Í upphafi skal endinn skoða

Furðulegt má það teljast að fólk sem vonandi er þokkalega skynsamt, þyki gaman að svona nokkru. Á þessu eru fjölmargar hliðar: ein er sú að slysatíðni hlýtur að vera nokkuð há. Þó svo að afleiðing slyss komi ekki alltaf strax fram, þá má reikna með ýmsum kvillum sem e.t.v. síðar koma í ljós. 

Álagið á heilbrigðiskerfið er þegar nokkuð mikið. Á að neita eldra fólki um nauðsynlega þjónustu ef koma þarf til hjálpar þeim yngri sem sýnt hafa af sér glannaskap og léttúð? Siðferðislega séð er þetta ekki aðeins á gráu svæði heldur kolsvörtu. Enginn á að gera sér lífið að leik með því að setja líkama sinn í hættu. Við eigum bara eitt líf.

Mosi

 

Keppt í bílveltum

Hefndargjöf

Fátækt fólk í þróunarlöndunum væntir sjálfsagt einhvers betra af hjálparliði Sameinuðu þjóðanna en að liðsmenn þeirra leggist svo lágt að misnota börnin. Svona þokkapilta ætti að gera ábyrga gerða sinna og skylda að vinna kauplaust um einhvern tiltekinn tíma í þágu samfélagsábyrgðar, ef þeir þá gera sér minnstu grein fyrir því illvirki sem þeir hafa framið. Kannski að iðrun þeirra sé engin og þá brennur sú spurning á vörum margra hvort þeir ættu nokkuð gott skilið.

Þetta er mjög stór blettur á því mikilvæga hjálparstarfi sem liðsmenn Sameinuðu þjóðanna eiga annars að veita. Þeir sem í hlut eiga að máli eru e.t.v. siðferðislega séð kannski hin verstu úrhrök. Hvernig skyldu SÞ taka á agamálum sem þessu öðrum illum skálkum til alvarlegrar áminningar? Í Róm keisaratímans hefðu þeim verið fleygt fyrir óargadýr. Hvaða refsingu eiga svona úrhrök skilið?

Mosi

Börn kynferðislega misnotuð

Aðgát skal höfð

Fyllsta ástæða er til að gefa þessum nýjustu talningum gaum. Hvað hyggjast stjórnvöld gera ef hrefnum og öðrum hvölum fækkar hér á landi?

Ástæðan er augljós: sjávarbotninn er mjög laskaður eftir linnulausar botnvörpuveiðar í heila öld. Allt lífkerfið er meira og minna úr lagi fært. Nú í dag erum við að veiða álíka mikið af þorski og Bretar veiddu árlega fyrir þorskastríðið 1972. Þetta er skelfileg þróun sem óhófleg notkun botnvörpu hefur sök á. Fyrrum voru það skammtímasjónarmiðin um mikinn gróða sem nú er að koma okkur í koll.

Áður fyrr var nóg af fiski og hval, nóg af öllu fyrir bæði þá og okkur mannfólkið. Núna sjáum við ofsjónum yfir þann fisk sem hvalir eta enda sitjum við uppi með ótrúlega eigingirni og skammsýni.

Hvenær kemur að því að við verðum að kannast við gömlu syndirnar og reyna að snúa þróuninni við, að svo miklu sem það er okkur unnt?

Mosi

Hrefnu fækkar á landgrunninu

Stríðið minnir á sig

Öskjuhlíðin var vinsælt athafnasvæði barna og unglinga sem slitu barnsskónum í Hlíðunum. Margir leiðangrar voru farnir þangað og hápunktinum var líklega náð þegar við lásum okkur niður snarbrattan stig og í neðanjarðarbyrgi sem seinna kom í ljós að var notað sem stjórnstöð! Í einu herberginu niðri mátti skríða út úr þessu gegnum þröngt rör sem lá nokkra tugi metra í átt að Loftleiðum. Hjá syðri innganginum var hátt mastur sem notað hefur verið til fjarskipta. Til beggja handa voru gömul byssuhreiður enda voru Bretar við öllu búnir að verja flugvöllinn fyrir öllum mögulegum árásum. Við komum heim með rifnar buxur og skítugir upp fyrir haus. Hvað var það þó foreldranir voru brúnaþungir, þessi ævintýri voru á við bestu ævintýramyndir í stíl við Indiana Jones og áþekka kappa. Kannski að Leyndardómar Snæfellsjökuls eftir Jules Vernes hafi einnig ýtt undir fjörugt hugmyndaflug okkar.

