Dýr í rekstri

Þegar lagt er fyrir alla ráðherra í ríkisstjórn að fara vel með þá opinberu fjármuni sem þeim er trúað fyrir er eytt á einu bretti um 5 milljónum í tvær ferðir menntamálaráðherra. Hefði ein ferð ekki dugað?

Nú er Þorgerður ráðherra ekki á flæðiskeri stödd heldur þokkalega loðin um lófana. Væri ekki rétt að hún hefði sóma síns vegna greitt seinni ferðina úr eigin vasa en að nýta sér þau „hlunnindi“ sem ráðherrar hafa?

Þessar ferðir eru tæplega strangt tiltekið e-ð sem hefði verið talið nauðsynlegt. Við skulum minnast þess að hundruð kennara hafa óskað eftir því að komast í námsleyfi en árum saman fengið neitun. Hvað hefði verið unnt að verða við mörgum slíkum tilmælum ef menntamálaráðherra hefði veitt þessum 5 milljónum fremur í slík verkefni sem nýtast betur í þágu barna og unglinga sem rétt eiga á betri menntun.

Menntamálaráðherra sýnir af sér óvenjulega léttúð með opinbera fjármuni sem hún er fyrst og fremst vörsluaðili en ekki eyðandi þeirra.

Mosi

Kínaferðir kostuðu 5 milljónir

Hneyksli

Þetta er hreint ótrúlegt að varið sé stórfé í svona nokkuð. Þessar greiðslur eru á kolgráu svæði og spurning hvort þarna sé um mútur að ræða. Greiðslur upp á 22 miljónir bandaríkjadala eru vel á annan milljarð króna.

Bruðl a vegum íslenskra ráðamanna er oft óskiljanlegt með öllu. Menntamálaráðherrann okkar er dýr í rekstri þessar vikurnar í tengslum við ferðir til Kína en þetta tekur yfir allan þjófabálk.

Rétt er að Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson geri hreint fyrir sínum dyrum vegna þessa máls.

Mosi

22 milljónir til bandarískra lobbýista

Þjóðarréttur á Grænlandi?

Grænlendingar veiða seli og hagnýta sér afurðir af þeim að öllu leyti. Selkjöt brytja þeir gjarnan niður og búa til kjötkássu og elda í stórum pottum. 

Sumarið 1994 var Mosi í Narsaq á ferðalagi með þýskumælandi ferðamenn. Sem aðalkvöldverður eitt kvöldið var heilmikil selkjötsveisla og borið fram með brúnni sósu í stórum pottum. Meðlæti var kartöflumús. Gerðu ferðamenn ágæt skil á þessu og bragðaist þokkalega. Mér fannst hins vegar dálítið þráabragð af selsketinu enda er það í eðli sínu nokkuð feitt og er eftir því viðkvæmt fyrir geymslu.

Hér á Íslandi þurfum við ekki að veiða seli okkur til matar en sjálfsagt er að gera það í einhverjum en takmörkuðum mæli. Einkum kann eldra fólk sem vanist hefur selskjöti í æsku vel að meta það. Þá eru dæmi um að einstaka forvitinn ferðamaður vilji gjarnan bragða á svona „góðgæti“en sjálfsagt eru þeir ekki margir.

Mosi

Fengu selkjötssúpu í skiptum fyrir hangikjöt

Góðar fréttir

Íslendingar eiga að nýta sér dýrmæta reynslu við beislun jarðhitans í þágu alls mannskyns í heimi þar sem orkan er takmörkuð auðlind. Við eigum ekki endilega að virkja meira hér á landi að svo stöddu enda erum við að taka á okkur umdeildar skyldur gagnvart alþjóðasamningum vegna koltvísýringsbindingar sem aðrar þjóðir þurfa einnig að takast á við sjálfar ekki síður en við.

Bandaríkjamenn þurfa einnig að læra að safna saman og endurvinna mikilvæga málma eins og ál. Ef þeir söfnuðu í endurvinnslu öllum þeim einnota umbúðum í formi áldósa, þá væri unnt að vinna með því móti meira en tvöfalt það magn af áli sem hér er unnið. Við höfum fórnað tugum fagurra fossa og náttúru sem við fáum aldrei kost á að endurheimta. Væri einnig unnt að spara óhemju langa flutninga á hrááli og hálfunnum afurðum héðan með endurvinnslu áls í Bandaríkjunum sjálfum.

Við Íslendingar stöndum undir mikilli sóun með því að sýna heiminum það kæruleysi að virkja hér eins og lítil börn. Við eigum í staðinn að færa þessa mikilvægu þekkingu að virkja jarðhitann sem mest út í heim þar sem orkan er mjög mikils virði.

