Látum braskarana ekki stoppa okkur!

Til hamingju Teitur!

Við látum ekki braskarana þagga niður í okkur!

Góðar stundir!

Teitur Atlason sýknaður

Þegar gömlum húsum er breytt í hótel

Eitt mjög mikilvægt er að hafa í huga þegar gömlum húsum er breytt er að tryggja góða aðkomu. Svo virðist sem þetta mikilvæga atriðið hafi of oft gleymst. Sem reynslumaður í ferðaþjónustunni er ekki auvelt að koma með rútu að sumum þessara gömlu húsa. Sem dæmi má nefna Laugaveg 22 þar sem áður var verslunin Fálkinn en nú Hótel Frón. Ekki er heimilt að aka rútu niður Laugaveginn og því þarf að skila farþegum eða sækja með því að stoppa rútuna í næstu götu með tilheyrandi töfum. Annað dæmi er Hótel Plaza í Aðalstræti 4. Þar er stæði leigubíla og bílsstjórar þeirra ekki par hrifnir ef rútu er lagt í stæði þeirra ef laust er. Sama má segja um Hótel Borg, þar er aðkoma mjög aðfinnanleg vegn þrengsla. Á horni Hverfisgötu og Klapparstíg er Hótel Klöpp. Ekki er auðvelt að stoppa rútu þar fyrir utan á þessu þrönga umferðarhorni.

Svo eru menn með hugmyndir um að breyta stórum byggingum eins og Landsímahúsinu og koma fyrir stórfelldum hótelrekstri án þess að aðkoma sé nægjanlega trygg. Miðbærinn er vandræðagististaður vegna vondrar aðkomu. Fyrir rútubílsstjóra er mikill höfuðverkur og einnig okkur leiðsögumenn að koma með eða sækja farþega á þessi hótel.

Góðar stundir!

Breyta Hverfisgötu 21 í hótel

Upplýsingaþjónusta vildarvina?

Í aðdraganda hrunsins virðist sem valdaklíkan og vildarvinir hafi fengið betra upplýsingastreymi en aðrir. Þannig fóru fram viðskipti með hlutabréf fyrir réttum 4 árum þar sem auðmenn náðu að losa sig við verðlítil hlutabréf.

Baldur Guðlaugsson seldi hlutabréf sín í Landsbankanum rétt upp úr miðjum sept. 2008 og sömu daga seldi Örn Andrésson sín hlutabréf í Atorku. Það leiddi til falls þess almenningsfyrirtækis nokkru síðar.

Guðlaugur Þór var iðinn við að afla fjár í kosningasjóð sinn. Honum varð furðu vel ágengt. Er hann kannski enn að afla fé í sjóðinn fyrir næstu kosningar? Guðlaugur Þór virðist koma víða við sögu þar sem safaríkar fréttir eru af einhverju tengdu braski og fjármálum. Hann átti sinn þátt í að grafa undan Gunnari Andersen fyrrum forstjóra Fjármáleftirlitisins sem virðist hafa fundið eitthvað bitastætt gegn Guðlaugi Þór. Því miður beitti hann ekki réttri aðferð að afla nánari upplýsinga eftir þeim leiðum sem Fjármálaeftirlitinu er heimilt að fara. Því varð það sem athugun beindist að slapp og enn er hann að „sprikla“. Þar sem Guðlaugur Þór er, má reikna með ýmsu misjöfnu. Hann virðist koma víða við sögu og spurning hvort hann tengist eitthvað þessu einkennilega máli hvort Deutsche Bank hafi fengið heimild að losa þetta mikla fé úr þeim festum sem gjaldeyrishöftin eiga að halda gagnvart öllum.

Spurning er: Í hvaða fyrirtækjum er Guðlaugur Þór ekki flæktur að meira eða minna leyti? Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn hafa lengi verið talin ein verstu spillingarbæli landsins.

Nægir að vísa á að á þingi sitja nokkuð margir fyrir þessa flokka sem flæktir hafa verið í spillingarmál af misjöfnu tagi.

Brýnt að málið sé upplýst sem fyrst

Furðuleg framkvæmd

Í fréttinni segir að vegagerð þessi hafi verið vegna fyrirhugaðrar vatnsleiðslu. Í ljós kemur að lagt er í vegaframkvæmdina án þess að minnstu vísbendingar séu um lagningu leiðslunnar sem var ástæða rasksins.

