Brall braskaranna

Frjálshyggjan kom því í kring að braskaralýður rændi heiðvirt´og ráðdeildarvert fólk sparnaði sínum. Þeir skildu samfélagið í rúst. Það þurfti aðra en fulltrúa braskaranna að reisa landið og þjóðina úr þeirri niðurlægingu sem braskaralýðurinn leiddi okkur í. Og allt var gert til að gera störf ríkisstjórnar Jóhönnu tortryggileg. Og til þess að ná aftur völdum, var efnt til einhverrar furðulegustu kosningaloforða að önnur eins forða hefur ekki sést lengi norðan Alpafjalla. Fara verður suður til Ítalíu í lýðskrum Silvíó Berlúskóní að finna hliðstæður.

Enda er margt líkt með Sigmundi Davíð og Silvíó Berlúskóní. Báðir eru miklir eignamenn með gríðarleg áhrif í fjölmiðlum sem er lykillinn að velgengni í stjórnmálum.

Nú leitar þessi íslenski tvífari Berlúskónís með leitandi ljósi til að gjaldfella kosningaloforðin. Það var aðalatriðið að ná í atkvæðin, tilgangurinn helgaði meðalið að komast til valda.

Nú blasir við að Íslendingar sitji uppi með einhverja furðulegustu ríkisstjórn frá upphafi vega. Allt er fundið til foráttu og sagt að viðskilnaðurinn sé ómögulegur. Greinilegt á að láta þjóðina gleyma hruninu en margir braskarar og íhaldsmenn vilja ekki viðurkenna neitt hrun. Þeir vilja völdin og fá aftur tækifæri að efna til þeirrar spillingar og brasks sem þeir voru einna kunnugastir af í aðdraganda hrunsins.

Braskarinn hættir ekki sínu eigin fé. Honum er umhugað sérstaklega um fjármuni annarra. Þeir reyna að koma ár sinni þannig fyrir borð að áhætta og ábyrgð sé engin en hagnaður sem mestur.

Mýmörg dæmi er um slíkt. Nefna má þá Bakkabræður sem rændu lífeyrissjóði og litla hluthafa um eignir þeirra í Exista. Þeir efndu til blekkingarleiks þar sem 50 milljarða hlutafjáraukning varð án þess að ein einasata króna ver greidd inn í hlutafélagið. Svo koma menn af fjöllum séu þeir gerðir ábyrgir gerða sinna.

 

Vandræðalegt fyrir Sigmund Davíð

Ríkasta sveitarfélagið stendur sig ekki

Einkennilegt er að Garðabær, sennilegasta ríkasta sveitarfélagið á höfuðborgarsvæðinu sinnir illa hlutverki sínu.

Í Garðabæ eru hátekjufólk uppistaðan í tekjustofnum þessa sveitarfélags, sem hefur tiltölulega einna rýmstan fjárhag enda útgjöld sveitarfélagsins mjög viðráðanleg. Ekki er sveitarfélag þetta með mikil útgjöld vegna skóla eða dvalarheimila aldraðra, ætli Garðabær sé ekki með einna lægsta hlutfallið á höfuðborgarsvæðinu öllu? Og skuldir eru ekki að plaga bæjarsjóðinn nema ef vera skyldi vegna sameiningar við Álftaneshrepp sem glutraði niður sjálfstæði sínu vegna glannalegrar stjórnunar Sjálfstæðismanna á undanförnum áratug sem þeir vilja kenna vinstri mönnum um.

Umhverfismál mætti Garðabær taka betur fyrir þegar svona stendur á. Eða ætla stjórnendur bæjarins að þetta verkefni sé betur komið hjá nágrannasveitarfélögunum? Það er því miður gamall ósiður að vísa skyldunum á aðra en njóta velvildar á sömu sviðum.

Heiðmörk ófær

Einkennileg varnarræða

Gestur Jónsson hæstaréttarlögmaður hefur flutt einhverja þá einkennilegustu varnarræðu í sögu réttvísinnar á Íslandi. Greinilegt er að hann gerir sér ekki minnstu grein fyrir afglöpum skjólstæðings síns sem bókstaflega rændi alla hluthafa eign sinni.

Ef maður er rændur aleigunni sinni á götum Reykjavíkur þá verður sá kærði væntanlega ekki dæmdur vægt. En ef stjórnarformaður almenningshlutafélags rænir aðra hluthafa sparnaði sínum þá er verið að ræða um einhverja „jólagjöf“. Hvaða stefnu eru varnir í hvítflybbabrotum á Íslandi að taka?

Þessir menn gera sér ekki minnstu grein fyrir afglöpum sínum enda virðist viðskiptasiðferði vera á fremur lágu stigi hjá þessum mönnum enda gamlir Framsóknardindlar!

