Sauðfé fyrir alla!

Lengi vel hefur sauðféð verið eitt það mikilvægasta fyrirbæri í íslensku samfélagi. Allt daglegt líf allan ársins hring fór eftir þörfum sauðfjársins, ástin til sauðkindarinnar hefur lengi verið það mikil að ekki þótti sérlega skynsamlegt að hallmæla sauðkindinni og þörfum hennar.

Það var lengi erfiðleikum háð að planta trjáplöntum, sauðkindin fékk að ráfa um allar koppagrundir milli fjalls og fjöru, nagaði allan gróður niður í rót og allir áttu að sætta sig við það.

Fyrir um aldarþriðjungi var tekið á því vandamáli að hér var of mikið sauðfé fyrir í landinu. Forystusauðir Framsóknarflokksins gengu í ríkissjóðð og greiddu niður sauðfjárafurðir bæði innanlands og til að selja á yfirfullum mörkuðum austan sem vestan hafs. Þetta var kallaður sósílaismi andskotans enda hefði veirð unnt að nýta skattfé betur en í þessa vitleysu.

Sauðkindin komst næst því að vera ósnertanleg eða heilög rétt eins og kýrnar hjá hindúum á Indlandi.

Nú hefur verið komið fyrir suðfé í Mosfellsbæ sem útbúið hefur verið úr nóapanplötum. Þetta er merkilegt framtak enda étur sauðfé þetta hvorki gras né skógarplöntur. Smiðirnir sem þarna eiga hlut að máli gætu ábyggilega markaðsett þessa tegund sauðkinda til allra þeirra sem ríka tilfinningu hafa borið til sauðkindarinnar og grætt vonandi eitthvað á vinnu sinni og hugmynd í leiðinni.

Ef eg bæri tilfinningu til sauðkindarinnar myndi eg fjárfesta í spýtukindum. Þær geta verið úti allan ársins hring og þeim verður ekki kalt og hungra aldrei.

Góðar stundir! 

 

 

 

Trékindur á vappi um Mosfellsbæ

Athugasemdir

[Þórir Kjartansson, 13.8.2014 kl. 22:08]

En eru þessar kindur ekki helvíti harðar undir tönn og bragðvondar, Guðjón?

[Guðjón Sigþór Jensson, 17.8.2014 kl. 14:20]

og þurfa væntanlega langa suðu telji einhver þær ætar!