Nú bendir allt til að framkvæmdaraðili sé með áfar slæm á hendi. Eftir núverandi náttúruverndarlögum er mjög erfitt að koma refsiábyrgð á viðkomandi. Nú hafa verið lögð fram drög að nýju frumvarpi að náttúruverndarlögum sem tekur á svona málum, mun betur en þau ófullkomnu lög sem nú eru.

Virðing fyrir náttúru landsins þarf að efla. Við getum auðveldlega eyðilagt náttúru landsins með skammsýni og einhliða ákvörðunum.

Eldborgarhrauni í Hnappadal raskað

Hvað er frelsi?

Mjög þröngur skilningur á frelsi virðist vera í svonefndri „frelsisvísitölu“ Fraser-stofnunarinnar. Það ríki sem trónir efst á lista þeirrar stofnunar er Hong-Kong. Spurning er hvort forsvarsmönnum þessarar Fraserstofnunar hafi yfirsést að Bretar stjórna ekki lengur þar heldur Kínverska alþýðulýðveldið. Mannréttindi eru ekki talin vera upp á marga fiska þar eystra þó svo að „frelsi“ í fjármálaumsvifum og þar með braski teljist sjálfsagður hluti í Hong-Kong.

Fátt er meira misnotað en frelsið. Það er meira að segja spyrnt saman við sjálfsögð mannréttindi í BNA að hafa byssu undir höndum og geta „varið sig“ eins og það er orðað. Í landi mesta herveldis heims eru því miður allt of margar skuggahliðar. BNA er t.d. langstærsti aðili hergagnasölu í heiminum og tengist vægast sagt mjög vafasömum aðilum meira og minna. Flóttamannavandi heims er einkum vegna ýmis konar hernaðar, ofríkis og kúgunar. Náttúruhamfarir koma líka við sögu, aðgangur að hráefnum, olíu, vatni og öðrum sjálfsögðum nauðsynjum sem völd og áhrif snúast meira og minna um.

Verðum við ekki að skoða þessi mál betur?

Ísland á pari með Sádi-Arabíu

Þegar haustið kemur of snemma

Hugur allra Íslendinga er hjá þeim bændum sem enn eiga fé á fjalli. Fyrsta hausthretið var óvenjulega snemma í ár og kannski alvarleg áminning um að við búum í erfiðu landi. Kannski við eigum að leggja meiri áherslu á að breyta gömlum venjum hvað sauðfjárbúskap varðar: Kannski ástæða til að halda fé fremur í heimahögum hvar það er óneitanlega öruggara.

Og við eigum að kappkosta að bæta landið okkur hvað gróðurfar varðar og hlífa þeim viðkvæma gróðri sem reynir að þrauka á öræfum landsins.

Um síðustu ferð mína um þessar slóðir má lesa á blogginu:

http://mosi.blog.is/blog/mosi/entry/1257555/

Góðar stundir!

Hálka á Möðrudalsöræfum og Hólasandi

Eftirminnileg ferð til Mývatns 11.-12. september

Að morgni þriðjudagsins 11. þ.m. flaug eg ásamt öðrum leiðsögumanni eldsnemma austur á Egilsstaði á móts við tvo ferðahópa sem komu með Norrænu þá um morguninn. Ætlunin var að aka að Mývatni gista þar eina nótt á Skútustöðum og síðan baka daginn eftir.

Ekki leist okkur sem best á aðstæður, fréttum að verið væri að moka fjallveginn milli Norður- og Austurlands og von væri að veðrið gengi niður. Satt best að segja leist mér ekkert of vel á þessa ferð en reynt var að halda í upphaflega áætlun.

Við ákváðum að doka um stund á Austurlandi, ekki leggja of snemma af stað á heiðarnar, ókum í Hallormsstaðaskóg þar sem gengið var um Trjásafnið og yfir í Atlavík. Kannski það sé allt að því móðgun við Þjóðverja að sýna þeim skóg á Íslandi en Ísland er sennilega einna skógfátækasta land heims að undanskildu Grænlandi en Þýskaland eitt skógauðugasta land Evrópu ef ekki alls heimsins miðað við íbíufjölda. En alla vega er alltaf gaman að sýna hvernig við höfum verið að feta okkur áfram með tilraunum hvaða trjátegundir geta þraukað hér. Og alltaf gaman að sýna eikina okkar frá Englandi sem eftir um 60 ár er orðinn sæmilegur runni um 3 metrar á hæð!