 

Jólin komu hjá stjórn Exista

Stórisannleikur Jóns Gunnarssonar

Jón Gunnarsson fer mikinn og kveður ferðaþjónustuna vera með ómálefnalega gagnrýni. Þess má geta að veiðileyfi flokksbróður hans, Einars Guðfinnssonar voru svo illa framsett að engin skilyrði voru sett fyrir veiðunum enda var þetta hinsta ákvörðun hans í embætti sjávarútvegsráðherra í janúarlok 2009. Hrefnuveiðimenn drápu hrefnur rétt framan við nefið á hvalaskoðunarbátunum svona rétt til þess að storka sem mest. Þetta mætti Jón Gunnarsson kynna sér betur áður en hann setur fram sinn stórasannleik í málinu.

Sennilega hafa Íslendingar margfalt meiri tekjur af hvalaskoðun en hvalveiðum. Þær þykja nokkuð groddalegar enda gamaldags. Það er kannski við hæfi þeirra sem vilja lifa í gamla tímanum en vilja ekki viðukenna neinar breytingar.

Gömlu hvalveiðibátana mætti ábyggilega nýta til hvalaskoðunar stærri hvala. Og afla mætti mikillra öruggra tekna með minni tilkostnaði!

Hvalveiðar ekki skaðað ferðaþjónustuna

Einbeittur brotavilji

Augljóst er af framkomnum upplýsingum að ákærðu hafa sýnt einbeittan brotavilja að auka hlutafé um 50 milljarða án þess að ein einasta króna hafi runnið inn í Exista. Þetta viðskiptabréf sem fullyrt að hafi verið að verðmæti 1 milljarði er óvíst hvort hafi verið nokkurs virði.

Þetta er óvenjuleg gróf aðför að viðskiptaumhverfi þar sem siðferði viðist vera á ákaflega lágu plani. Með þessari hlutafjáraukningu var litlum hlutafjáreigendum gróflega misboðið, mig minnir að við vorum 4 sem andmæltum þessari tillögu á hlutafélagafundinum en vorum bornir gjörsamlega ofurliði. Kannski var eign okkar meira virði nettó en þeirra braskara sem sátu í stjórninni. Þeirra á meðal hinn umdeildi Tschengis sem „mjólkaði“ 46% af útlánum Kaupþings í aðdraganda hrunsins.

Við litlu hluthafarnir misstum okkar sparnað í formi hlutafjár í hendurnar á fjárglæframönnum. Nú er komið að reikningsskilum. 

Sigurður átti hugmyndina

Loksins, loksins...

Loksins, loksins viðurkenna fulltrúar Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn Reykjavíkur að rétt hafi verið staðið að málum. Var ekki reyndar sama uppi á teningnum í landsstjórninni? Voru það ekki vinstri menn sem skáru íhaldsmenn úr snörunni sem hrunið skildi Sjálfstæðisflokkinn í?

Ef ekki hefði verið efnt til vinstri stjórnar væri mjög sennileg sú staða að við sætum enn í djúpum skít eftir einkavæðingu og brask Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins. Nú telja þeir sig vera það borubratta að efna til nýrrar stjórnar eftir mesta lýðskrum sem sést hefur norðan Alpafjalla í langan tíma.

Kannski að Sigmundur Davíð skilji Sjálfstæðisflokkinn enn aftur í nýrri hrunsnöru ef ekki verður séð fyrir bolabrögðum hans.

Verði þeim að góðu!

Hrósa viðbrögðum borgarstjórnar við hruninu

Þeir lægst launuðu: Skattbyrðin hækkaði um meira en 10%

Þegar Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn störfuðu saman í ríkisstjórn á árunum 1995-2007 hækkaði skattbyrðin á þá lægst launuðu um meira en 10%. Þetta má lesa í skýrslu um stöðu skattamála og vísað er í grein Einars Árnasonar hagfræðings á slóðinni: http://ogmundur.is/frjalsir-pennar/nr/6681/

Einar hvetur til að ósannindin verði stoppuð enda hafa þessir íhaldsmenn ekkert annað í huga en að draga upp nýjar klisjur sér og sínum til dýrðar.

En það má snúa öllu á hvolf: það sem er hvítt er svart og það svarta hvítt.

Spurning hvort ríkisstjórn þessara flokka sé ekki andlega dauð, skal ófullyrt en líkurnar eru miklar. Kosningaloforð Sigmundar eru einhvað mesta lýðskrum sem sést hefur norðan Alpafjalla í langan tíma.

Ef ný ríkisstjórn verður byggð á lyginni eingöngu er þess brátt að vænta að fall hennar verður og hrunið mikið!

Ræða einföldun á skattkerfinu

Þjófnaður fyrir opnum tjöldum

Þegar Bakkabræður fengu í gegn á hluthafafundi að auka hlutafé í Exista um 50 milljarða án þess að ein einasta króna væri greidd inn í fyrirtækið, var grófur þjófnaður framinn fyrir opnum tjöldum. Venjulega fara þjófar um í skjóli myrkurs en á hluthafafundi þessum mátti öllum viðstöddum vera ljóst hvað var um að vera. Í blöðum varð töluvert um þetta mál sem vakti athygli fyrir margra hluta sakir.