Nú er það skógurinn sem vex og dafnar vel í Öskjuhlíðum, prýði Reykjavíkur, vettvangur fjörugs fuglalífs og mannlífs hvort sem er að sumri eða vetri. Þessum gömlu hernaðarmannvirkjum mætti sýna meiri sóma og gera kannski upp, hreinsa grjót og annan skít og hafa þar sýningu á vegum Árbæjarsafns enda er þessi staður einn best ákjósanlegasti vettvangur fyrir sýningu tengda hernámi landsins.

Mosi

 

Skotfæri fundust í Öskjuhlíð

Nokkuð til í þessu

Nú hefur framboð á margvíslegum afþreyingarmöguleikum vaxið gríðarlega að undanförnu og á netið töluverðan þátt í því. Þó svo tómstundum fari almennt fjölgandi þá er ekki að vænta að áhugi aukist neitt úr þessu á þessari tegund tómstunda. Kynlíf er bæði tímafrekt og kallar á mikla orku. Það er því ekki á færi nema yngri kynslóðanna að sinna kalli náttúrunnar almennilega. Við sem erum komin yfir á miðjan aldur finnum okkur aðrar skemmtilegar tómstundir sem er við okkar hæfi.

Mæli með fuglaskoðun. Þær kalla á lágmarkshreyfingu en eru bæði þroskandi og bráðskemmtileg.

Mosi

Kynlífsáhugi karla minnkar

Kínverskt skjálftavatn

Þegar jarðskjálftahrinur gengu yfir í kjölfar Kröfluelda á árunum 1975-1984 myndaðist nýtt stöðuvatn í Kelduhverfi. Það var nefnt skjálftavatn. Þar var jarðsig sem olli því en aðstæður eru ábyggilega mjög ólíkar, í Kína og og Kelduhverfi. 

Jarðfræðin er mjög áhugaverð vísindi en oft fylgja miklar raunir þeirra íbúa sem missa ættingja sína og eignir. Hugur okkar er auðvitað hjá þeim enda eru skelfingar sem þessar okkur Íslendingum ekki alls kostar ókunnar.

Mosi

Gríðarstórt stöðuvatn myndast

Er Reykjavíkurflugvöllur á vetur setjandi?

Ef fólk vill hafa flugvöllinn áfram þá verður það að sætta sig við að leggja norður-suður brautina niður. Ekki er nein skynsemi að halda í hana enda er hún mikill hindrun eðlilegrar landnýtingar við þróun höfuðstaðar landsins. Austur-vestur flugbrautina má hins vegar lengja töluvert út í Skerjafjörðinn en þá verður að leiða umferð eftir syðsta hluta Suðurgötu undir brú.

Þessi flugbraut hefur verið mjög vannýtt enda dálítið styttri. Þegar vindrós Reykjavíkur er skoðuð þá eru austlægar áttir algengastar og því mun skynsamlegra að nota þá braut. Þá er mikill kostur að unnt er að draga verulega úr óþægindum fyrir þá sem búa í miðbæ, sunnanverðu Skólavörðuholti sem og í vesturbæ Kópavogs sem verða væntanlega þeirri stundu fegnastir þegar þessum ósköpum hefur verið létt af.

Vægi Reykjavíkurflugvallar á fyrst og fremst að binda við áætlunarflug innanlands, þyrluflug að einhverju leyti að ógleymdu sjúkra- og hjálparflugi. Annað flug eins og kennsluflug og tómstundaflug þarf að fara annað, t.d. væri unnt að koma slíku fyrir á minni flugvöllum, t.d. Hólmsheiði og Sandskeiði eða fyrir sunnan og vestan Straumsvíkur.

Millilandaflugi og öðru þotuflugi verður best sinnt í Keflavík. Við þurfum að setja mjög stífar hávaðatakmarkanir enda fylgir flugrekstri mjög mikill hávaði sem draga verður skilyrðislaust úr.

Mosi

Meirihluti vill flugvöllinn áfram í Vatnsmýri

Tillitsemi við konur

Hægri umferð var á Íslandi fram til 1907. Þá var gerð sú breyting á þessari reglu að Hannes Hafstein lagði fram frumvarp að nýjum vegalögum. Einn þingmaður spurði ráðherran hvers vegna ætti nú að víkja til vinstri en ekki til hægri eins og tíðkast hafði.

