Bandamanna saga væri betri byrjun

Eg hafði lesið flestar stóru og þekktustu Íslendingasögurnar þegar eg las Bandamanna sögu. Hún telst ekki meðal þekktustu sagnanna en er mjög aðgengilega: tiltölulega fáar persónur og markvisst og einfaldur söguþráður. Sagan fjallar um ungan duglegan mann sem kom vel ár sinni fyrir borð með kaupmennsku og viðskiptum sem  í dag væri nefnt kapítalismi. En hann lendir í vandræðum þar sem refshætti, blekkingum og svikum er beitt, rétt eins og gerðist hérna um árið í bankahruninu og aðdraganda þess. 

Eg hefi ætiíð haft ánægju af Bandamanna sögu enda eru fáar Íslendingasögur jafn berorðar um spillinguna og hún.

Sjálfsagt hefur Clinton færst full mikið í fang að lesa Brennu-Njáls sögu. Hún er eitt stærsta samansafn persóna, mig minnir að um 430 persónur séu nefndar til sögunnar. Til samanburðar eru persónur Bandamanna sögu aðeins örfáar, feðgarnir eru auðvitað aðalpersónurnar og allt hitt fólkið aukapersónurnar. En hverjar eru aðalpersónur Brennu-Njáls sögu? Gunnar á Hliðarenda? Hallgerður? Njáll? Bergþóra? Skarphéðinn? Flosi? eða Kári? Kannski í upptalningu þessa vanti Höskuld Hvítanessgoða og Hildigunni. Kannski einnig Mörð Valgarðsson sem er örlagavaldurinn að baki flestum atburðum sögunar.

 

Clinton réði ekki við Njálu

Af ávöxtunum skulum við þekkja þá: Gefum ráðherrunum frí!

Núverandi ríkisstjórn byggir tilveru sína á því að til sé nóg af auðtrúa og gagnrýnislitlu fólki að það lætur ljúga  að sér nánast endalaust. Engin loforð eru svo hástemmd að ekki megi svíkja þau og það hefur þessi ríkisstjórn gert. Allir ráðherrar sóru þess að þjóðin yrði spurð um áframhaldandiviðræður við Evrópusambandið. Og forsætisráðherra lofaði því líka. Því miður eru ráðherrar þessir fyrir löngu sviptir trausti, þeir eru tortryggðir og eru vísir til að gera allt í sínu valdi til að koma í veg fyrir áframhaldandi viðræður við Evrópusambandið.

Blekkingar og svik núverandi ráðamanna má líkja við blekkingar áróðursmeistara nasista fyrrum enda hefur ekkert skynsamlegt verið gert til að bæta hag þjóðarinnar. Þessi ríkisstjórn virðist hafa eitt í huga: að hanga á völdunum eins lengi og þeir telja sér vært í Stjórnarráðinu. Þeir eru í margkonar mótsögn við þjóðina, telja einhvern ómöguleika vera í vegi fyrir að ríkisstjórnin geti uppfyllt væntingar þjóðarinnar. Þeir vilja helst skipta um þjóð en væri ekki auðveldara að skipta um meirihluta á Alþingi og þar með nýyja ríkisstjórn. 

Þess má geta að X-D slagorð Sjálfstæðisflokksins er komið frá íslenskum nasistum sem notuðu það síðast í sveitarstjórnarkosningum 1938 í Reykjavík.

Sjöundi útifundurinn á Austurvelli

Hver eru mikilvægustu málin?

Greinilegt er að verkstjórn á Alþingi mætti vera betri.

Þegar lítt mikilvæg mál eins og óæskilegar tyggjóklessur eru í umræðu en ekki sem skiptir þjóðina mestu máli, þá er eitthvað mikilvægt að. 

Fyrrum voru þingmenn á launatöxtum sem samsvaraði töxtum Dagsbrúnarverkamanna í Reykjavík. Núna eru þeir þokkalega vel launaðir sem nemur um þreföldum ef ekki fjórföldum atvinnuleysisbótum, - og allt árið! Í þá daga voru vinnubrögð á þingi ef til markvissari, þá var þingtíminn miðaður við hormónastarfsemi sauðkindarinnar og þá þurfti ríkisstjórn oftast að semja við stjórnarandstöðuna til að ljúka þinginu með reisn. Stundum tókst það en auðvitað ekki alltaf. Sum mál drógu dilk á eftir sig og ollu mikillri tortryggni og jafnvel fullum fjandskap eins og aðild að Nató 1949. Í dag finnst okkur einkennilegt að ekki hafi verið unnt að ná breiðari samstöðu um það mál rétt eins og aðild að Evrópuambandinu í dag, rúmum 60 árum síðar.

