Dapurlegur dómur

Dómur Hæstaréttar um niðurstöðu í máli blaðamanns varðandi umfjöllun um vændi í ákveðnu húsi í Kópavogi, veldur alvarlegri umhugsun.

Er virkilega svo komið fyrir þjóð sem telur sig vera bæði frjáls og löghlýðin að Hæstiréttur getur tekið undir þvílíka siðblindu að dæma manni sem hefur atvinnu af umdeildri starfsmanni meiri rétt en blaðamanni sem er að sinna eðlilegu starfi sínu? Er réttur athafnamannsins til sinnar umdeildu starfsemi jafnvel meiri en blaðamannsins?

Af hverju hefst lögreglan ekki þegar rannsókn þegar þessar upplýsingar um meint vændi í húsum athafnamannsins í Kópavogi eru birtar?

Hefur þessi athafnamaður og e.t.v. bæjarstjórinn í Kópavogi með lögregluna í vasanum? Eru þessir aðilar kannski með Hæstarétt einnig með í vasanum?

Hvers vegna getur Hæstiréttur komist að þessari niðurstöðu í ljósi þess að hann er með dómi þessum að grafa undan mannréttindum og þar með réttarríkinu? Er tilviljun að nú um þessar mundir er gríðarleg aukning á fjármunabrotum, innbrotum, þjófnuðum og það sem verra er, líkamsárásum og öðru slíku? Skúrkarnir vita af því að ósennilegt er að lítið ef nokkuð verði að gert. Allt eigi að vera frjálst og lögreglan getur ekki sinnt öllu þessu.

Þessari dapurlegu úrlausn Hæstaréttar verður að skjóta til Mannréttindadómstóls Evrópu í Strassbourgh þegar svona er fyrir komið í mannréttindamálum á Íslandi. Það hefur komið alloft fyrir áður að mannréttindi hafa verið fótum troðin á Íslandi og leita hafi þurft til erlendra dómstóla til að hnekkja röngum og umdeildum dómum íslenskra dómstóla. Fyrir um 20 árum koltapaði íslenska ríkið í máli Jóns Sveinssonar á Akureyri. Það varð dýrt spaug enda varð að breyta réttarfari sem rekja má til Spánska rannsóknarréttarins en þá var rannsókn afbrota, ákæra og dómsvald á einni hendi.

Skúli Thoroddsen (1859-1916) var dæmdur á sínum tíma til embættismissis undir lok 19.aldar vegna meintra afglapa í embættisfærslum sínum. Þau voru ekki meiri en svo að eftir rannsóknardómaranum, Lárusi H. Bjarnasyni var haft löngu síðar að embættisfærsla Skúla hafi verið „Optima forma“ - þ.e. í besta lagi (Heimild: Ævisaga Árna prófasts Þórarinssonar). Skúli skaut máli sínu til Hæstaréttar sem þá var í Kaupmannahöfn. Þegar hann var loksins sýknaður, kvað hann mikinn kost að æðsti dómstóll þjóðarinnar væri ekki á Íslandi. Þeir gætu ekki litið á mál með hlutlægum hætti enda meira og minna bundnir af huglægum sjónarmiðum.

Því miður virðast valdatengsl vera stundum þeim sem hafa ákvörðunarvald, fjötur um fót að komast að sanngjarnri niðurstöðu.

Þegar ríkisstjórnin hefur fengið endurnýjað umboð sitt og styrkt sig í sessi hlýtur að vera kominn tími að hreinsað verði til í embættismannaflóru Sjálfstæðisflokksins í íslensku stjórnkerfi, Hæstarétti ekki undanskildum.

Mosi

Ekki ráðist í rannsókn vegna Vikumálsins