Mosi

Samstarf um jarðhitanýtingu

Allt venjulegt fólk tapar á dýrtíðinni

Ógnvænlegt er að sjá hve dýrtíðardraugurinn er kominn hratt af stað. Sporna verður við þessari ógnvænlegu þróun enda tapar allt venjulegt fólk á dýrtíðinni. Braskarar græða auðvitað að sama skapi og vænta þess að hala inn háar fúlgur.

Vonandi er að krónugarmurinn okkar lækki ekki flugið meira en orðið er og því ekki ástæða til að óttast meiri dýrtíðar sökum hækkandi verðs á erlendum vörum.

Dýrtíð á að vera okkur tilefni að hagræða í rekstri heimilisins. Við verðum að forgangsraða útgjöldum okkar, setja afborganir í forgang en láta ýmsan lúxussitja á hakanum. Eitt er það sem við getum strax hagrætt og það er að spara notkun á einkabílnum. Rekstur bíla er skelfilega hár og er mörgum mjög þung byrði. Göngum meira og hjólum, tökum strætó en hvílum bílinn eftir því sem tök eru á!

Það opinbera verður einnig að sýna lit með því að gera okkur léttara að hjóla og hagkvæmara með því að taka okkur far með strætisvögnum. Leggja þarf fleiri forgangsreinar fyrir strætisvagna á aðalvegum og útbúa betri og beinari hjólreiðastíga fyrir þá sem gjarnan vilja hafa þann háttinn á.

Mosi

Verðbólgan 14,5%

Erfið ákvörðun

Sennilega er þessi ákvörðun sú eina rétta eins og staðan er í dag. Ýmsir hafa bent réttilega á, að þetta fum forseta Georgíu er feigðarflan og ekki er rétt af Natóríkjum að taka undir það. Suður-Ossetía er með Norður-Ossetíu nær tengdari Rússlandi en Georgíu.

Í Fréttablaðinu í síðustu viku birtust tvær góðar greinar um þessi málefni. Önnur var þýdd grein eftir mikilmennið Michael Gorbatsjov sem sennilega er einn reyndasti og virtasti núlifandi stjórnvitringur um málefni Austur Evrópu. Hins vegar grein eftir hagfræðinginn Björgvin Guðmundsson sem bendir réttilega á að hagfræðilegar forsendur Georgíu til að fara í stríðsátök eru mjög veikar.

Þá ritaði Árni Þór Sigurðsson þingmaður mjög góða grein um þessi mál í Morgunblaðinu fyrir nokkrum vikum þar sem hann dregur fram söguna sem er vægast sagt ansi blóðug og skrautleg á þessum slóðum og núverandi valdhöfum í Georgíu ekki til framdráttar.

Natóríkin eiga ekki að taka þátt í að kynda undir þessar deilur. Núverandi forseti Georgíu er æsingamaður og ætti að taka með mikilli varúð. Hann æsir upp lýðinn og tekur stórt upp í sig og líkir andstæðingum sínum við ein mestu úrhrök 20. aldar á pólitíska sviðinu.

Að Flugleiðir hafi tekið þátt í vopnaflutningum þangað austur á vegum bandarískra aðila er okkur ekki til framdráttar og síst af öllu traustvekjandi sem hlutlauss aðila sem óskar eftir setu í Öryggisráði Sameinuðu þjóðanna. Flugleiðir eru með þessu að taka óþarfa áhættu enda vitum við ekki hvar öfgahópar kunni að bera næst niður en víst er að hermdarverkamenn eru ekki hugdjarfari en að ráðast gjarnan á garðinn þar sem hann er lægstur.

Við eigum að stuðla að friðsamlegri sambúð þjóða en ekki hlaupa með þeim sem vilja meira blóð og hatur í veröldinni. Nóg er af því fyrir!

Mosi

Rússar viðurkenna sjálfstæði Suður-Ossetíu og Abkhaziu

Forgangsverkefni íhaldsins í Reykjavík

Eitt af fyrstu verkefnum hins nýja borgarstjóra í Reykjavík er að ákveða einkavæðingu á almenningssamgöngum. Í Morgunblaðinu s.l. sunnudag, 24.8.  birtst lítillátleg auglýsing aftast í auglýsingakálfi blaðsins um einkavæðingu þessa. Vísað er til nánari upplýsinga á heimasíðu Reykjavíkurborgar: http://www.reykjavik.is/utbod

Þegar flett er upp á þessari heimasíðu þá birtist eftirfarandi:

 

22.08.2008

Akstur fyrir Strætó bs. EES útboð

F.h. Strætó bs. er óskað tilboða í akstur byggðasamlagsins Strætó bs.

