niðursveiflan ætlar að reynast dýpri en talið var í fyrstu. Ekki er undur að þjóðarskútan hriplekur eftir kappsiglingu óheftrar frjálshyggjunnar. Einkavæðing bankanna og Kárahnjúkavirkjun var mikið og slæmt mýrarljós sem leiddi þjóðina beint út í fenið. Stuðningurinn við árásarstríð Bush og Blair reyndist mikið axarskaft og til að bæta gráu ofan á svart þá snarhækkaði Davíð stýrivextina eftir að hann hlammaði sér inn í Seðlabankann. Okurvextir Sjálfstæðisflokksins hafa leitt til gríðarlegra erfiðleika í fjárhag einstaklinga og fyrirtækja. Sparnaður landsmanna er uppurinn en háir stýrivextir juku vandræðin vegna Icesafereikninga og jöklabréfa.

Og Geir haarde vill ekkert kannast við að eitthvað fyrirbæri sé til að bera ábyrgð. hann telur í viðtali við breskan blaðamann enga ástæðu til að biðja þjóðina afsökunar þó allt bendir til að rekja megi ÖLL þessi mistök til afglapa Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins reyndar einnig.

Það er því engin ástæða til að veita Geir Haarde né Sjálfstæðisflokknum fyrirgefningar. Venjan er að sá sem hefur gert mistök hafi frumkvæði að því að biðja um fyrirgefningu og biðjast vægðar eftir að hafa lotið í duftið og sýnt iðrun. Þá fyrst er það skylda kristins samfélags að fyrirgefa, - fyrr ekki.

Sjálfstæðisflokkurinn ber því meginábyrgð á því gríðarlega erfiða ástandi sem nú er í samfélaginu.

Auðvitað er mikil raun að horfast í augu við það að glæsibragurinn fölnaði og varð að gjalti á stuttum tíma. Pótemkín tjöldin eru fallin og við blasir sár raunveruleikinn, grátur og gnístran tanna.

Við skulum því muna vel í kjörklefanum 15. apríl næstkomandi hvaða stjórnmálamenn og hvaða flokkur kom okkur út á þennan klaka sem sífellt er að brotna af og verða minni og minni.

Mosi

Niðursveiflan meiri

Stofnum útibú Seðlabanka í Hrappsey

Kalt var í morgun, eg og yngri sonur minn entumst þó í nær þrjá tíma. Rétt misstum af Bubba og félögum. Á morgun hyggjumst við mæta e-ð fyrr svo við höfum tækifæri að sjá gamla refinn skjótast inn í bankann.

Annars er til umhusgunar hvort Jóhanna forsætisráðherra ætti ekki að stofna útibú Seðlabankans í einhverri eyðieyju Breiðafjarðar. Tvær eyjar bera það merka nafni Hrappsey. Á þeirri stærri í mynni Hvammsfjaraðr var mikil menningarsaga, heilt prentverk var þar um nokkurra ára skeið. Sú minni er úti fyrir Skarðsströnd. Þangað mætti senda Davíð og þá tryggu hjörð sem hefur slegið skjaldborg um hann.

Þessi lausn hefði það í för með sér að ekki þyrfti að grípa til uppsagnar hans með tilheyrandi vandræðum fyrir þing og þjóð, nóg eru vandræðin fyrir sem stafa af þessum skelfilega manni. Hann fengi að vera í friði óáreittur, gæti dundað sér við að kljúfa rekavið eins og Vilhjálmur keisari Þýskalands dútlaði við í elli sinni. Þeir eyjaskeggjar gætu skotið sér seli til matar og lifað þokkalegu lífi í friði við guð og menn. Á vorin gætu þeir félagar sinnt æðarvarpi og stuggað við minkum,refum og ránfuglum. Með þessu lærðu þessir herramenn að það þarf töluvert að hafa fyrir lífinu, ekki verður allt fengið með kjaftavaðlinum og þvermóðskunni. Þá mætti senda þangað nauðsynlegan kost og póst á svona mánaðarfresti. Um kaupgreiðslur mætti greiða Davíð í gömlum krónum sem við gætum komist af án og þyrftum ekki nauðsynlega á að halda.