Um hádegisbilið var lagt af stað norður heiðar um ægilegustu auðnir landsins þar sem gróðureyðing hefur verið víða nánast alger. Leið þessi er dagur andstæðanna. Fyrir austan var snjólaust með öllu, fremur hægur vindur en nokkuð svalur. Við vegamótin þar sem leiðir skilja annars vegar til Mývatns og hins vegar Vopnafjarðar var komin snjóþekja. Og á Möðrudalsöræfum var mikil hálka með skafrenningi þvert á veginn. Þýski bílsstjórinn minn var vanur þessum aðstæðum í Ölpnum og mat aðstæður alveg hárrétt. Hann vissi að þar sem við vorum á sumardekkjum varð að fara með fyllstu varkárni. Við hugðumst gera hádegishlé í Möðrudal en þar sem ekki hafði verið rutt þangað, héldum við áfram yfir Vegskarð sem nýlega hafði verið rutt. Ferðin gekk vel áfram um Víðidal en á Byskupsháls var aftur mikil hálka sem var áfram um Mývatnsöræfi og allt vestur að Námaskarði. Við áðum í Jarðböðunum þar sem við höfðum seinbúið hádegishlé. Um helmingur hópsins fór í bað en það var á dagskrá. Nokkuð svalt var en eg hafði haft með mér þykkustu lopapeysuna mína sem kom sér vel þegar eg tók myndir. Það verður að játast að þó eg hafi komið margsinnis að Mývatni hefi eg aldrei séð það og umhverfi þess að vetrarlagi.

Við austanvert Mývatn hafði gamla rafmagnslínan farið öll meira og minna úr skorðum. Víða mátti sjá rafmagnsstaura brotna eða þeir hölluðu mjög og vírarnir allir meira og minna úr lagi færðir. Rarik menn unnu dyggilega við að koma rafmagni aftur á eftir óveðrið. Þeir höfðu dregið út jarðstreng og lagt hann til bráðabirgða meðfram veginum. Uppi í einum staurnum voru tveir línumenn að störfum sínum við að tengja.

Við áttum bókaða gistingu á Hótel Gíg á Skútustöðum. Þar var hafði verið rafmagnslaust síðan aðfararnótt mánudags. Kvöldverður var eldaður við grill og víða loguðu kertaljós. Þetta var ákaflega rómantískt og eftirminnilegt. Þegar kvöldverður var að baki og klukkan rétt gengin í 10 eða eins og Þórbergur hefði sennilega ritað: Klukkan 21.11 komst rafmagn aftur á við gríðarleg fagnaðarlæti viðstaddra. Hafði þessi hluti Mývatnssveitar verið án rafmagns í rúma 41 klukkustund.

Nóttin var kyrr, heiðskírt var og þónokkuð frost. Um morguninn gekk eg um Skútustaðagíga og fannst mér nokkuð öðruvísi umhorfs en að sumri þá eg geng með ferðahópunum mínum um þessar slóðir.

Við lögðum af stað hálfníu um morguninn í hægviðri og glaðasólskini. Fyrsti áfangastaðurinn var Dimmuborgir. Slóð hafði verið rudd eftir veginum og alla leið að veitingastaðnum þar. Ekki gekk vel að snúa rútunni og mun þetta í fyrsta skipti sem lengri tíma tekur að snúa rútu við en tekur að skoða sig um. Ekki fórum við niður í Borgirnar enda allt á kafi í snjó. Við skoðuðum því Borgirnar frá veitingahúsinu sem var harðlæst enda hafa húsráðendur ekki átt von á neinum viðskiptum svo snemma morguns. Mjög einkennilegt var að sjá birkið enn allaufgað á kafi meira og minna í snjó. En svona er Ísland!

Eftir að bílsstjórinn hafði með aðstoð annars manns náð að moka nóg til að unnt væri að snúa við, ók hópurinn í Reykjahlíð. Við gengum til kirkju sem var opin öllum þeim sem inn vildu líta. Eldra fólkinu þótti gott að koma í þessa fallegu kirkju og væntanlega þeim yngri einnig.

Í Upplýsingamiðstöðinni fengust þær fréttir að ekki hefði verið ruddur afleggjarinn að Hverurnum austan Námaskarðs né að Dettifossi. Mývetningar og reyndar Þingeyingar allir hefðu í öðru að snúast að huga að sauðfé sínu um þær mundir sem væri í mikillri hættu statt. Það var auðskilið.

