Þriðji bankinn fallinn?

Þegar um fjármál er að ræða, taka Bretar greinilega enga áhættu. Þeir eru þekktir fyrir að hafa vaðið fyrir neðan sig og vilja að treysta megi öllu. Þó er nokkuð djúpt tekið í árina að jafna þrengingum íslenskra banka við hryðjuverk! Eru kannski einhverjir maðkar í mysunni hvort sem það er fleira alvarlegt á döfinni eða rangar þýðingar og misskilningur?

Samtal Árna dýralæknis við breska starfsbróður síns hefði mátt vera betur hugsað enda eru gríðarlegir fjármunir í veði. Geir forsætisráðherra er varkár í yfirlýsingum og vel inni í öllum málum. Betra hefði verið að dýralæknirinn hefði vísað á Geir fremur en að segja eitthvað sem betur hefði verið ósagt látið. Þar með er enn einn bankinn og sá síðasti fallinn í valinn.

Íslensk stjórnvöld hafa róið að feigðarósi undanfarin ár. Þar hefur einkavæðing bankanna með nánast enga eða mjög takmarkaða bindiskyldu verið sú ástæða að nú sé svo komið fyrir fjármálum Íslendinga eins og staðan er nú.

Sjálfsagt er að vorkenna stjórnvöldum en þeir hafa þetta að atvinnu sinni og ættu að vera starfi sínu vaxnir. Því er samúð okkar fremur hjá þeim sem sárast eiga að binda, skuldugum heimilum, eldra fólkinu sem sér núna fram á skerðingu lífeyris og þeim fjölda skynsömu Íslendinga sem vildu safna sér dálitlum varasjóði að kaupa litla hluti í hlutafélögum og bönkum sem nú virðast vera einskis virði.

Mosi

Hryðjuverkalög gegn Landsbanka

Við væntum góðs af nýjum bankastjóra

Óskandi er betri tíð í vændum með ráðningu nýs bankastjóra Landsbankans. Og til lukku Elín Sigfúsdóttir!

Konur hugsa yfirleitt öðruvísi en við karlpeningurinn. Þær bera oft með sér mun meiri umhyggju fyrir velferð fjölskyldunnar, umhverfisins og þar með alls samfélagsins. Þær eru því af þessum ástæðum oft hæfari að fara með erfiða og vandmeðfarna málaflokka en við kallanir.

Við karlpeningurinn erum sennilega í mun meiri hættu að verða fyrir skyndifreistingum af ýmsu tagi. Við teljum okkur sjá skyndihagnað einhvers staðar og rjúkum þá upp milli handa og fóta og kaupa það sem okkur langar til. Konur eru sennilega öðru vísi þenkjandi og kunnugt er um hagsýnu húsmóðurina sem veltir hverri krónu áður en henni er varið í e-ð.

Að sjálfsögðu er engin regla til án undantekninga. Meðal kvenna eru mestu eyðsluklær sem gert hafa sig þekktar í heimsögunnar eins og kunnugt er. Stundum er einnig sagt að konur séu konum verstar og má þar benda á samskipti Bergþóru og Hallgerðar í Njáls sögu. En venjulegar vel menntaðar konur ættu að vera lausar við allar þessar meinsemdir.

Þá er mjög oft sem meiri kröfur séu gerðar til kvenna sem stjórnenda í samfélaginu. Stundum er það eðlilega mjög ósanngjarnt að setja konum slíkar skorður og ætti ekki að líðast hvergi nokkurs staðar. Oft hefur karl verið tekinn fram yfir konu þegar um starfsumsóknir er að ræða en þetta er auðvitað ekki algilt.

Kunnugt er þegar kona ein ágæt var ráðin forstjóri Flugleiða hér um árið. Hún varð örfáum mánuðum síðar að standa upp fyrir bjartsýnum athafnamanni sem kom fyrirtækinu út á hálan ís á met tíma. Nú er sá fugl einnig floginn á vit einhverra nýrra ævintýra. Konan sem varð að víkja úr starfi var þegar ráðin sem forstjóri annars fyrirtækis. Það fyrirtæki hefur á undanförnum árum verið í bullandi góðum rekstri sem gefur eigendum sínum góðan arð. Það var því lán í óláni að þetta fyrirtæki fékk góðan og farsælan stjórnenda.

Mosi

Nýr bankastjóri Landsbankans

Einu sinni var...