Þau mál sem mestu skiptir fyrir þjóðina varða atvinnuhagi okkar, hag og velferð okkar. Eg skil ekkert í því hvers vegna ekki megi t.d. endurskoða svonefnd skógræktarlög frá 1955 sem eru ákaflega orðin fornfáleg og gjörsamlega ekki í neinu sambandi við nútímann. 

En oft er aðferð umdeildra stjórnarherra sú að draga athyglina frá aðalatriðunum en smámálin og aukaatriðin fái meira vægi. 

Tyggjóklessur ræddar á þingi

Umhverfisvænn búskapur

Tvöhundruð og sjötíu hektarar eru virkilega gríðarmikil kornræktun á íslenskan mælikvarða. Með þessu er Sjörnugrís að draga mikið úr transporti sem er mjög umdeilt í framleiðslu. Hér er tekið stórt skref í átt að starfsemi sem kennd er við Biofarm. Í Dymbilvikunni kom eg við á þannig búgarð þar sem lögð var áhersla á sem mest á þessu sviði. Þessi búgarður er gríðarstór með yfir 300 nautgripi skammt sunnan við borgina Wiesbaden í Þýskalandi. Bændurnir reka bú þetta með því hugarfari að reksturinn fái alla þá vottun sem unnt er að fá: Dýrin lifa frjáls í gríðarstóru gripahúsi þar sem kálfar eru innan um kýrnar, nautunum er haldið aðskildum svo þau geri ekki neina vitleysu. Bændurnir rækta sjálfir kornið og reka sláturhús og verslun á staðnum þar sem neytendur geta séð með eigin augum hvernig staðið er að rekstrinum. Með þessu móti er dregið mjög verulega úr öllum flutningum, dýrunum líður vel og örstutt er í sláturhús gripa.

Nú þarf kornrækt að dafna við sem hagstæðastar aðstæður. Kornið þroskast fyrr eftir því sem unnt er að bæta aðstæður sem mest. Klemens Kristjánsson á Sámsstöðum rannsakaði á sínum tíma hvernig skjól skóga geti bætt vaxtaraðstæður.

Í Þýskalandi er kornið slegið og þreskjað í júlí og byrjun ágúst. Hér á íslandi eru kornbændur yfirleitt að skera korn um og eftir miðjan september. Þá er allra veðra von og eitt það versta sem getur komið fyrir er að mikill vindur getur lagt kornakurinn. Þá eru víða gæsir og álftir sem valda tjóni. Þær hins vegar forðast kornakra þar sem skógarskjólið dregur úr góðu útsýni.

Kornrækt á sér mikla framtíð á Íslandi. Við Íslendingar eigum að kappkosta að sem mestri eigin ræktun sem bæði eflir atvinnu í landinu og sparar mikinn gjaldeyri og transport sem þarf að draga verulega úr.

Til lukku með góða framtíðarsýn! 

Stærstu kornakrarnir í Melasveit

Forræðishyggja forsetans

Ekki skil eg neitt í Ólafi Ragnari öllu lengur.

Sú var tíðin að hann var kosinn sem forseti af fólkinu. Nú er hann orðinn forseti valdsins og vill taka ákvarðanir án þess að þjóðin sé fyrst spurð.

Nú hafa hátt í 60.000 Íslendingar óskað eftir því með undirskrift sinni að kosið verði um áframhald viðræðna við Evrópusambandið. Í mínum hug er fáni Evrópusambandsins mikilvægt tákn um mannréttindi og frelsi einstaklingsins, samfélagslegt öryggi, samstöðu og vonar um betri framtíð, auk stöðugleika og betri fjármálastjórnunar.

Kannski Ólafur Ragnar sé á móti öllu þessu öllu en vilji fremur gera hosur sínar grænar fyrir Pútín, valdhafanum í  Kreml sem vill stefna að auknum völdum og jafnvel kúgun nágrannaríkja Rússa.

