Margt er furðulegt

Varla getur það verið auðvelt að vita ekkert um afdrif eiginmanns síns hátt í 4 áratugi. Nú gerist þetta á friðartímum en á stríðsárunum gerðust margir furðulegir atburðir líkir þessum en þó nokkuð örðruvísi.

Jón kadett í Hjálpræðishernum réð sig á erlent kolaskip í upphafi stríðsins. Steinn Steinarr orkti frægt kvæði um Kadettinn þar sem Hjálpræðisherinn stóð á bryggjunni og söng. Engum datt í hug annað en að nú væri kadettinn drukknaður einhvers staðar. Mikil var undrun félaga hans þegar hann birtist 10. maí 1940 með breska hernum og var hann nú sérlegur túlkur og undirliðþjálfi að tign. Hefur Jónas Árnason skáld, þingmaður og rithöfundur fært í letur ódauðlegar frásagnir kadettsins og kom út á bók: Syndin er lævís og lipur.

Norður á Siglufirði skrapp maður nokkur út í mjólkurbúð með brúsann og var hans auðvitað von til baka stundarkorni síðar. Þessi frásögn gerðist á stríðsárunum. Ekki kom hann heim þann daginn og spurðist ekkert til hans um nokkurra mánaða skeið. Frásögn hans var nokkuð skondin en hann fór um borð í skip sem lét úr höfn án þess að hann komst frá borði. Fór hann með skipinu og var erlendis um tíma uns kom til baka með sennilega öðru skipi. Gekk maðurinn inn í hús sitt og varð vitanlega fagnaðarfundur meðal ættingja hans. Ekki fór neinum sögum af mjólkurbrúsanum, sjálfsagt hefur hann orðið viðskila við eiganda sinn en ef þennan mjólkurbrúsa sé einhvers staðar að finna er hann að öllum líkindum með víðförulli mjólkurbrúsum.

Ekki heyrt í eiginmanni sínum í 37 ár

Sýnir Gunnar utanríkisráðherra skynsemi?

Kínverskir fjárfestar hugsa allt öðru vísi en margir vestrænir fjárfestar. Þeir vilja tryggja hagsmuni sína sem mest, eru nokkuð stórkarlalegir og vilja sína mátt sinn og meginn. En þegar á reynir, vilja þeir fara sínu fram á eigin forsendum. Þýska tímaritið Der Spiegel sýndi fram á hverju kínverskar fjárfestingar í Austur Afríku hafa leikið þjóðir þar grátt. Auðvitað lofuðu Kínverjar gulli og grænum skógum en í raun byggðist fjárfestingar þeirra að nýta sér námur og náttúruauðævi en innfæddir njót lítt góðs af. Þannig flytja kínverjar sitt eigið vinnuafl, leggja járnbrautir eftir sínum ströngustu hagsmunum og taka lítt sem ekkert tillit til innfæddra. Verður þetta nokkuð öðru vísi þegar þeir hafa lagt undir sig Grímsstaði í boði Gunnars utanríkisráðherra sem nú er almennt nefndur að viðurnefni „Kakastan“.

Því miður er mjög líklegt að hann láti varúðarráðstafanir Ögmundar fyrrum innanríkisráðherra sem vind um eyru þjóta og glepjist af fagurgala Kínverja. 

Nú eru Grænlendingar að opna sitt land af sömu blindni. Þegar Kínverjar koma með sínar þúsundir verkamanna og Grænlendingar horfa í gaupnir sér aðgerðalausir, munu þeir ábyggilega sýta orðinn hlut.

Þess mmá geta að Kínverjar virða engin mannréttindi hvort sem það eru hlutaréttindi og einkaleyfi eða hrein mannréttindi. Hvergi í heiminum er jafnmikið um mannréttindabrot og í Kína. Hafa þeir lengi dregið lappirnar þrátt fyrir ótal tilmæli að bæta sig í þeim efnum.