Þegar Davíð hefur sýnt iðrun, beygt sig niður í duftið og beðið íslensku þjóðina fyrirgefningar á afdrifaríkum afglöpum sínum, mætti hann eiga afturkvæmt í mannfélagið aftur. En ekki gæti hann vænst þess að setjast aftur í Seðlabankann enda hann ekki líklegur til að geta sinnt starfi þar nema ef vera skyldi við einhver tilfallandi störf svo sem aðstoðarmaður ræstikvenna og við uppvask.

Þessari hugmynd er hér með komið á framfæri.

Mosi

 

 

 

 

Bubbi rokkar Seðlabankanum

Harmagrátur Sjálfstæðisflokksins

Þvílík ræða Sigurðar Kára Kristjánssonar. Ætla mætti að vondar tungur séu að ljúga upp á Sjálfstæðisflokkinn að hann hefði verið í ríkisstjórn síðastliðin tæp 18 ár. Auðvitað var gerð röð af mistökum sem Sjálfstæðisflokkurinn getur ekki hlaupist undan.

Sigurður Kári ætti að finna sér e-ð annað verðugara að dunda sér við en að verja gjörsamlega vonlausan málstað. Að fárast út í einhverjar skattahækkanir það er vægast sagt broslegt að ekki sé meira sagt. Auðvitað verður ekkert hróflað við sköttum á þessu ári enda mælir flest á móti því að skattar séu hækkaðir án fyrirvara. Nú er árið byrjað og ekki gott að leggja aukna skatta og láta gilda afturfyrir. Þetta gerði þó Sjálfstæðisflokkurinn fyrr á tímum og fór létt með það.

Mig langar til að benda á, að þeir sem eru loðnir vel um lófana, sannkallaðair ríkisbubbar, fyrir þeim eru auknar skattgreiðslur mun léttari en auknar skattálögur barnafólks og fátæku ekkjunnar. Mættu þeir taka Einar Benediktsson til fyrirmyndar í fleiru en raka saman ofsagróða.

Einhverju sinni var lagt útsvar sem oftast á Einar. Þótti honum upphæðin mjög lág og kærði álagninguna - til hækkunar, enda þótti honum skattfjárhæðin vera svo kotungsleg að sér sæmdi ekki að vera þekktur fyrir að greiða „vinnukonuútsvar“.

Við eigum að vera stolt af því að geta tekið þátt í rekstri þjóðfélagsins. Viðeigum hins vegar kröfu á að halda uppi þeirri þjóðfélagsþjónustu sem við þurfum á að halda. Þess vegna eigum við að halda uppi skólunum, heilbrigðiskerfinu og öðru því sem er okkur mikilvægast.

Hins vegar má gjarnan strika út - og það sem fyrst - öllum óþarfa rándýra útgjaldaliði eins og allt sem tengist her og vitaóþarfa slíku prjáli.

Mosi

 

Þýðir ekki að klína sök á Sjálfstæðisflokkinn

Mótmælin halda áfram uns Davíð segir af sér!

Óhætt má segja að hnútkast gangi milli ríkisstjórnarinnar og Davíð Oddssonar. Greinilegt að Davíð irðist einskis og svarar Jóhönnu eins og syndarinn telji sig vera alsaklausan af öllu því sem honum hefur verið núið um nasir.

