Eymd slæms stjórnarfars

Sjálfsagt verður þessi „fundur“ merkur í því tilliti að þarna er allt eins og var þegar mistæk stjórnvöld voru í endalausu stríði við landsmenn. Stasi safnið í Berlin sýnir hvernig fylgst var sem nákvæmast með öllum sem minnsti grunur lá á að væri ekki hollur þessum miður góðu yfirvöldum.

Mosi

Ósnortin íbúð frá tímum kommúnistastjórnarinnar kemur í leitirnar

Tímasprengja Einars Bolvíkings

Ef lög um ábyrgð ráðherra væru virt, hefði Einar Guðfinnsson verðandi fyrrverandi sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra hugsað sig tvisvar um hvort hann ætti að storka samlöndum sínum og öðrum hagsmunaaðilum. Hann valdi að falla í þá freistni og með því skilja eftir tímasprengju í fráfarandi ríkisstjórn. Og sprengjan hefur þegar haft sín áhrif. Litla flokksbrotið „Frjálslyndi flokkurinn“ saman safn af óánægðum stjórnmálamönnum einkum úr Sjálfstæðisflokknum og einum flokkaflakkara, hefur tekið þessu fagnandi. En hversu mikið almennt fylgi hafa Frjálslyndir nú um þessarmundir? Þeir hafa komið illa út úr skoðanakönnunum og kannski í útrýmingarhættu eins ogsumar hvalategundir. Voru kannski refirnir til þess skornir að fá þessa óánægðu veiðiglöðu menn aftur í það flokksbrot og hluta Sjálfstæðisflokksins sem gjarnan vill veiða hvali?

En töluverð hætta er á að útflutningur fisks sé stefnt í voða með þessu umdeilda uppátæki enda eru markaðir mjög viðkvæmir og sérstaklega undir þeim kringumstæðum sem við nú þekkjum. Því er töluverð hætta á að tímasprengjan spryngi öðru sinni enda eiga óvitar ekki að leika sér að hættulegum hlutum.

Mosi

 

Hvalurinn setur hnút í Frjálsynda

Nú skal pólarfarinn svara fyrir sig

Nú lét annar bankastjóri Kaupþings sig hverfa og alla leið á Suðurpólinn. Þar hefur hann væntanlega fengið góðan og kærkominn frá fjölmiðlum enda símasamband þar ekki upp á marga fiska fremur en á hálendinu á Íslandi fyrir nokkrum árum. En nú er kappinn kominn og þarf væntanlega að standa reikningsskap gerða sinna. Gríðarlega fjármagnstilfærslur munu hafa orðið síðasta starfsár gamla Kaupþings og þær margar mjög einkennilegar.

Eitt getum við þó sennilega huggað okkur við. Meðan bankastjórinn var í heimsókn hjá mörgæsunum hefur hann vonandi ekki gert neitt af sér.

Þekkt er í jarðsögunni að segulpólarnir snúast við. Það mun gerast nokkuð skyndilega og varð síðast fyrir um 700.000 árum. Skyldi bankastjórinn fyrrverandi hafa umpólast í ferðinni?

Mosi

Hreiðar Már nýkominn frá Suðurskautslandinu

Hápólitískt mál - ber Davíð Oddsson ábyrgð?

Þegar Davíð Oddsson settist að í Seðlabankanum tók hann þegar til hendi að hækka stýrivexti upp úr öllu valdi. Icesafe reikningarnir tútnuðu út og gríðarlegt fé flæddi inn í íslenska hagkerfið einum í formi svonefndra „jöklabréfa“.

Nú sitjum við Íslendingar uppi með tvöföld vandræði: Þessa Ice-safe reikninga sem eru eins oghengingaról á íslensku þjóðinni. Hins vegar Davíð Oddsson sem er allt að því friðhelgur í bankanum („untouchable“). Það kostar offjár að koma honum af stalli. Nema við tökum þá áhættu að setja hann af,hann fer í mál en þá er spurning með krók á óti bragði: Íslenska þjóðin sendir honum reikning fyrir afglöpum hans gagnvart Íslendingum! Þetta er bankastjórinn sem snarhækkaði vextina og kallaði ógæfuna yfir okkur.

Hvað á að gera við svona athafnamann? Davíð er dýr, hann er rándýr þessari þjóð.

Mosi

Opnast Icesave-málið að nýju?

Davíð er dýr!

Þó svo að Alþjóðlegi gjaldeyrissjóðurinn hafi mælst til að stýrivöxtum verði haldið háum er alveg augljóst að háir stýrivextir áttu sinn þátt í að Icesafe vandræðin urðu meiri en efni stóðu til.

Háir vextir og mikil dýrtíð fer ekki saman.

Ætli Davíð fái ekki að sprikla þangað til ný ríkisstjórn stoppar leikinn!