Hannes svaraði því til að þessi breyting væri gerð fyrst og fremst af tillitsemi við konur. Svo stóð á að reiðstígar voru mjóir og þeir fáu vegir sem unnt var að aka vagni eftir, voru svo mjóir að þegar konur mættust og riðu í söðli, komust þær hvorki lönd né strönd því fótstykkin á reiðverum þeirra stóðust á!

Veturinn 1939-40 var lagt fram furmvarp á Alþingi Íslendinga um að breyta þessu aftur og skyldi tekin aftur upp hægri umferð frá og með ársbyrjun 1941. Eins og kunnugt er hernámu Bretar landið 10. maí 1940 og tóku þeir þessu eðlilega mjög illa enda áttu þeir nóg með að koma sér fyrir í stóru nánast veglausu landi.

Það varð því ekki fyrr en fyrir réttum 40 árum að við tókum aftur upp hægri regluna. Varúð frá hægri!

Mosi

Hægri umferð 40 ára gömul

Höfði sem setur fræðimanna og skálda?

Það væri mjög æskilegt að opinber aðili eignist Höfða. Til þess að hús grotni ekki niður og verði tortýmingunni að bráð er nauðsynlegt eftir brýnt og aðkallandi viðhald að finna gott hlutverk til framtíðar. Þar gæti verið t.d. setur fræðimanna og skálda í einstöku umhverfi.

Mosi 

Einstæð náttúruperla seld

Lítil og stór mál

Lítil mál geta skyndilega orðið að stóru máli. Lítil frétt um lítið skot á Faxaflóa getur valdið því að grafið sé undan hvalaskoðun frá höfnum Faxaflóans. Hvalveiðimenn fara eins og bankarnir stystu leiðina að því sem þeir sækjast eftir: hvalveiðimenn að skjóta hvali og bankarnir að sækja peninga til þeirra sem ekki borga afborganir og okurvexti á réttum tíma.

Forsætisráðherrann virðist vera ekki í neinum tengslum við raunveruleikann. Hann er í glerhúsi og telur sig vera langt hafinn yfir venjulegt fólk. Þó svo hann virðist vera verkstjóri í ríkisstjórn tveggja flokka þá virðist eins og hver ráðherra geti komist upp með nánast hvað sem er í trássi við aðra ráðherra. Einn segir þetta í dag og þegar sami ráðherra er kominn til útlanda daginn eftir hefur hann gjörbreytt um skoðun án þess að nokkuð sé talað um það.

Ríkisstjórnin er stjórn vandræða sem hún stöðugt bakar hvern einasta dag. Lítið er tekið á þeim málum sem þarf raunverulega að taka á. Vandræðastjórnin hefur komist upp með það að gera ekkert neitt þegar um velferð vissra þjóðfélagsþegna er að ræða. Eldra fólkið er mjög gott dæmi um þetta. Nánast ekkert er gert til þess að leiðrétta vísvitandi blekkingaleik og undanslátt að rétta kjör þeirra sem hafa þó lagt hönd á plóg til að koma þessu samfélagi í það horf sem það er nú. Á það að vera hlutskipti hversdagshetjanna að þurfa að sjá stóran hluta eftirlauna sinna í skattahítina til þess að unnt sé að fá fleiri flugsýningar og leikaraskap tengdu einhverju sem nefnt hefur veið því fína nafni: varnarmál. Fyrir hverjum er verið að verja okkur? Mér þykir leitt en engan sé eg óvin hvorki liggja á fleti fyrir né búa sig undir einhver voðaverk. Lögreglan er upptekin við að eiga við þungaflutningabílsstjóra sem mótmæla háu eldsneytisverði sem ríkisstjórnin þverskallast að taka á. Væri þó meiri þörf að lögreglan hefði uppi á þjófum, eiturlyfasölum, ofbeldismönnum og áþekku hyski. Og lítið hefur borið á minni löggæsluverkum sem hafa verið óvenju lítil á þessu vori, t.d. að sekta þá ökumenn sem enn eru að aka hundruðum saman á nagladekkjum, öllum til armæðu en þeim sjálfum auðvitað til tjóns.

Hvað varð um öll kosningaloforðin?

Þetta er orðin kannski of löng þula og kannski kominn tími til að segja amen eftir efninu. Auk þess legg eg til að ríkisstjórnin fari að athuga sinn gang, eða segja af sér.

Mosi

 

Ágreiningur um hvalveiðar lítið mál