Einu sinni voru bjartsýnir stjórnmálamenn. Þeir töldu þjóðina á að einkavæðing bankanna væri það sem mikilvægast væri og koma skyldi. Allt yrði að grænum og gullnum skógum. Bindiskylda var takmörkuð nánast afnumin og með sömu bjartsýni var rokið upp milli handa og fóta og farið út í umdeildustu og stærstu verklegu framkvæmd á Íslandi: Kárahnjúkavirkjun. Bjartsýnin var gríðarmikil og stjórnarherrunum yfirsást varnaðarorð annarra sem ekki voru sammála þeim. Skattamál gagnvart erlendum verkamönnum og starfsmannaleigum varð að hneyksli.

Svo hófst ísenska krónan upp í hæstu hæðir. Seðlabankinn reyndi að verjast og beitti sér fyrir gamaldags hagstjórnartækjum og hækkaði stýrivexti. Braskarar um allan heim með ýmsa banka fóru út í að kaupa þessar íslensku gervikrónur sem voru á gervigengi um nokkra hríð. Stjórnendur Sjálfstæðisflokksins litu á sig sem guði jafnvel þeim æðri og settu sér óvenjuleg góð lífeyrirkjör.

Fleira var einkennilegt á þessum árum: þar sem nánast engin bindiskylda banka var fyrir hendi og þar með þeir skyldugir að mynda varasjóði, þá fór sem fór. Svo skirrðist Seðlabankinn að lækka okurvextina með skelfilegum afleiðingum fyrir einstaklinga sem fyrirtæki landsins.

Einu sinni átti Mosi sparifé sem nam rúmlega einum slyddujeppa. Nú er allt hrunið sem hrunið getur. Hlutabréf og önnur veðbréf ásamt innistæðum nánast verðlaus. Og við megum auk þess áætla að væntanlegar lífeyrirsgreiðslur okkar í framtíðinni verði stífðar við trog vegna þessara sömu afdrifaríku afglapa. Nú er allt farið fjandans til, aðallega vegna léttúðar Sjálfstæðisflokksins undanfarin ár í fjármálum íslensku þjóðarinnar. Ekkert mátti aðhafast, markaðurinn skyldi ráða hversu vitlausar þær ákvarðanir byggðust á.

Oft hafa ráðherrar og aðrir ráðamenn víð'ast hvar í heiminum sagt af sér vegna afglapa í starfi. Það virðist ekki vera til í huga ráðamanna Sjálfstæðisflokksins. Þeir hafa ákveðið að sitja sem fastast og er það miður til þess að vita enda þarfnast þjóðin umfram allt nú á þessari stundu skynsamari og ráðabetri stjórnendur landsins en ekki þessa rómantískra sjálfsþóttafullu ofurhuga sem telja að markaðurinn sé svo fullkominn að ekkert sé honum betra.

Mosi

Samtal við Árna réð úrslitum

Aðstoð úr óvæntri átt

Nú er Mosi nýkominn til baka austan úr Síberíu þar sem stjórnvöld hafa verið mjög á eftir með flesta hluti. Íbúarnir hafa tæplega séð nokkrar framfarir á liðnum áratugum og ætla mætti að 20. öldin hafi liðið framhjá án þess að eftir hefði verið tekið.

Það er því mjög óvænt að Rússar bjóðist til að veita Íslendingum hjálparhönd nú eftir öll þessi ósköp að undanförnu. Við eigum því að fagna þessu og þiggja. Við þurfum aftur að huga að því hvernig við getum veitt Rússum annars konar aðstoð t.d. með miðlun tækniþekkingar og reynslu á sviði jarðhita. Á Kamtsjatka þar sem Mosi var á ferð í síðasta mánuði er t.d. eitt gamalt gufuaflsorkuver sem til stendur að nýta jarðhitann betur. Eins og er verða þar aðeins framleidd 50 MW sem ekki þykir mikið á íslenskan mælikvarða. Þar á að vera unnt að vinna mun meiri orku úr iðrum jarðar. Með þeirri tækni sem okkar jarðhitasérfræðingar hafa tök á, ætti þetta að vera auðvelt verkefni og koma báðum þjóðunum að miklu gagni. Rússar eru duglegt fólk en því miður hefur saga 20. aldar farið illa með það. Þeir eru þolinmóðir og þrautsæknir enda sjálfsagt margt sem tengir okkur saman þegar betur er að gáð.