Mosi

Óbreyttir stýrivextir

Eru Heimdellingar veruleikafirrtir?

Mér finnst að forysta Sjálfstæðisflokksins hafa hagað sér eins og þeir einir telji sig hafa vit á nánast öllu sem viðkemur í íslensku þjóðlífi. Af sömu ástæðum gætu guðirnir aldrei gert mistök.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið allt of upptekinn við að draga fram kosti einkavæðingar og takmörkun ríkisumsvifa á undanförnum árum. Nú hefur Frjálshyggjan dregið upp andstæðu sína: gríðarlegan samdrátt landstekna og þjóðnýtingu á flestum sviðum og þá einkum skuldum eftir fjármálasukkið.

Sjálfstæðisflokkurinn er ábyrgur ásamt Framsóknarflokknum á:

1. Einkavæðingu bankanna. Eftir að svonefndir „kjölfestufjárfestar“ komu til sögunnar, hafa bankarnir nánast verið étnir innan frá án þess að nokkur gæti við hönd reist. Bönkunum var breytt í ræningjabæli sjálftökumanna.

2. Ákvörðun um byggingu Kárahnjúkavirkjun var röng. Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn hefur staðfest að varnaðarorð og efasemdir andstæðinga byggingu virkjunarinnar meðal hagfræðinga, náttúrufræðinga, stjórnmálamanna sem og þeirra þúsunda sem á móti voru af ýmsum ástæðum, áttu við rök að styðjast.

Afleiðingin var skelfileg: Gríðarlegur fjármagnsflutningur sópaðist til landsins og myndaði gervigóðæri án þess að raunveruleg verðmæti stæðu að baki. Mesti innflutningur Íslandssögunnar á lúxúsvörum og neyslu þeirra fjármögnuðum með neyslulánum olli mjög miklum óhagstæðum þjónustu- og vöruskiptujöfnuði. Útflutningsfyrirtæki og ferðaþjónusta áttu á sama tími í geysimiklum erfiðleikum.

3. Þegar Davíð var ráðinn yfirbankastjóri Seðlabanka réð hann því að stýrivextir væru hækkaðir mjög mikið, m.a. sem átti að draga úr dýrtíð. Afleiðingin varð hins vegar sú að Icesafe-reikningarnir blésu út og urðu smám saman sú hengingaról sem hefur læst sig um ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins.

Hér þarf ekki að rekja þessa sögu nánar. Heimdellingar mættu e-ð læra af þeim framkvæmdu afglöpum og „mistökum“ sem feður þeirra og mæður í Sjálfstæðisflokknum og Framsóknarflokknum sjálfsagt líka, eru fyrst og fremst ábyrgir fyrir. Ættu þeir að kynna sér betur staðreyndir málsins og forsendur þess en ekki aðeins það sem gæti hafa gerst miðað við að draumar þeirra sem hafa fengið ofbirtu í augun af ofbirtu Frjálshyggjunnar, hefðu gengið eftir.

Frjálshyggjan hefur beðið skipbrot hér á landi sem annars staðar, hún hentar okkur greinilega ekki. Frjálshyggjan er eins og hvert annað mýraljós sem við eigum að forðast.

Mosi

SUS harmar tilgangslaus stjórnarslit

„Allt er betra en íhaldið“

Óskandi er, að fljótlega gangi að mynda ríkisstjórn á félagslegum grunni. Efir n.k. ketilsprengingu í vélarúmi þjóðarskútunnar þá hefur Sjálfstæðisflokkurinn ekki mikið upp á að bjóða landsmönnum annað en súrar sneyðar af Icesafe- ábyrgðum og annað í þeim dúr sem ekki nógu góður þefur a er af. Og spillt valdakerfi Sjálfstæðisflokksins hefur óneitanlega beðið skipsbrot.

Nú er framundan stutt kosningabarátta með áherslur á nýtt Ísland, nýja ríkisstjórn, nýtt stjórnkerfi og nýja stjórnarskrá sem verður innblásin af nýjustu og ferskustu straumum lýðræðisins.

Nú má dusta rykið af gamla góða slagorðinu: „Allt er betra en íhaldið“. Öllum Íslendingum er eða má vera ljóst, að engin ríkisstjórn hefur skilað af sér eins illa og ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins: Atvinnuleysi, gríðarlega ríkisskuldir vegna ábyrgða áhættufjárfestingafíkla, niðurskurðar á sviði samfélagsþjónustu. Allt samfélagið er bókstaflega meira og minna lamað.

Þetta er allt afleiðing ótímabærrar einkavæðingar banka, Kárahnjúkavirkjunar og óhóflegra stýrivaxta. Af ávöxtunum skulum við þekkja þá: Davíð og Geir hafa reynst okkur mjög illa sem „landsfeður“.