Óskað er eftir tilboðum í akstur strætisvagna á 19 leiðum byggðasamlagsins Strætó bs. á höfuðborgarsvæðinu og til Akraness á árunum 2010 – 2017. Akstur samkvæmt verkskilmálum hefst 1. janúar 2010.
Verkinu er skipt upp í 4 verkhluta og verður að hámarki samið um 3 verkhluta við einn og sama verktaka. Áætlað er að til alls verksins þurfi 46 strætisvagna af mismunandi stærðum, auk varavagna.

Útboðið er auglýst á Evrópska efnahagssvæðinu.

Útboðsgögn verða seld á geisladiski á kr. 15.000, frá og með mánudeginum 25. ágúst 2008 í síma- og upplýsingaþjónustu Ráðhúss Reykjavíkur, Tjarnargötu 11, 101 Reykjavík.

Kynningarfundur verður haldinn í Ráðhúsi Reykjavíkur þann 11. september 2008 kl. 14:00.

Um er að ræða 2ja umslaga kerfi:
Móttaka tæknilegra upplýsinga og verðtilboða er: 14. nóvember 2008 kl. 10:00, í Ráðhúsi Reykjavíkur.

Tilkynning um hæfi bjóðenda og opnun verðtilboða er: 1. desember 2008 kl. 10:00, í Ráðhúsi Reykjavíkur.

Þetta verður að meta sem mjög kléna upplýsingamiðlun. Engar upplýsingar koma þarna fram sem beinlínis varðar notendur almenningsvagna, hverjar leiðir fyrirhugað sé að einkavæða og hverjar ekki. Okkur sem nýtum okkur almenningsvagna er sem sagt ekki ætlað að skipta okkur af þessum málum. Sá sem vill fá nánari upplýsingar verður að reiða fram 15.000 krónur sem sennilega eru ekki afturkræfar. Nú er þetta útboð á evrópska efnahagssvæðinu. Kannski að sá sem auglýsir fyrir Reykjavíkurborg verði að almennu athlægi í Evrópu, þetta hlýtur að vekja athygli og undur að ekkiverði meira sagt.

Almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu er þjónusta í þágu allra sem komast þurfa á milli á sem hagkvæmastan og fyrirhafnarminnstan hátt. Þær eru ekki einkamál Sjálfstæðisflokksins þó svo að flokkur þessi telji Strætó vera flokknum svo mikilvægt að stjórn Strætó skipa 5 áhangendur Sjálfstæðisflokksins af 7. Telst þetta vera eðlilegt ástand? Skyldi nokkur þessara 5 fulltrúa Sjálfstæðisflokksins nokkru sinni hafa stigið upp í strætisvagn? Viðhorf Sjálfstæðisflokksins til Strætó hefur alemmntt verið bundin því að Strætó sé fyrir börn og gamalmenni ogeinu sinni lét einn Heimdellingurfrá sér fara að Strætó væri aðeins fyrir „aumingja“ - orð sem er gjörsamlega óskiljanlegt í nútíma samfélagi.

Sem  neytandi Strætisvagnaþjónustu en ekki kjósandi Sjálfstæðisflokksins finnst mér þetta vera fyrir neðan allar hellur. Góðar almenningssamgöngur draga úr þörfinni á einkabílnum, bílastæðum og mjög dýrum sem umfangsmiklum umferðarmannvirkjum. Landnýting er af þessum ástæðum mjög slæm og á þetta gegndarlausa dekur Sjálfstæðisflokksins við einkabílnum stóran þátt í því. Rekstur strætisvagna mætti bæta stórlega t.d. færa gatnagerðar- og viðgerðarkostnað gatna til reksturs Strætó öllum að gagni. Draga mætti verulega úr nagladekkjanotkun sem er eiginlega gjörsamlega óþörf í Reykjavík. Reka mætti strætisvagnana hátt í hálft árið ef draga mætti verulega úr malbikunarþörfinni. Bjóða mætti fleirum en framhaldsskólanemendum vildarkjör en sjálfsagt ekki alveg frítt sem er alltaf umdeilt. Fyrirtæki og stofnanir bera oft töluverðan kostnað af bílastæðum og rekstri bíla sem auðveldlega mætti nýta betur til að byggja upp gott almenningsvagnakerfi.

Sjálfstæðisflokkurinn vinnur að því ljóst og leynt að halda völdum í Reykjavík með öllum þeim tiltæku ráðum sem flokkur þessi telur sig hafa tök á.

Um þessi mál þarf að hefja góða umræðu og hvernig megi stuðla að betri umhverfisvitund meðal höfuðborgarbúa.

Mosi

Olíufélögin með samráð?

Á undanförnum vikum hefur heimsmarkaðsverð á eldsneyti lækkað mjög mikið. Á Íslandi hafa olíufélögin tegast mjög við að lækka og beita sýndarmennsku gagnvart viðskiptavinum sínum. Ef verð á eldsneyti væri hliðstætt erlendis ætti það að lækka um 10-20% en ekkiaðeins um örfáar krónur.

