Dapurlegustu hliðar hrunsins

Óhætt má segja að dapurlegustu hliðar fjármálahrunsins mikla komi fram í vaxandi glæpastarfsemi minni háttar „athafnamanna“. Þegar starfsemi bankana og fyrirtækjanna í landinu lamast, tekur undirheimurinn við. Gríðarlega umsvifamikið neðanjarðarhagkerfi er að öllum líkindum að hasla sér völl í íslensku samfélagi. Þetta er hræðilegt og kallar á aukna aðgæslu einkum þeim sem hætt er við að falla fyrir fíkniefnum og verða háðir þeim.

Við þurfum að veita lögreglunni liðsinni. Með árverkni og hafa athygli okkar alla á þvi sem miður fer ætti að vera unnt að uppræta sem mest af þessari starfsemi. Mikilvægt er að efla félagsleg úrræði fyrir þá einstaklinga sem í hættu eru.

Því miður á illa fengið fé tiltölulega auðvelda leið í ólögmætan hagnað sem grundvallaður er af ólöglegri starfsemi.

Við verðum að leggja hönd á plóginn og veita lögreglunni alla þá aðstoð til að uppræta megi þetta illgresi.

Mosi

Fíkniefnahagnaði ráðstafað hér

The king can´t do any wrong

Kostulegt er að bankastjórar Seðlabanka steyti hnefa gegn nauðsynlegum breytingum þegar hagfræðingar víða um heim sem tjáð hafa sig um málið, undrast að þessir menn hafi ekki játað á sig mistök og vikið sæti.

Geta bankastjórar fyrrt sig ábyrgð?

Þetta er mjög dapurlegt og er ekki til þess fallið að auðvelda lausn á erfiðleikunum. Seðlabankinn gerði þau afdrifaríku mistök eftir að Davíð kom í bankann að hækka stýrivexti upp úr öllu valdi. Með þeirri ákvörðun voru settar tímasprengur af stað: Annars vegar með vaxandi blöðru í formi svonefndra „Jöklabréfa“ sem erlendir fjárfestar sóttu í. Hins vegar gáfu þeir bankastjórum Gltnis en þó einkum Kaupþings og Landsbanka tækifæri að opna innlánsreikninga erlendis sem byggðust á háum vöxtum.

Svo kom að því að vandinn varð það mikill að allt sprakk í loft upp. Frjálshyggjan sýndi græðgiskrumluna og hefur með afdrifaríkum afleiðingum skilið íslensku þjóðina eftir í skuldasúpunni.

Því miður er einn „aðalblöðrumaðurinn“ sem ábyrgur er fyrir þessu öll, sá sem nú vill ekki sætta sig við nein mistök. Hann situr sem fastast og hugsar sjálfsagt eins og ensku geðveiku kóngarnir forðum en í byrjun 18. aldar samþykkti enska þingið eftirfarandi lög sem var ein setning:

„The king can´t do any wrong“.

Gagnrýna Seðlabankafrumvarp

Nýbúar

Allt gott fólk á að vera velkomið til landsins okkar og vilja lifa hér í friði og sátt við land og þjóð. En eru allir komnir hingað með það að markmiði?

Ljóst er að sá sem vill flytja til annars lands verði helst af öllu að aðlaga sig best að aðstæðum í því landi, læra tungumálið og sætta sig við ytri aðstæður sem veður og þess hattar. Ísland er ekki auðvelt til búsetu og atvinnuhorfur eru nú ekki sem bestar.

Við Íslendingar erum mikil menningarþjóð, tölum eitt elsta varðveitta lifandi tungmál í Evrópu og eigum gríðarlega merkilegan sjóð sem tengist bókmenntum okkar. Við búum í fögru landi sem því miður hefur ekki verið farið nógu vel með gegnum aldirnar. Við erum að mestu leyti kristnir og teljum að kostir þeirra trúarbragða séu um margt til fyrirmyndar. Þannig erum við með umburðarlyndari þjóðum heims sem látum ýmislegt yfir okkur ganga áður en okkur ofbýður.

 

Ástæða að fara varlega?

Alla þessa kosti er ástæða til að varðveita eftir því sem tök eru á. En víða kann vá að vera fyrir dyrum. Ekki dugar þannig að krefjast þess að umhverfið aðlagi sig að öllum þeim breytingum sem við væntum. Þannig geta framandi siðir og jafnvel atvinna valdið okkur hugarangri. Við viljum klæða okkur eftir aðstæðum og þeim venjum sem verið hafa. Þannig finnst okkur blæjur og þess háttar klæðnaður kvenna frá bókstafstrúarfólki Íslam vera allt að því afkáralegur. Vonandi er að aldrei festist hér einhver þröngsýn bókstafstrú sem kann að veikja íslenskt samfélag.

Viðhorf til ýmissa neysluvara kann að vera í ósamræmi við lög og góða reglu. Í mörgum löndum eru ýms neysluefni talin vera jafnsjálfsögð eins og það sem við nefnum einfaldlega eiturlyf. Meðan slíkt er óheimilt þá verður ætíð innflutningur, sala, dreifing og neysla slíkra efna bönnuð og gildir engu hver uppruninn er.

Í fréttum nú á dögunum hefur verið sagt frá uppákomu sem tengist vændisstarfsemi eins nýbúa. Þessi starfsemi kemur öðru hverju upp og ýmsar ævintýralegar sögur sagðar af slíku. Oft hefur komið til kasta lögreglunnar í slíkum málefnum og orðið eftirmál af. En þessi atvinnustarfsemi þykir víða jafnsjálfsögð og betl sem hefur verið harðbannað hér lengi.

En vandræði teljast vonandi til undantekninga. Meðal okkar sem erum frumbyggjar er einnig nokkur hópur sem er sífellt til vandræða og má benda á hvítflibbamennina sem nú hafa komið okkur á kaldan klaka. Ekki er þar neinn nýbúi þar á meðal.

Það er því sjálfsagt að fara varlega og vanda valið, hvort sem er við að kjósa til Alþingis eða sveitastjórna, eða taka afstöðu hvort veita eigi hundruðum manna ríkisborgararétt. Dómsmálaráðuneytinu og Alþingi á að vera treystandi að sinna sem best þessum málum að hérlendis verði sem fæstir til vandræða og að gæta þess að góð og réttlát landslög verði virt í hvívetna.

Mosi

914 fengu íslenskt ríkisfang