Raunverulega líta margir á Davíð sem persónugerving pólitískrar spillingar Íslandi. Á velgengis árum sínum leyfði hann sér sitthvað sem ekki þykir sjálfsagt í lýðræðislegu þjóðfélagi. Pólitískar ráðningar í mikilvægar stöður eru hvergi nema ígjörspilltumþjóðfélögum. Þá þykir alltaf rétt að bera undir aðra embættismenn, þingnefndir, þingið og jafnvel þjóðina mikilvæg mál áður en teknar eru pólitískar ákvarðanir. Dabbi og Dóri (Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson) þóttust vita allt miklu betur þegar sól þeirra skein hvað glaðast. Þannig var farið út í allt of umfangsmikla, mjög umdeilda og dýra framkvæmd við byggingu Kárahnjúkavirkjunar sem olli því að íslenska örhagkerfið bullsauð. Þá var veittur pólitískur persónulegur stuðningur við umdeilt árásarstríð þeirra félaga Bush og Blair í Írak. Síðustu árin hafa stýrivextir verið keyrðir óhóflega upp úr öllu valdi í Seðlabankanum eins og versti óviti hafi verið við stýrið. Allt of háir stýrivextir ollu Icesafe blöðrunni og þeir hafa einnig komið þúsundum Íslendinga út á kaldan klaka fjármála sinna. Eigið fé íslenskskra fyrirtækja hefur verið að brenna upp af þessum ástæðum með tilheyrandi samdrætti og mesta atvinnuleysi í áratugi.

Mótmælin sem verið hafa í allan vetur höfðu fern markmið:

Að krefjast afsagnar ríkisstjórnar Geirs Haardes. Kosningar til Alþingis, og afsögn stjórna Fjármálaeftirlitsins og Seðlabanka. Öll markmiðin nema það síðasta hafa náðst. Fyrir utan Seðlabankann í morgun eru því mjög eðlilegt framhald af búsáhaldabyltingunni því sem verið hefur, sjá nýjustu fréttir: http://www.mbl.is/player/mblplayer.swf

Og Davíð telur sig ekki eiga að axla neina ábyrgð þó svo að hann hafi haft þessi gríðarlegu miklu völd.

Mosi

Hittu ekki seðlabankastjórana

Eitruðu eplin

Stýrivextir hafa svo sannarlega reynst okkur Íslendingum sem „eitruð epli“. Allt of háir stýrivextir hafa verið eins og hvert annað leikfang í höndum óvita. Orsakir bankahrunsins má rekja til óhóflegra stýrivaxta og er megin ástæða þess slæma ástands sem nú er ríkjandi.

Sjá nánar: http://mosi.blog.is/blog/mosi/entry/796525

Mosi

Lækkun stýrivaxta í 8% gæti tryggt 7000 störf

Að berja í brestina

Ljóst er að til þess að Seðlabankinn verði virkilegur Seðlabanki, þá þarf lagabreytingu til að í stól bankans megi setjast velreyndur og velmetinn fagmaður á sviði efnahagsmála. Fram að þessu hefur bankinn verið eins og „helgur steinn“ fyrrum stjórnmálamanna sem oft hafa takmarkaða sérþekkingu á efnahagsmálum.

Vinahópur Daviðs Oddssonar virðist vera trúr fornum vini og samherja. Því miður var Davíð þannig forystumaður að ekki var liðið að neinn hefði uppi sjálfstæða skoðun á mönnum né málefnum. Þannig voru þeim sem höfðu uppi einhverja minnstu efasemdir, ýtt út í ystu myrkur svo ekki drægi skugga á dýrð formannsins.

Davíð Oddsson er ekki hafinn yfir gagnrýni. Hann er eins og hver annar dauðlegur maður. Vitjunartími hans er fyrir löngu runninn upp. 

Þekkt er í Njáls sögu þá Gunnar á Hlíðarenda dró á sig síðhött og dulbjóst sem Kaupa-Héðinn vestur í Dali. Þá einhver hafi efasemdir um gæði söluvarnings hans, barði hann í brestina og jafnvel flaug á viðkomandi. Nú berja vinir Davíðs í bresti Davíðs og fljúgast á við andstæðinga Sjálfstæðisflokksins í þinginu.

Gyllingin á dýrð Davíðs er fyrir löngu fölnuð. Hann hefur hvorki englavængi né geislabaug en það þarf e.t.v. að aðstoða hann til að stíga ofan úr þeim gullstól sem hann hefur valið sér. Hann gerir sér kannski ekki grein fyrir þeim vanda sem við Íslendingar höfum ratað í og honum mátti vera ljóst að honum bar að gera e-ð í málunum en ekki sitja á gullinu með hendur í skauti.

Mosi

 

Hörð gagnrýni á seðlabankafrumvarp