Eðlilegt að nýta áhuga Kínverja

Ofbeldi á ekki að líða

Yfirvöld gera rétt í því að sporna við ofbeldissamtökum á borð við Vitísengla og áþekkan ófögnuð. Þó svo að braskarar og ýmsir stjórnmálamenn séu slæmir, þá hafa þeir helst fé af okkur og hafa að fíflum en ofbeldismenn hafa oft bæði fé og frelsi af þeim sem verknaðurinn beinist gegn.

Þessin verknaðarlýsing í fréttinni er dapurleg hversu nútímamaður ngetur sýnt af sér gagnvart sínum nánasta. Nú er nað öllum líkindum allar forsendur brostnar og málið komið til dómstóla.

Þegar svona alvarleg mál koma upp, þá eru þau staðfesting á því að uppeldið og skólakerfið hafi ekki staðið sig nógu vel. Einstaklingar sem sýna ungir af sér ámælisverða hegðun þurfa sérúrræði sem eiga að beina þeim á rétta braut. Því miður er skólunum ekki nógu nvel sinnt og þá gerist aftur og aftur að þessir einstaklingar gerast uppivöðslusamir og lenda á glapstigum.

Því miður skilar sparnaður sér ekki í skólakerfinu ekki til samfélagsins þegar einstaklingar leiðast út á varhugaverðar brautir. Þeir skaða samfélagið mjög mikið og eru fyrir vikið mun dýrari samfélaginu sem afbrotamenn en uppeldisverkefni meðan þeir eru enn ungir og viðráðanlegri.

Kastaði bjórdósum í konu sína

Minnir á hlutverkaleiki barna

Í mínu ungdæmi var töluvert um að börn færu í alls konar hlutverkaleiki. Við hermdum sitthvað sem við heyrðum fullorðna fólkið vera að gera og þega við gátum lesið blöð og bækur ímynduðum við kkur stundum að vera í öðrum hlutverkum. Það voru jafnvel heilu leiritin búin til með litlum fyrirvara og síðan var hoppað og skoppað út um víðan völl.

Utanfarir núverandi ráðamanna eru áberandi miklar. Það er eins og þeir séu meira og minna veruleikafirrtir og leysa hvorn annan af bæði seint og snemma. Og nú þessa dagana sitjum við landslýður uppi með hvorki fleiri né færri en 3 forsætisráðherra og enn fleiri handhafa forsetavalds. Nú geta þeir tekið upp sama siðinn og Davíð Oddsson þegar hann náðaði Árna Johnsen meðan Ólafur Ragnar skrapp út fyrir landið, hvert man eg ekki en nógu langt var það að þegar Ólafur Ragnar kom til baka var búið að náða Árna og hann orðinn hvítþveginn af öllum vafasömum tilburðum og verknuðum.

Eitthvað munu öll þessi hlutverkaskipti kosta skattborgara landsins. 

Athygli vekur að Sigmundur Davíð Oddsson lætur Gunnar „Kakastan“ utanríkisráðherra sinn ekki leysa sig af. Gömul venja í goggunarröð ráðherra er að utanríkisráðherra gangi forsætisráðherra næstur að tign enda er litið svo á að viðurkenning annara þjóða gangi gegnum Utanríkisráðuneyti hvers sjálfstæðs lands. Síðan eru ýmist fjármálaráðherra eða einhver annar en innanríkisráðherra annað hvort þá á eftir eða undan þeim sem heldur höndum um gullið.

Eigi leika börn áþekka leiki sín á milli nú eins og fyrrum. Þau sækja sér fyrirmyndir sjálfsagt í sitthvað annað, dægradvöl sem þeim stendur nærri fremur en grútleiðinlegasta starf sem unnt er að hugsa sér í dag, að vera ráðherra, sérstaklega forsætisráðherra, nema valdagleðin sé þá þess meiri.

Góðar stundir! 

Gegna störfum forsætisráðherra