Sjálfur flutti eg tillögu um takmörkun atkvæðaréttar en sú tillaga var kolfelld með atkvæðum þeirra sem ætluðu sér að þynna út hlutafé annarra hluthafa, lífeyrissjóða og smárra hluthafa.

Í dag mun þetta hlutfé vera einskis virði í höndunum á þessum braskaralýð.

Spurning er hvort þurft hefði sprenglærðan hagspeking eða viðskiptafræðing að sjá gegnum þessar blekkingar? Sem óbreyttur smáhluthafi gerði eg mér strax grein fyrir þessu.

Mistök gerð hjá fyrirtækjaskrá

Kæruleysið gagnvart stóriðjunni

Íslensk stjórnvöld með forystu Framsóknarflokksins og Sjálfstæðisflokksins hafa ætíð dregið lappirnar þegar mengunarmálin bera á góma. Strax í upphafi hefði mátt koma í veg fyrir vita óþarfa mengun.

Ljóst er að stóriðjufyrirtækin hafa komist upp með að setja upp ófullkominn hreinsibúnað með vitund og vilja þessara stjóriðjuflokka. Þeim er ekkert heilagt, aðeins að unnt sé „að koma hjólum atvinnulífsins af stað“ eins og þessir aðilar klifa seint og snemma um.

Ein ástæðan fyrir því að meðal þessara aðila eru háværir hópar sem vilja halda okkure utan við Evrópusambandið. Það er nefnilega svo að einn þátturinn í aðild að Evrópusambandinu er sameiginlega mengunarlöggjöf þar sem farið er mun strangari leið og markvissari ef einhver vill hefja mengandi starfsemi. Það er þetta „sjálfstæði“ sem þessum aðilum er umhugað að kontóristarniur í Bruxell eigi ekki að ráðgast með þessi mál. Það er nú svo að eitt af skilyrðunum að fá að hefja mengandi starfsemi er að afla sér mengunarkvóta sem ekki erú gefnir eins og Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn vilja gjarnan.

Kæruleysið gagnvart stóriuðjunni hefur verið mikið.

Ef þeim Bjarna og Sigmundi tekst að berja saman nýrri stjórn mun það ábyggilega verða á kostnað íslenskrar náttúru. Mjög líklegt er að þeir muni afmá allt það sem núverandi ríkisstjórn hefur áorkað varðandi náttúruvernd.

 

Þolmörkum náð á Grundartanga

Skynsamleg leið?

Reynsla af minnihlutastjórnum er ekki mikil á Íslandi. Hér hefur verið minnihlutastjórn nokkrum sinnum og er sennilega minnihlutastjórn Alþýðuflokksins í lok 6. áratugarins einna þekktust.

Víða um heim eins og t.d. í Svíþjóð hafa minnihlutastjórnir reynst ágæt leið til landsstjórnar. Minnihlutastjórn verður eðlilega að leita samninga við stjórnarandstæðinga til að koma þingmálum í gegn. Fyrir vikið þá hafa ýms lög sett af minnihlutastjórn þar í landi jafnvel lífseigari en þau lög sem meirihlutastjórnir hafa sett. Undirbúningur slíkra laga reynist því vera oft vandaðri en ella.

Ef hér yrði minnihlutastjórn, hvort sem væri núverandi ríkisstjórn eða annarra aðila sem hefði það markmkið að koma í gegn stjórnarskrármálinu og þá yrði þing rofið og efnt til nýrra kosninga sem sennilega allir myndu sætta sig vel við nema Sigmundur Davíð og félagar. Minnihlutastjórn Framsóknarflokksins væri sennilega einnig æskileg en þá gæti Sigmundur og hans félagar sýnt hvernig hann hyggst efna kosningaloforðin sem öllu raunsæju fólki þykir ansi brött. Ef honum tekst ætlunarverkið þá ætti að vera auðveldur eftirleikur fyrir Sigmund að mynda meirihlutastjórn. Hins vegar ef það tekst ekki þá má ætla að hann sitji sjálfur uppi með vandræðaganginn sem fáir skynsamir stjórnmálamenn vilja lenda í.

Við skulum sjá til en hugmynd Birgittu er sannarlega mjög raunsæ í þessari einkennilegu stöðu. Þessi kosningasigur Sigmundar og Framsóknarflokksins kann að reynast n.k. Pyrrhusarsigur, þ.e. kosta mikið. Þess má geta að eftir því sem flokkur er stærri, því minni verður aginn í flokknum og það kann kannski að verða sama raun Sigmundar og Jóhönnu að smala köttunum saman.

Góðar stundir!

Minnihlutastjórn möguleg?