Hefur lögreglan ekkert þarflegra að gera?

Sennilega er lögreglustarfið eitt það erfiðasta sem unnt er að hugsa sér. Í mótmælunum veturinn 2008-2009 reyndi mjög mikið á lögregluna og það verður að segja yfirmönnum hennar sem og óbreyttum liðsmönnum að betur hafi tekist til en oft voru krítísk augnablik. Reynt var að forðast átök og hnjask eftir því sem tök voru á.

Nú horfir öðru vísi til: Tiltölulega fámennur hópur friðsamra mótmælenda er handtekinn að kröfu innanríkisráðherra, Vegagerðarinnar og verktaka. Þessum deilumáli hefur verið vísað til dómstóla sem vonandi vinna hörðum höndum eftir því sem unnt er að komast að skynsamlegri niðurstöðu. Yfirvöld hafa lýst yfir að náttúruverndarmenn hafi ekki lögvarðan rétt til að koma að þessu máli, þeirra samtök séu nánast persona non grata.

Það er með öllu óþolandi að til séu yfirvöld í lýðfrjálsu landi sem sýna þvílíkan valdhroka að fullyrða að Árósasamningarnir sem Ísland er aðili að og fjallar um rétt náttúruverndarsamtaka að beita mótmælum. Svandís Svavarsdóttir ákvað í sinni ráðherratíð að umdirrita og staðfesta þessa aðild og ekki er kunnugt að ríkisstjórnin hafi breytt þeirri ákvörðun.

Lögreglan hefur það verkefni að gæta laga og réttar. En er hlutverk hennar að beita ólögum og órétti gagnvart friðsömum mótmælendum?

Þessi deila er um margt mjög undarleg. Yfirvöld hafa ekki sýnt mótmælendum neitt annað en valdhroka og hafa magnað deiluna. Nú blasir við að Gálgahraun verði eyðilagt og því fórnað í þágu umdeildra framkvæmda. 

Og enn má aftur spyrja: Hefur lögreglan ekkert þarflegra að gera en að handtaka friðsama borgara?

Það kann að vera örstutt á geðþóttaákvörðunum yfirvalda sem þekktust eru fyrir engin vettlingatök. Við skulum ekki innleiða vinnubrögð Görings, Göbbels, Pinochets og annarra miskunnarlausra böðla. Vonbandi sjá íslensk yfirvöld betur að sér.

Spennustigið hátt í hrauninu