Mosi

Seðlabankinn fær lán frá Rússlandi

Tilkynning um úræðaleysi Sjálfstæðisflokksins?

Síðastliðið ár hefur verið sannkallað martraðarár fyrir þá sem sýnt hafa af sér ráðdeildarsemi og sparsemi á Íslandi. Við höfum horft upp á að sparifé okkar hefur rýrnað um nálægt 50% hvort sem það er sparnaður sem viðhöfum náðaðöngla saman til efri áranna gegnum hlutabréf eða á innistæðureikningum íslenskra lánastofnana. Við sitjum uppi með meira en 50% rýrnun á hlutabréfum, jafnvel meir og íslenska krónan er sáralítils virði.

Fyrir nokkrum misserum afnam eða lækkaði stórlega Seðlabankinn svonefnda bindiskyldu íslenskra viðskiptabanka með skelfilegum áhrifum. Fyrir 5 árum var ákveðið að fara í framkvæmdir við Kárahnjúkavirkjun sem á engan veginn samsvarar hvað smáþjóð eins og Íslendingar geta leyft sér. Við bíðum eftir lokareikningnum frá Impregíló sem ábyggilega á eftir að koma sér ill á ögurstund en kemur þeim sem sýnt hefur raunsæi á þetta mál ekki á óvart. Við þessu öllu var varað sterklega í ræðu og riti á sínum tíma.

Við höfum á undanförnum árum horft upp á sannkallaða gerviveröld á sviði hágengi íslensku krónunnar sem vissulega átti þátt í að draga úr þróttinum úr útflutningsgreinum og ferðaþjónustu á Íslandi. Við tók gegndarlaus og stjórnlaus innflutningur, spákaupmennska og það sem verra er gegndarlaust brask á fjármunum og ótrúlegasta kaupæði sem gengið hefur yfir þjóðina frá upphafi vega.

Nú er greinilega komið að vatnaskilum. Krónan hefur fallið niður úr öllu valdi gagnvart erlendu gjaldmiðlum á nokkrum mánuðum. Hlutabréf hafa fallið mjög mikið, jafnvel í þeim fyrirtækum sem búast mátti við að myndu spjara sig vel á umbrotatímum. Og íslenskur viðskiptabanki sem annars er talinn vera sæmilega vel staddur er jafnvel þjóðnýttur.

Hvað Geir Haarde forsætisráðherra sem lítið hefur aðhafst að undanförnu hefur að boða þjóðinni er kannski í augnablikinu spennandi. En hann hefur fram að þessu tekið þá ákvörðun að gera nánast ekkert, ekki nokkurn skapaðan hlut annað en að lýsa yfir þjóðnýtingu Glitnis og einnig að heimurinn standi frammi fyrir mestu efnahagsþrengingum síðan 1914 eða í 94 ár, hvernig sem beri að skilja það..

Það kæmi því ekki Mosa á óvart að Geir Haarde segi af sér kl. 16.00 fyrir sig og ráðuneyti sitt. Hann og flokkur hans er gjörsamlega að missa tiltrú þjóðarinnar. Sjálfstæðisflokkurinn sem þó hefur stýrt landinu í 17 ár, getur hins vegar ekki stýrt landina á tímum þegar miklir erfiðleikar steðja að þjóðinni.

Við skulum hafa í huga gamalt orðtæki: Allt er betra en íhaldið!

Mosi

Forsætisráðherra flytur ávarp

Alvarleg afglöp

Hvernig má það vera að svona alvarleg afglöp geti orðið? Nú er reynsla fyrir því að ef einhver minnstu möguleikar sé á mistökum, þá eru þessi mistök gerð, því mður.

Eitt af frægustu skáldum þýskrar tungu, Johann Christoph Friederich von Schiller var uppi á árunum 1759-1805. Hann er af mörgum talinn vera sjálfum Johann von Goethe jafnvel fremri en sá síðarnefndi lifði mun lengur, var áratug eldri og lifði hátt í þrjátíu ár eftir að Schiller var allur.

En rukkunarfyrirtækið hefur áttað sig á þessum mistökum og það var auðvitað aðalatriðið.