Þessi síðustu ár verða sennilega nefnd „ár hinna glötuðu tækifæra“ þegar við gátum með mun minni umsvifum haslað atvinnulífi okkar traustari og betri stöðu á heilbrigðari grundvelli.

Mosi

Ekki tími fyrir málfund

Sálarlaus veröld

Á sama tíma og hergagnaiðnaðurinn er að sópa saman hagnaðinum við sölu á hergögnum, flugvélum, byssum, skriðdrekum og sprengjum berast svona fréttir frá allsnægtalandinu hans Sáms frænda.

Því miður er samfélagsþjónusta ekki upp á marga fiska þar í landi eftir að Bush stjórnin hefur grafið svo illa undan henni.

Kannski þetta séu markmið íslenska íhaldsins að þeir sem minna mega sín í samfélaginu megi eta það sem úti frýs. Svo kalla þeir sig kristilega upp til hópa og sérlega trúhneygða!

Mosi

 

Dó úr kulda heima hjá sér

Eigum við eftir að sjá annað eins?

Að selja lúzúshús fyrir aðeins örlítið brot og það til eiginkonu er dæmi um undanskot eigna. Að öllum líkindum verður þessari „sölu“ eða eignaafhendingu rift, þ.e. eignin verði gerð upptæk og látin renna í væntanlegt gjaldþrot viðkomandi. Íslenskur réttur kveður á um að þrotabú hafi riftunarrétt allt að 1 ári áður en þrotamaður sá eða mátti gera sér grein fyrir að hann ætti ekki fyrir skuldum. Þaeesr lagareglur eru ábyggilega enn ákveðnari í Bandaríkjunum.

Spurning hvort við eigum eftir að sjá e-ð hliðstætt hér á landi. Nokkuið ákveðið dæmi en sem tengist fremur öðru t.d. mútum er þegar eigandi hvalveiðistöðvar á Vestfjörðum „seldi“ Hannesi Hafstein fyrsta ráðherranum stórt einbýlishús og var flutt suður og endurbyggt við Tjarnargötu. Það nefnist síðan Ráðherrabústaðurinn.

Þetta hús var sem sagt í byrjun 20. aldar „selt“ fyrir 1 krónu formsins vegna. Árið 1907 var kýrverðið nákvæmlega 100 krónur þannig að andvirði hússins nam vart lambsverði! Þegar Hannes lét af embætti seldi hann það ríkissjóði fyrir 52.400 krónur. Fékk HH greiddar 27.400 krónur auk þess að ríkissjóður yfirtók veðskuldir fyrir 25.000. Heimild: Stjórnarráð Íslands 1904-1964 eftir Agnar Kl. Jónsson, bls. 939. Óhætt má því segja að þessi eina króna hafi ávaxtast vel í höndum Hannesar.

Nú má líta á þetta í ljósi hvort þarna hafi verið einhvers konar spilling að baki. Hannes var sýslumaður Ísafjarðarsýslu um aldamótin 1900 og átti alldrjúgan þátt í að Skúli Thoroddsen var hrakinn þaðan úr embætti. Nú voru hvalveiðar um aldamótin háðar af töluvert mikilli grimmd og á þessum árum var stórhvelum nánast útrýmt um tíma vegna rányrkju. Sumar hvaltegundir náðu sér vart eftir þessar hvalveiðar eins og sléttbakurinn. Hann erð nánast útdauða.

Var salan á Sólbakkahúsinu ígildi mútna fyrir að vera þægilegt yfirvald og vera ekki með eitthvað óþarfa hnýsni og eftirlit með rekstrinum?

Mosi

Seldi húsið á 100 dali

Þökk sé Ólafi forseta fyrir þarfar upplýsingar

Ólafur Ragnar Grímsson forsetinn okkar hefur með framgöngu sinni gert meira en ríkisstjórnin að upplýsa okkur um stöðu mála og hvað þurfi að gera. Þó einn af stjórnmálafræðingunum, Baldur Þórhallsson, hafi gagnrýnt þessa aðferð mjög, þá stendur uppi að Ólafur með afburða reynslu sinni og þekkingu dregið aðalatriðin saman. Auðvitað gera stjórnmálamenn sér grein fyrir öllu þessu en ekki er svo að sjá, að þeir sem ábygð bera á hvernig komið er fyrir okkur, kæri sig um að forsetinn setji fram þessar nauðsynlegu upplýsingar fyrir þjóðina.

Sjálfstæðisflokkurinn og valdakerfi hans sem hefur verið í sífelldri sókn, bókstaflega hrynur sem spilaborg um þessar mundir. Hann hefur því miður brugðist þjóðinni. Í nær 17 ár hefur hann verið í mikilli sókn en nú er náanst allt landið í rústum eftir þessa einkennilegu ráðsmennsku.

Mosi

 

Ólafur Ragnar: Vildi upplýsa þjóðina