Einu sinni var eg mikill aðdáandi ÓRG. Mér finnst hann hafa misstigið sig illa og orðið að hálfgerðum draug í íslenskum stjórnmálum. Hann gerði allt til að koma í veg fyrir að hér gæti þróast sósíaldemókratískt þjóðfélag eins og á hinum Norðurlöndunum með því að verða valdatæki afturhaldsaflanna í höndum SDG og hans fylgifiska.

 

Pútín vildi ekki ræða við Ólaf

Skynsamleg ákvörðun

Þegar Norðmenn hófu að senda okkur Íslendingum jólatré 1951 var Ísland nánast skóglaust land. Frá miðri síðustu öld hefur verið plantað trjáplöntum í hátt í 50.000 hektara lands eða um 500 km2. Og vöxtur grenitrjáa af erlendum uppruna hefur verið með ólíkindum, vöxtur hér á landi gefur vextinum í upprunalandinu lítið eftir.

Í dag eru víða tré komin í 25 metra hæð og dæmi um jafnvel meiri vöxt. Ísland er í barrskógabeltinu þar sem vöxturinn fer eftir ýmsum náttúrulegum aðstæðum, úrkomu, hita, vindum, birtu og jarðvegi. Og víða þarf að grisja, við eigum víða góð torgtré og það kostar ekki nema brot af kosnaðinum að koma jólatré alla leið frá Skandinavíu. Og ekki má gleyma að með óþarfa innflutningi jólatrjáa er alltaf mikil hætta af innflutningi óæskilegra „fylgifiska“ skaðleg skordýr sem auka álag á varnarmátt ungskóganna okkar.

Norðmenn vilja breyta „jólagjöfinni“ eða öllu heldur jólatrénu. Þeir vilja bæta okkur þetta með aukinni menningu og því ber að fagna.

Noðmenn hafa mjög góða og fjölbreytta menningu bæði á sviði bókmennta, tónlistar og fleiri lista. Eg fagna því að fá meira að heyra og sjá frá því góða og fagra landi Noregi.

Íslendingar fá ekki fleiri jólatré

Háll sem áll

Einn af þeim kynlegu kvistum sem hingað komu að afla fanga var braskarinn Róbert Tchenguiz. Þessi maður er gjörsamlega ómeðvitðaur um siðferði í viðskiptum. Í hans augum er gróðahyggjan það æðsta sem hver borgari á að temja sér.

Þessi karl féfletti hlutabréfaeigendur, blekkti stjórnendur Kaupþings banka og í skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis um bankahrunið er hann skrifaður fyrir 46% af öllum útlánum bankans! Svo virðist sem allt það mikla fé innheimtist aldrei.

Vonandi  hafa Íslendingar eitthvað lært af viðskitum sinum við siðlausa braskara.

Robert Tchenguiz hrellir kröfuhafa

Hvað er að marka þessa æsingakonu?

Vigdís Hauksdóttir hefur gerst fræg með endemum fyrir glannalegar yfirlýsingar, upphlaup og að auglýsa hversu hún er grunnhyggin. Þegar kemur að grafalvarlegum málum setur hvern varkáran mann og konu hljóða þegar Vigdís þessi Haukgsdóttir tekur til máls. Fáir skilja sjónarmið hennar og enn færri eru samþykkir þeim. Þessi kona hefur með ruddalegri framkomu sinni gegnum árin komið því til að ekkert er að marka hana enda er hún alls ekki tilbúin að setjast niður og skoða mikilvæg mál með einhverri skynsemi og yfirvegun í huga.

Það er með öllu óskiljanlegt hve kjósendur Framsóknarflokksins velja sem þingmenn. Kannski þann versta fyrst sá næstbesti fékkst ekki?

Og við öll þjóðin sitjum uppi með skussana! 

Skýrsla óþekkta embættismannsins

Gott hjá Steingrími - fleiri mættu taka hann sem fyrirmynd

Eiginlega er ekkert fyrir Steingrím að skammast fyrir. Hann gerði ekkert rangt, kannski hefði mátt ganga lengra að inna núverandi forsætisráðherra hvernig hann ætli sér að efna kosningaloforðin!

Sigmundur kvað engan vanda að fjármagna kosningaloforðin. Leggja ætti ofurskatt á bankana og braskarana sem keyptu kröfurnar á lágmarksverði. Nú á að láta ríkissjóð borga og þá með almennu skattfé. Hvers vegna ekki að skattleggja braskarana? Eru þeir gegnir í Framsóknarflokkinn eða greitt fúlgur í kosningasjóð flokksins, eða Sigmundi prívat og persónulega?