Mosi

 

Schiller rukkaður um afnotagjöld

Forgangverkefni næstu ríkisstjórnar

Sennilega verður eitt fyrsta forgangsverkefni við myndun nýrrar ríkisstjórnar eftir næstu þingkosningar að hrekja Davíð úr Seðlabankanum og gera hann með öllu skaðlausan í íslensku samfélagi. Hann hefur sennilega með athöfnum sínum en einnig oft með athafnaleysi sínu valdið meira tjóni í samfélaginu en versti brennuvargur þjóðarinnar fram að þessu.

Við þurfum á öflugri ríkisstjórn sem byggir á félagshyggju fremur en þeirri hernaðarhyggju og álhyggju en þær sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur átt þátt í á undanförnum árum.

Við Íslendingar eiga heimtingu á betri stjórnendum en nú eru við stjórnvölinn!

Mosi

Þjóðstjórn og „þjóðarsátt“ hverra?

Þegar forystusauðir Sjálfstæðisflokksins tala um þjóðstjórn og þjóðarsátt þá er eins og renni kalt vatn milli skinns og hörunds á venjulegum Íslendingum. Launþegar, eldri borgarar og barnafjölskyldur gengu undir það ok á sínum tíma fyrir um aldarfjórðungi, að vísitalan var tekin úr sambandi hvað laun og greiðslur úr opinberum sjóðum varðar. Hins vegar voru vísitölur að fullu reiknaðar á öll lán fjölskyldunnar og varð þetta til að úr varð umtalsverð skerðing á ráðstöfunartekjum venjulegs fólks. En „óvenjulegir“ Íslendingar sem hrósað hafa happi yfir himinháum tekjum sínum og að hafa notið sérstakra skattfríðinda á meðan Sjálfstæðisflokkurinn hefur stýrt Íslandi, hrópa nú hver um annan þveran um að koma á einhverri „þjóðarsátt“ án þess að það sé útskýrt nánar í hverju hún eigi að vera fólgin.

Þegar ASÍ, BSRB og BHM gerðu samning við atvinnurekendur og ríkið ásamt samtök bænda fyrir nær 20 árum síðan, var sú „þjóðarsátt“ fyrst og fremst á kostnað launþeganna í landinu. Atvinnurekendur og ríkið lögðu sáralítið til lausnar þess mikilvæga máls. Þessi „þjóðarsátt“ átti verulegan þátt í að styrkja hag Íslendinga þó svo að Sjálfstæðisflokkurinn teldi sig alltaf hafa komið stöðugleikanum á og skreytt sig í ræðu og riti á þann hátt með þessum stolnu fjöðrum. Oft hefur verið vitnað til þessarar „þjóðarsáttar“ og nú vill Sjálfstæðisflokkurinn fá endurnýjaða „þjóðarsátt“ til að koma sér út úr því klúðri efnahagsstjórnunar landsins sem hann ber fyrst og fremst einn ábyrgð á. Forystumenn Sjálfstæðisflokksins eru fyrst og fremst rómantískir draumahyggjumenn sem sjá vilja allt blómstra undir glórulausri braskhyggju grundvallaðri á álbræðslum og áframhaldandi hernaðarhyggju án nokkurrar aðgæslu við náttúru landsins.

Því er eðlilegt að við launafólk höfum fyllstu ástæðu til gagnrýninnar tortryggni gagnvart forystusauðum Sjálfstæðisflokksins þegar nú á að koma klúðri þessa sama flokks á efnahagsmálum þjóðarinnar yfir á vinnandi fólk í landinu. Við verðum að gera okkur grein fyrir því, að Sjálfstæðisflokkurinn þarf að komast í frí úr landsstjórninni í Stjórnarráðinu enda hefur reynsla síðustu missera verið sú, að mikilsverð mál hafa verið látin liggja í láginni, nánast ekkert hefur verið aðhafst við að forða þjóðinni frá þeim holskeflum fjármálavandræða sem vaðið hafa upp á Vesturlöndum. Vandinn hefur fyrst og fremst magnast og þar er aðgerðaleysið og nú síðast vægast sagt mjög umdeildar aðgerðir Sjálfstæðisflokksins ekki eflt traust Mosa á honum.

Hins vegar eiga allir sem aðhyllast félagshyggju í landinu að snúa bökum saman og mynda sem fyrst sína eigin „þjóðstjórn“ þar sem græðgi gróðahyggju og hernaðarhyggju kapítalismans verði ýtt til hliðar enda til lítils framdráttar smárri þjóð.