Þá var ekið að Hverasvæðinu og bílnum lagt á vegarbrúninni meðan ferðafólkið gekk að hverunum. Síðan var ekið áfram austur í þessu fína vetrarveðri þar sem varla blakti hár á höfði. Afleggjarinn norður að Dettifossi var lokaður og feginn var eg að ekki var reynt að komast þangað. Skótauið sem flestir höfðu á fótum sér var eiginlega rétt til þess fallinn að komast milli húsa í Suðurlöndum. Komið var við í Möðrudal en þar var yrðlingurinn allur á bak og burt. Þeir voru reyndar tveir fyrr í sumar en annar varð undir bíl.

Komið var aftur á Egilsstaði skömmu fyrir kl.16.00. Ferðahópurinn kvaddur sem ók áfram austur yfir Fjarðarheiði áleiðis til Seyðisfjarðar. Sennilega verður þessi ævintýraferð þessu þýska ferðafólki mjög eftirminnileg enda var hiti víðast hvar kringum 25-30 selsíusgráður í Þýskalandi í síðustu viku þá fólkið lagði af stað.

Íslensku leiðsögumennirnir flugu aftur til Reykjavíkur til sinna.

Góð ferð en nokkuð strembin var að baki og allt fór vel!

Góðar stundir!

Allt að 300 milljóna tjón

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Rarik menn að störfum
• Hallarflöt í Dimmuborgum
• Snjómokstur við Dimmuborgir

Sama efni og í mannsnöglum?

Efnið í hornum nashyrninga er sagt vera nákvæmlega það sama og í mannsnöglum.

Þessi hjátrú að horn nashyrninga hafi einhver bætandi áhrif á að asískir karlar geti aukið kyngetu sína er því á á nokkuð vafasömum grunni byggð. Ef eitthvert virkt efni er í hornum nashyrninga, mætti hugsa sér mikla starfsemi kringum hjátrú þessa.

Í germanskri þjóðtrú er sagt frá naglfari nokkru sem sagt var hafa verið smíða úr nöglum.

Hvort mannsnöglin geti orðið auðsuðppspretta er stóra spurningin. Alla vega ætti að vera tiltölulega auðvelt að „falsa“ töfralyfið sem sagt er vera úr hornum nashyrninga. Hvernig mætti finna muninn sé efnið nánast það sama?

Hér er viðskiptatækifæri sem einhver ætti að stökkva á. Kannski einhver útrásarvíkingurinn sem hefur haft Íslendinga að féþúfu með braski sínu? Hann gæti keypt sér eitt og eitt nashyrningshorn t.d. á 10 ára fresti og blandað efnunum saman með góðri arðsemi.

Góðar stundir!

Hornin þyngdar sinnar virði í gulli

Óljóst tilefni

Þegar gott og tilhæfilegt tilefni liggur fyrir er sjálfsagt að mótmæla. En ef svo er ekki?

Greinilegt er að einver aðili sem hefur aðgang að nægu fé og sjálfboðaliðum skipuleggur mótmæli.

En hvert er tilefnið að þessu sinni? Ekki er gott að sjá það. Kannski geta þessir „mótmælendur“ mótmælt því að ríkisstjórninni hafi tekist betur en nokkurri íhaldsstjórn að koma okkur út úr kreppunni.

Þingmenn endurskoði verkefnalista

Umdeild aðgerð sameinar ólíka trúarhópa

Fram að þessu hafa Gyðingar og múslimar fátt eitt sameiginlegt annað en að búa við misjafnlega friðsama sambúð. Nú er allt í einu komið mál sem viðist sameina þá og sem þeir virðast ekki sáttir við.

Umskurður á börnum hvort sem er piltar eða stúlkur hefur lengi verið umdeilt. Margir læknar telja tilganginn ekki hafa nein læknisfræðileg rök enda upphaflega tilgangurinn að auka heilbrigði barna þar sem lækningar eru takmarkaðar.

Trúarathafnir verða að taka breytingum þannig að það sem ekki skiptir máli hverfur.

Umskurður getur verið mjög þjáningafullur einkum meðal stúlkna. Gyðingar hafa sennilega ekki beitt þær þessu en drengir hafa yfirleitt verið látnir sæta þessu án þess að vera spurðir að. Umskurðurinn er því eins og hvert annað brennimark sem fylgir einstaklingnum alla ævi.

Þýski dómstóllinn hefur væntanlega byggt að einhverju leyti á þessum meintu mannréttindabroti gagnvart varnarlausum ungbörnum.

Þessir ólíku trúarhópar mættu finna sér annað og gagnlegra sameiginlegt en misbeitingu á kornabörnum.

Góðar stundir.

Deilt um umskurð drengja í Þýskalandi