Gott verð en með augljósu markmiði

Skiljanlegt er að matur í Ikea sé vinsæll meðal landsmanna enda mun láta nærri að hann sé seldur nálægt kostnaðarverði.

En tilgangurinn er auðvitað sá að fá viðskiptavini inn í búðina enda kaupa flestir eitthvað fyrst þeir eru komnir á annað borð þangað.

Í fréttaskrifunum er ein afleit ambaga sem kemur fram í þessari setningu: „Veitingastaðurinn er staðsettur í Garðabæ, nánar tiltekið í húsgagnaversluninni Ikea“. Er ekki nóg að segja að veitingastaðurinn sé í Ikea sem er í Garðabæ?

Þetta orð „staðsettur“ og ýmsar aðrar myndir hans veður uppi m.a. í fasteignaauglýsingum. Það eru ekki mikil rök að fullyrða um eitthvað, fasteign eða aðra eign sem er ætíð á sama stað.

Hins vegar er eðlilegt að tala um að bifreiðar, skip og flugvélar séu staðsettar hér og þar hverju sinni. Eðli þeirra og tilgangur er að vera ekki alltaf á sama stað sem er fráleitt að tala um þegar fasteignir er um að ræða.

Þess má geta í lögfræði er fasteign skilgreind sem ákveðinn hluti af yfirborði jarðar sem er afmarkaður með þar til ákvörðuðum hnitum eða á annan hátt. Hús og þ.h. eru þá „fylgiufé fasteignar“.

Góðar stundir.

Íslendingar eru sólgnir í Ikea-mat

Dýr mun Gunnar allur

Gunnar Birgisson er einn þeirra pólitíkusa sem skilur eftir sig óreiðu af ýmsu tagi. Ferill hans sem bæjarstjóra í Kópavogi varð söguleg að ekki sé dýpra tekið í árina. Einkum er minnisstæðtt þegar hann lét verktakafyrirtæki sem áður var í eigu hans vaða gegnum Heiðmörkina og olli stórtjóni á skógargróðri hennar. Það kostaði málaferli og bæjarsjóð Kópavogs um 20 milljónir. Aðkoma hans að sögu Kópavogs var furðuleg þar sem dóttir hans fékk á silfurbakka vel launað verkefni sem ekki hefur skilað tilætluðum markmiðum.

Og nú kemur þetta mál sem kostar ríkissjóð milljónir!

Óhætt má segja að dýr muni ekki Hafliði Másson heldur einnig Gunnar Birgisson þegar öll kurl verða dregin til grafar.

Góðar stundir!

Gunnar Birgisson greiði sekt

Ekki veitir: hver silkihúfan upp af annrri sem gerir lítið sem ekkert gagn!

Stjórnkerfi Reykjavíkurborgar er orðin þvílík martröð að meira að segja nágrannasveitarfélögin eiga í vandræðum við eðlileg samskipti við yfirvöld, hvað þá einstaklingar.

Örfá dæmi:

Á Úlfarsfelli hefur einhver silkihúfan hjá Jóni Gnarr leyft verktaka að fremja mikil og slæm umhverfisspjöll við efsta hnjúk fellsins til að leggja lagnir og reisa heilmikið mastur, Mosfellingur sem og vonandi flestum Reykvíkingum til mikillrar gremju. Þessi framkvæmd er leyfð án þess að málið sé lagt fyrir bæjaryfirvöld Mosfellsbæjar. Þau komu gjörsamlega af fjöllum.

Fyrir aldamótin síðustu vakti Ómar Ragnarsson þáverandi fréttamaður athygli höfuðborgarbúa á óvenjufallegu stuðlabergi sem kom í ljós í grjótnámi sem opnað var í mynni Seljadals fyrir tæpum 30 árum. Þarna hefur hart basalt verið numið svo framleiða megi nægt malbik í þágu nagladekkjanotkunar á höfuðborgarsvæðinu. Malbikunarfyrirtæki þetta skreytir bókhald sitt með grænu bókhaldi, t.d. að stuðla að endurvinnslu pappíra á skrifstofu en í raun er umgengnin um náttúru landsins all svakaleg að ekki sé meira sagt.

Sem áhugamaður um umhverfismál skrifaði eg nokkrar greinar um þetta mál og hófust viðræður milli yfirstjórnar Reykjavíkurborgar og Mosfellsbæjar um þetta mál. Ljóst var að stjórnvaldsreglur voru þverbrotnar eins og síðar kom í ljós. Dagaði þetta mál einvers staðar og enginn virðist hafa borið ábyrgð fremur en í aðdraganda hrunsins.

Stjórnvaldsreglur eiga að vera markvissar, augljósar, einfaldar og skilvirkar. Því miður eru þær gerðar svo flóknar og ómarkvissar að ekki er alltaf ljóst hver tilgangurinn er. Ljóst er að í stjórnvaldsreglum á að vera ákvæði um greiða endurskoðun og einnig hver ber ábyrgð ef ákvörðun reynist röng og jafnvel íþyngjandi á ósanngjarnan og óréttlátan hátt gagnvart borgara.

Góðar stundir!

Vilja einfalda stjórnkerfi Reykjavíkur