Við Íslendingar þurfum að sýna þessum herramönnum hvar við kaupum ölið: Við eigum að leggja bílunum okkar sem mest og nota hvert tækifæri að ganga og hjóla eftir því sem hentugast er.

Olíufélögin hafa greinilega með sér samráð. Nú vantar hins vegar stórkaupendur til að kæra þessa mafíustarfsemi. Spurning hvort einhver dugur sé í Neytendasamtökunum? Þau eru mjög máttlaus og duga skammt, - því miður!

Mosi

Eldsneytisverð hækkar á ný

Mikilvægt tækifæri

Nú er mjög gott og mikilvægt tækifæri að auka og efla birkiskógana á Íslandi. Fræmyndun hefur verið mjög góð undanfarin ár og í sumar hafa aðstæður verið mjög góðar.

Á haustin hefi eg safnað töluvert af birkifræi. Verst þykir mér hversu seinlegt er að safna því, kannski unnt sé að ná kannski í einn innkaupapoka á 3-5 tímum. Því er spurning hvort unnt sé að taka hentug tæki í sína þjónustu.

Nú eru komnar á markað sérstakar laufsugur. Hugsunin er að safna fallandi laufi af trjám. Þetta tæki mætti gjarnan nota til að safna birkifræi.

Nú þarf að hreinsa og þurrka fræið ef ætlunin er að geyma það eða senda. Fræið er viðkvæmt og ef því er pakkað inn í loftþéttar umbúðir er töluverð hætta á að myglan verði fræjunum að aldurtila. Sjálfur ligg eg yfirleitt ekki lengi með birkifræið heldur dreifi því þar sem það hefur möguleika á að spíra að vori og dafna.

Gaman væri ef unnt væri að endurheimta birkiskógana sem þöktu Mosfellsheiði langt fram á 17. öld. Í byrjun 18. aldar voru þessir skógar nánast gjörsamlega eyðilagðir. Þá er vænlegt að dreifa birkifræi í Svínahraun enda er það hraun klætt þykkum gamburmosa sem getur verið mjög góður grundvöllur fyrir birkiskóga.

Ástæða er til að hvetja rjúpnaveiðimenn að safna birkifræi og dreifa úti í víðáttunni. Með því væru þeir að skila einhverju til náttúrunnar sem rjúpurnar hafa einnig töluvert gagn af. Rjúpurnar kunna að njót skjólsins af birkiskóginum, etur gjarna fræ og dreifir enn meira. Ætli rjúpnaveiðimenn myndu ekki njóta meiri skilnings og betri velvildar ef þeir hugsuðu ekki aðeins um það að sækja í náttúru landsins en skila einnig til baka einhverju sem kemur gróðri og dýralífi að gagni.

Einhver kann að finna að því að hvetja til að dreifa birkifræi á heiðar og um hraun. Til þess er að svara að þar sem birki getur vaxið á Íslandi á það heima. En aðstæður eru oft þannig að náttúran á sjálf erfitt með að koma fræi þangað annað hvort með vindum eða fuglum himinsins.

Mosi

Hekluskógar biðja almenning um birkifræ

Tveir fingurbrjótar í fréttamennsku

Alltaf er miður þegar blaðamenn sem rita fréttir, gleyma gömlu góðu íslensku sögninni „að aka“. Hvers vegna í ósköpum er þessi gamla danska glósa „at køre“ yfirleitt ætíð tekin fram fyrir íslensku sögnina „að aka“.

Annar slæmur fingurbrjótur blaðamannsins er að bera í bætifláka ökumanns við ógætilegt aksturslag hans með því að taka svo til orða að viðkomandi hafi „missti stjórn á bifreið sinni“. Í framhaldi mætti auðvitað spyrja: Var einhver sem greip fram fyrir hendur ökumannsins? Ef svo hefði verið þá hefði verið nauðsynlegt að greina nánar frá því. Auðvitað hefði verið öllu eðlilegra að greina frá því að ökumaður hefði eftir öllum sólarmerkjum ekið of greitt, óvarlega eða einhverra annarra atvika, miðað við aðstæður.

Blaðamennska á ekki að vera þess eðlis að bera í bætifláka til að afsaka stöðu þess sem mistök verða á. Blaðamaður á að halda sig við staðreyndir máls hvernig sem þau kunna að vera. Svona frétt er því fremur lítils virði og fjölmiðlar mættu gjarnan leggja meiri áherslu á í framtíðinni að við verðum að koma í veg fyrir akstur vegna glannaskapar og kæruleysis ökumanna.

Betra væri að ganga, hjóla eða taka sér far með strætisvagni en að ökumenn láti standa sig af óafsakanlegu kæruleysi í umferðinni.

Mosi 

Keyrði á staur