Sigmundur virðist ekki vita neitt um siðleysi. Þegar hann talar um að matvælaskortur sé yfirvofandi í heiminum vegna loftslagsbreytinga fagnar hann því þar sem matvæli hækki í verði og þá verði hægt að framleiða meira hér á landi til að græða á ástandinu. Og um hvalveiðar vill hann steyta hnefanum framaní bandaríkjaforseta og náttúruverndarfólk. Þvílík hræsni! Og þetta er svonefndur forsætisráðherra.

Hann er ekki forsætisráðherra þjóðarinnar. Sigmundur Davíð er forsætisráðherra þröngsýnnar valdaklíku braskara og gróðamanna! 

Steingrímur baðst afsökunar

Á að storka BNA og umheiminum?

Hvalveiðar hafa lengi þótt umdeildar. Helsta ástæðan er sú að dráp þeirra er mjög tímafrekt og veldur sláturdýrunum miklum og langvarandi sársauka. Í dag þykir vera af siðferðislegum ástæðum nauðsynlegt að stytta kvalir sláturdýra á dauðastund þeirra sem allra mest þannig að dauði dýrsins taki sem stystan tíma, helst að sé einungis örskotsstund. Dauðastríð hvala getur varið jafnvel klukkustundum saman þrátt fyrir sprengiskutul og áþekkra drápstækja.

Önnur ástæða er að margar tegundir hvala eru í mikillri útrýmingarhættu eins og sléttbaks sem var nánast gjöreyddur fyrir ströndum Íslands um aldamótin 1900.

Það var ekki mikil fyrirhyggja Einars Guðfinnssonar sem sjávarútvegsráðherra í janúar 2009 að veita á eigin spýtur leyfi fyrir hvalveiðum. Hann bar þessa ákvörðun sína ekki undir neina hagsmunaaðila nema eins manns sem hefur haft óslökkvandi áhuga fyrir áframhaldandi hvalveiðum, Kristjáns Loftssonar. Sá maður er mjög fastur fyrir á skoðunum sínum og telur sig hafa meira vit á þessum málum en flestir aðrir. Sjálfsagt er Kristján einn mesti fróðskaparmaður um hvalveiðar sem í dag þykja gamaldags og allt að því fyrirlitlegar. Sumir vilja jafnvel réttlæta hvalveiðar með þeirri röksemd, að þeir eti fiskinn frá okkur sem við með sjálfelsku okkar teljum okkur ein að njóta. Þetta eru eins og hver önnur falsrök enda eru sumar hvalategundir eins og langreyður sem lifa á átu og smádýrum í sjónum en hvorki djúpsjávar fiskum eða uppsjárfiskum.

Hvalveiðar hafa enga þýðingu lengur fyrir efnahag okkar eins og áður var. Þegar ákveðið var að leggja hvalveiðar af fyrir um aldafjórðung voru landstekjur af hvalveiðum innan við 1% af landsframleiðslu Íslendinga.

Hvalaskoðun hefur verið mjög vaxandi atvinnugrein hér á landi og er einn stærsti vaxtabroddurinn í ferðaþjónustu hér á landi. Gömlu hvalveiðiskipin gætu orðið vinsæl í því skyni væri þeim breytt. Þau eru knúin af gömlum gufuvélum sem eru í dag mjög sjaldgæfar og þykja vera gersemi í ferðaþjónustu. Fyrir nokkrum árum sigldi eg með ferðafélögum mínum í Skógræktarfélagi Íslands á einu slíku um stöðuvatn eitt í Skotlandi. Gufuvél skipsins var sérstakt aðdráttarafl og vakti gíðarlega athygli. Á það hefur verið bent að gömlu hvalveiðiskipin hafi viðskiptatækifæri, ekki til áframhaldandi umdeildra hvalveiða , heldur sem hvalaskoðunarskip.

Mjög líklegt er að slík útgerð geti fært eiganda sínum meiri arð en þrjóskufulur vilji að halda áfram hvalveiðum sem enginn vill.

Sjálfsagt er að hafa sem besta samvinnu við allar þjóðir heims en ekki að storka þeim og valda reiði og tortryggni. Við eigum að vera friðsöm menningarþjóð sem stendur með réttarríkjum heims.

 

Obama vill aðgerðir vegna hvalveiða