Óvenjulegur dagur

Í gær var óvenjulegur dagur, dagur þriggja funda. Í vinnunni er oft nauðsynlegt að bera bækur sínar saman við starfsfélaga og af því tilefni hittumst við nær 20 bókasafnsfræðingar úr hinum ýmsu framhaldsskólum til fundar. Að þessu sinni var tilefni hjá mér að halda fund en hann var sá síðasti sem eg sat. Hef staðið frammi fyrir þeirri erfiðu ákvörðun hvort eg ætti að hætta eftir 14 ára starf sem forstöðumaður skólabókasafnsins í Iðnskólanum í Reykjavík eða skrifa undir nýjan samning við nýjan sameinaðan skóla, Tækniskólann. Oft er gott og ekki síður hollt að skipta um starfsvettvang, tækifærin eru mörg þrátt fyrir að vofa atvinnuleysis virðist vera komin á kreik í íslensku samfélagi.

Þetta var ágætur fundur þar sem ýms sameingin mál bera upp og hópur okkar hefur tekið til skoðunar. Eitt þessara mála er sú staðreynd, að með auknum kröfum um hagkvæmni í rekstri þá er verið að þrengja að hag skólasafna. Í sumum skólum þar sem einkavæðing hefur komið við sögu, hefur jafnvel verið farin sú leið að koma þessu þjónustuhlutverki yfir á einhvern annan óskildan aðila. Við skoðuðum t.d. nýlegt dæmi þar sem þessari skyldu sem bundin er í núgildandi lögum um framhaldsskóla, var komið á almenningsbókasafn með munnlegu samkomulagi símleiðis! Nær þetta nokkurri átt? Í öllum framhaldsskólum á lögum samkvæmt að vera skólasafn þar sem nemendur hafa greiðan aðgang að ýmsum handbókum, orðabókum og uppsláttarritum sem nýtast í námi þeirra og þjálfun. Sá sem ekki hefur þennan greiða aðgang verður alltaf töluvert á eftir öðrum, verður eftirbátur annarra og það er einmitt þessi gamla germanska hefð að nýta sameinginlega það sem við höfum og eigum og getum nýtt sameiginlega.

Þegar heim var komið var stjórnarfundur í Sögufélagi Kjalarnesþings sem haldinn var í Draumakaffi í Mosfellsbæ. Við í félagsstjórninni tókum ákvörðum vegna undirbúnings aðalfundar, breyta þarf smávægilega ákvæði í lögum félagsins um kosningu til stjórnar, gera bæði einfaldara og skilvirkara. Þá var að ákveða stund og stað fyrir aðalfundinn sem verður væntanlega í Áslák 30. apríl n.k., daginn eftir aðalfund Umhgverfis- og náttúrufræðifélags Mosfellsbæjar en Mosi er formannsnefnan í því ágæta félagi. Bæði þessi félög hyggjast efna til sameiginlegrar „Hitaveitugöngu“ undir lok maí og tilefnið er að um þessar mundir eru 100 ár frá því að heita vatnið var fyrst nýtt til húshitunar á Íslandi. Upphaf þess var allbroslegt og með nokkrum þjóðsagnablæ og verður ábyggilega rifjað upp meðan á göngunni meðfram Varmá stendur laugardaginn 31. maí.

Þriðji fundurinn var síðan aðalfundur Skógræktarfélags Mosfellsbæjar þá um kvöldið sem stóð frá 8 til rúmlega 10. Nú er Mosi búinn að vera nær hálfa ævi sína eða um aldarfjórðung í stjórn félagsins og þótti vera kominn tími til að standa upp fyrir yngra fólki, sjálfsagt löngu kominn tími til. Eftir að Mosi byrjaði að stunda eigin skógrækt fyrir nokkrum árum þá hefur þeim stundum fækkað stórlega þegar hann hefur sinnt sjálfboðaliðastarfi í skógræktarfélaginu. Það hefur verið góður, hreint frábær félagsskapur þar sem skiptist á hæfileg bjartsýni og raunsæi. Við höfum notið góðrar stjórnar formanna sem hafa drifið þetta starf með þvílíkum myndarskap að nú er vart til það fjall eða fjallshlíð innan Mosfellsbæjar sem ekki hefur verið klædd skógi. En víða má taka til hendi og þessi arfur sem komandi kynslóðir munu fá að arfi frá okkur sem eldri erum, verður vonandi bæði drjúgur og öðrum hvatning að horfa enn lengra fram á veginn. Vonandi verður hann til að hvetja til frekari dáða og nauðsyn þess að auka sem mest skóg á Íslandi enda má víða sjá ánægjulega breytingu þar sem njóta má bæði skjóls og aukinnar fjölbreytni í gróðri og fuglalífi.

Við vorum tvö sem ákváðum að draga okkur í hlé úr stjórninni. Félagar okkar færðu okkur blómvendi og það varð eiginlega til þess að gera mig gjörsamlega kjaftstopp og gerist það æríð sjaldan.  Á dauða mínum átti eg fyrr von á en ekki þessu.

Það var ansi lítið eftir af „Mosanum“ þegar hann hjólaði heim til sín með blómvöndinn í annarri hendi og skreið upp í rúmið og svaf svefni þeirra sem telja sig vera að breyta rétt.

Mosi