Mosi

Seðlabankastjóri viðrar hugmynd um þjóðstjórn

Leikur Davíðs Oddsonar að eldinum

Ef brotist er inn í húsið okkar er sjálfsagt að hringja í lögregluna og kæra innbrotið og vænta þess að lögreglan hafi uppi á innbrotsþjófnum og skili þýfinu til eiganda. Nú hefur einn fyrrum stjórnmálamaður átt meginþátt í að gera einkabanka upptækan í skjóli nætur, nefnt hefur verið bankarán í því sambandi. Hátt í 12 þúsund borgarar sitja uppi með skarðan hlut sem hluthafar. Nú gengur það fjöllunum hærra að fyrrum forsætisráðherra beri sérstakan kala til eins af stærstu hluthöfum Glitnis banka og þessi sérstaka aðferð sé til þess fallin að grafa fjárhagslega undan þessum einstakling. Á sama tíma hefur ríkissjóður að því er virðist hafa auðgast um meira en 100 milljarða íslenskra króna.

Nú kemur sjálfsagt engum til hugar að hringja í lögregluna og kæra þessa tegund innbrots. Vitað er hver höfuðpaurinn er en enginn þorir enda hefur þessi kumpáni ótrúlega mikil völd í samfélaginu. Aðferðir hans minna stundum á brúnstakka Mússólínis þar sem ekki var spurt um löglegar heimildir ef þrífa þurfti í samfélaginu í þágu einræðiherrans. Því miður er klappliðið enn allfjölmennt og hrósa Davíð fyrir hversu „þorinn og klár“ hann sé að berja á andstæðingum sínum.

Aðferð Davíðs Oddssonar að koma höggi á Jón Ásgeir og Jóhannes föður hans verður að teljast eins og hvert annað klámhögg sem minnir á aðferðir afdankaðra kommúnistaleiðtoga fyrr á tímum að kúga lýðinn áður fyrr. Það fer þvert á eðlileg viðbrögð opinbers aðila í kapítalísku samfélagi þar sem réttur frjálsra viðskipta á að vera virtur í hvívetna. Hlutverk opinberra sjóða er ekki að þjóðnýta. Hlutverkið á að vera fyrst og fremst að halda uppi að sanngjörnum leikreglum sé fylgt og þær eiga að vera skýrar og öllum ljósar: Ef banki sem er annars mjög vel rekinn, kemst í tímabundna erfiðleika, þarf það opinbera að hlaupa eðlilega undir bagga meðan vandræðaástandið stendur yfir. Tímabundnar lánveitingar hefðu verið mun eðlilegri og þeim hefði auðvitað verið unnt að binda sanngjörnum skilyrðum. Það hefði haft þau áhrif að kæla og róa markaðinn niður sem ekki hefði verið vanþörf á. Aðferð Davíðs Oddssonar er eins arfavitlaus og verður honum tæplega talið til mikils framdráttar þegar fram líða stundir. Í stað þess að slökkva eldinn eys hann olíu miskunnarlaust á bálið og skilur allt þjóðfélagið eftir í fullkominni örvæntingu. Markaðurinn er í algjöru uppnámi, jafnvel upplausnarástandi enda hefur gengi krónuræksninsins okkar aldrei verið lægra og hrapið aldrei veriið meira en undanfarna daga. Íslensk fyrirtæki standa undir enn meiri erfiðleikum en verið hefur fram að þessu, sum fyrirtæki ramba jafnvel á barmi fjárþrots m.a vegna okurlánastefnu Seðlabankans sem Davíð rekur eins og rússneskt hænsnabú. Íslensk alþýða kiknar undan álaginu af þverrandi kaupmætti með vaxandi dýrtíð og óvissu um framtíðina. Sjálfstæðisflokkurinn er í þann veg að skilja þjóðina í algjörri óvissu og hefur með þessu síðasta axarskafti Davíðs Oddssonar gengið lengra en nokkurn stjórnmálamann hefur látið sér nokkru sinni dottið í hug. Kannski hann sé eins og hver annar gamaldags stjórnmálamaður sem lítur yfir leiksvið sögunnar eins og hann ráði öllu bak við luktu múrana í Kreml.

Góður stjórnmálamaður hugar að hag allrar þjóðarinnar hvort sem það eru athafnarmenn af öllu tagi eða ósköp venjulegt fólk eins og Mosi telur sig teljast með.  

Mosi

Jón Ásgeir: Sagði að þetta yrði feigðarför