Þörf á nýrri rannsókn

Með bankahruninu voru bankarnir rændir, - innan frá. Eftir bankahrunið varð í raun aftur bankarán framið og að þessu sinni í þeirri ringulreið sem ríkti. Stjórnvöld voru undir gríðarlegum þrýsting Breta og Hollendinga vegna Icesavehneykslisins og þá kemur þrýstingur frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum að þaðan er engrar aðstoðar að vænta nema farið sé eftir forskrift hans.

Bönkunum í dag er stýrt meira og minna eftir ekki minni græðgisvæðingu og var upphaflega við einkavæðingu þeirra. Baqnkarnir hafa ekki sýnt minnstu vægðar gagnvart einstaklin gum og fyrirtækjum, ótalaðilar hafa orðið gjaldþrota eftir harðneskjulegar innheimtuaðgerðir í stað þess að sýna skuldurum skilning í erfiðri stöðu. Lengja hefði mátt í lánum og gera greiðslubyrði viðráðanlegri auk þess að takmarka mætti hækkun höfuðstóls.

Ein hliðin á þessu yngra bankaráni er ráðstöfun eigna bankanna. Bankarnir hafa yfirtekið eignir sem sumum hverjum hafa verið ráðstafað til valdra aðila tengdum bönkunum. Þannig hafa fyrirtæki verið keyrð í gjaldþrot eins og t.d. almenningshlutafélaginu Atorku og eignum fyrirtækisins ráðstafað til kröfuhafa. Nú fær erlent braskfyrirtæki Magma umráð yfir orkulindum landsmanna sem áður voru í eigu lífeyrissjóða og einstaklinga sem töpuðu öllu hlutafé sínu. Nýlegt dæmi er plastverksmiðjan Sigurplast í Mosfellsbæ sem var þröngvað í gjaldþrot. Sagt er að viðkomandi banki hyggist halda starfseminni áfram en fela öðrum rekstraraðila fyrirtækið til afhendingar. Sama má segja um hluta frístundabyggðar, jarðar í Borgarfirði sem hagsmunafélag frístundahúsa á jörðinni gerði bankanum tilboð um að kaupa. Bankinn seldi öðrum jörðina sem hyggst hafa eins mikið fyrir snúð sinn og mögulegt er með því að selja sem mest af lóðum.

Siðferði bankanna virðist vera öðru vísi en það venjulega siðferði sem venjulegt fólk er meðvitað um.

Allt bendir til þess að þörf sé á nýrri rannsókn: hvernig bönkunum hefur verið stýrt eftir hrunið og hvernig bankarnir hafa orðið að því sísvanga skrýmsli sem þeir hafa orðið. Ofurlaun virðast halda áfram í bönkunum, öllum venjulegum Íslendingum, launafólki. lífeyrisþegum og fyrrum hlutabréfaeigendum sem töpuðu öllu sínu að ekki sé gleymt öllum þeim sem sitja uppi með ofurskuldir sem mörgum hafa reynst allt of þungbærar.

Þór Saari ætti að beita sér fyrir því á sem breiðustum grunni á þingi að ný rannsóknarnefnd verði skipuð með það fyrir augum að rannsaka yngra bankaránið!

Mosi

Auðmenn græða á uppboðum

Fjárframlög sem mætti strika út

Íslendingar eiga að hafa friðsamleg samskipti við allar þjóðir sem vilja stuðla að friði og frelsi í heiminum. Þegar spara þarf eiga fjárframlög sem þessi að strikast út. Nú þarf víða að færa niður fjárframlög til heilbrigðis- og menntamála allverulega sums staðar og má varla draga úr þeirri þjónustu sem velferðarríkið þarf að kosta til.

Natóið verður að bíða betri tíðar enda standa önnur aðildarríki mun  betur en við. Við höfum ekki efni á þessu, alla vega ekki eins og á stendur.

Þessi aukning er til komin vegna bygginga nýrra aðalstöðva í Brussel! Hvað kemur okkur það við? Er gamla byggingin ekki nógu góð? Eigum við ekki nóg með okkar mál hvað þá að skipta okkur af einhverri húsbyggingu erlendis?

Treysti Steingrími J. að strika fjárframlög til Nató út og vera fljótan að því!

Mosi

Framlag til NATO hækkar

Villta vestrið eða skynsamlegar reglur?

Utanvegaakstur hefur verið stundaður allt of lengi á Íslandi. Víða má sjá hræðileg svöðusár á gróðri og má t.d. benda mjög ljót hjólför eftir jeppa við Mógil sunnan við Dómadalsháls innarlega á Dómadalsleið á leiðinni inn í Landmannalaugar. Þar var einhver stórhuga jeppamaður að prófa fyrir um hálfri öld hversu langt hann kæmist upp brekkuna á nýja jeppanum sínum. Þessi hræðilegu för eru enn í dag mjög áberandi og skera í augu þrátt fyrir að langt er liðið frá glæfraför böðulsins.

Boð og bönn eiga ekkert að minna á eitthvað hræðilegt. Sanngjarnar og skynsamar reglur sem verður fylgt eftir eru nauðsynlegar. Jeppamenn verða að sætta sig við að þeir mega ekki allt. Af hverju minnast þeir sem vilja hafa helst algjört frelsi í þessum málum aldrei á mun strangari reglur um akstur vélknúinna farartækja í þjóðgörðum eins og t.d. í Bandaríkjunum. Þar fer enginn akandi inn í þjóðgarðana þó stórir og víðlendir séu, heldur verða að leggja bílum sínum á stæðum og fara áfram með rútum. Hvergi nokkurs staðar hjá venjulegu fólki í Evrópu eru jeppar notaðir hvers dags. Það er helst á erfiðum vegum í Ölpunum og skógum en aðeins skógarverðir og veiðimenn mega aka þar um.

Þeir sem vilja hafa helst engar reglur t.d. svonefndir „slóðavinir“ sem nú beita sér fyrir að grafa undan utanvegaakstri í Vonarskarði virðast gleyma því að það er fjöldi fólks sem vill ekki fara á vélknúnum farartækjum um afskekkta friðsæla fjalladali eins og Vonarskarð. Þetta fólk ferðast annað hvort fótgangandi eða á hestum og vill leggja á sig mikla fyrirhöfn að komast í tært fjallaloftið þar sem engin vélknúin faratæki spilla kyrrðinni. Þetta eru mjög eftirsótt og mikil gæði sem ber að halda í en „slóðavinir“ telja sig vita betur.

Þá er mjög mikil þörf á að yfirvöld athugi með reglur um þá aðila sem hyggjast hafa hálendið að athafnasvæði sínu í atvinnuskyni. Hvernig er fyrirkomulag með leyfisrekstur slíkrar forréttingar? Er ekki slík starfsemi eftirlitsskyld t.d. vegna öryggis og tryggingamála? Ef viðskiptavinur slíks fyrirtækis slasast hver er réttarstaða viðkomandi?

Það er oft svo að ýmsir vilja sjá skjóttekinn gróða en hafa öll þessi eftirlitsmál eins og þekktist í villta vestrinu. Það er ekki til fyrirmyndar og er ekki til að bæta réttarríkið. Því miður.

Mosi

 

Mótmæla reglum um þjóðgarðinn