Frekjulýðræði og annað lýðræði

Jæja þá fór það svo að frekasti borgarfulltrúinn verður næsti borgarstjóri svo lengi sem núverandi borgarstjórnarmeirihluti lafir. Vilhjálmur var alltaf mjög veikur borgarstjóri og þó svo hann væri þokkalegur embættismaður varð honum á mörg mistök. Sennilega á REI málið að verða landsmönnum og ekki síst honum mjög eftirminnilegt en þá var virkilega farið vitlaust í að leysa mál sem hefði átt að vera unnt að leysa án nokkurra teljandi vandræða. En vandræðin virðast hafa verið Vilhjálmi fjötur um fót.

Og Vilhjálmur víkur fyrir frekasta borgarfulltrúanum sem aldrei virðist hafa orðið kjaftstopp meðan setið hefur í borgarstjórn.

Satt að segja held eg að Ólafur F. hafi spjarað sig nokkuð vel kiðað við þær ömurlegu starfsaðstæður sem honum hefur verið haslaður völlur.

Óskandi er að næsti meirihluti verði öflugur og aðSamfylkingin ásamt Vinstri grænum takist að mynda góðan og mjög starfssaman meirihluta. Eitt af mikilvægustu málefnum á vegum Reykjavíkurborgar er að fjölga borgarfulltrúum ennþeir eru alltof fáir miðað við stærð borgarinnar sem og öll þau gríðarlegu verkefni sem þar eru. Sami fjöldi hefur verið í heila öld ef undan er skilin árin 1982-1986 þegar þeir voru 21 en þá fækkaði Davíð þeim aftur enda hentaði það ekki stjórnsemi einnar mestu stjórnmálafrekju landsins hvorki fyrr né síðar.

Í dag eru 65 borgarfulltrúar og bæjarfulltrúar allra þeirra sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu sem telur nálægt 195 þúsund íbúum. Það er gróflega áætlað að um 3.000  íbúar standi að baki hvers fulltrúa. Miðað við að Reykvíkingar eru nálægt 120.000 þyrftu borgarfulltrúar að vera um 40 að tölu!

Núverandi ástand hefur þann annmarka að þeir eru allir í fullu starfi  og er oft erfitt að finna hentugan fundartíma því þessir alt of fáu borgarfulltrúar verða að sitja í allt of mörgum nefndum og ráðum. Þetta fyrirkomulag hentar mjög vel frekjulýðræði en síður opnu og traustu fulltrúalýðræði þar sem sem flestir koma við ákvörðun mála með ólíka reynslu, menntun og bakgrunn.

Mosi 

Hanna Birna verður borgarstjóri

Nakin mótmæli

Nekt hefur alltaf verið mikið feimnismál á Íslandi hvernig sem stendur á því. Kannski er það veðrið, kannski er það fámennið, kannski hvort tveggja. Ætli það sé ekki besta skýringin. Annars ætti hvoru tveggja að vera ósköp eðlilegt í frjálsu samfélagi en ætli það sé ekkitepruskapurinn bæði að njóta nektarinnar án fordóma og eins réttin að láta skoðanir sínar og viðhorf í ljós.

Sjálfur hefi eg verið nokkuð fyrir að mótmæla því sem mér hefur fundist ekki nógu gott: það rifjaðist upp fyrir mér í mjög fróðlegri og ferð í dag með hópi Samfylkingarmanna sem hafa sitthvað athugunarvert við núverandi og fyrirhugaðar framkvæmdir á Hellisheiði. Fyrir rúmum aldarfjórðungi átti eg þátt í því ásamt konu minni að vekja athygli Íslendinga á umhverfisspjöllum í Innstadal milli Hengils og Stóra Skarðsmýrarfjalls þar sem slóði hafði verið ruddur eftir Innstadalnum endilöngum. Við höfðum samband við Siugruð Þórarinsson jarðfræðing sem þá sat í Náttúrruverndarráði, einu samskiptin sem eg hafði við þann ágætismann. Við ræddum saman í síma góðan hálftíma eða svo. Áframhaldið var að eg fékk fjölmiðilinn DV í samráði við Sigurð um að fara á staðinn með blaðamann og ljósmyndara. Þangað kom Sigrún Helgadóttir líffræðingur sem þá var starfsmaður Náttúrurverndarráðs og Sigurður hafði fengið til að skoða þessi umhverfisspjöll.

Næsta mánudag var forsíðufrétt í DV um gríðarleg umhverfisspjöll í Innstadal. Og nær alla vikuna varð nánast allt í uppnámi og vakti þetta mál töluvert umtal og athygli í samfélaginu. Sennilega eru þessi afskipti fyrsta innkoma mín í málum tengdum umhverfismálum og vonandi verður ekki langt höggvanna á milli héðan af. Mér varð minnisstætt þetta mál og í samanburði við það sem við horfum upp á nú hver gríðarlegar breytingar við horfum upp á í íslenskri nátturu á síðustu tímum. Þau umhverfisáhrif fyrir 25 árum eru barnaleikur við þau gríðarlegu breytingar sem við stöndum nú frammi.

Við horfum upp á að stjórnmálamenn taki stundum umdeildar ákvarðanir á þessum tímum. Þeir eru undir mikilli pressu frá ýmsum aðilum sem gjarnan vilja komast yfir orku á sem auðveldastan og hagkvæmastan hátt. Spurning er hversu stjórnvöld sýna þessum aðilum mikinn skilning og vilji greiða götu þeirra sem mestan. Og þessir aðiljar vilja koma fyrir mengandi starfsemi sem þeir hafa ekki þurft að taka samfélagslega né alþjóðlega ábyrgð af neinu tagi. Er þetta í samræmi við þá sýnaað Ísland sé óspillt náttúruperla og ætti að varðveita sem best?

Við mótmæltum á sínum tíma misserum saman gegn Kárahnjúkavirkjun án nokkurs árangurs. Við gengum niður Laugaveginn og mótmæltum við Austurvöll, við stóðum fyrir mótmælastöðu á Austurvelli, ritum þúsundir greina, söfnuðum undirskriftum og héldum ýmsa fundi og kölluðum til marga vísindamenn og spekinga til að ljá máls á þessu mikilsverða máli sem svo snart okkur. Sjálfur minnist eg þess að hafa tvívegis flutt ræður á Austurvelli gegn þessum voðalegu umhverfisspjöllum. 

Nektin er auðvitað mjög ákveðið tjáningarform sem er góðra gjalda vert. Mjög áhrifavert og vekur mjög mikla athygli. En sjálfsagt bera flestir fyrir sig að þeir séu ekki tilbúnir að ganga svo langt enda er með nektinni mörg tabú samfélagsins kastað fyrir róðra. Það eru t.d. ákvæði hegningarlaganna sem hamla á vissan hátt þessu formi tjáningar, þ.e. þar verður að koma fyrir hneykslun meðal þeirra sem sjá má eða viðstaddir eru. En samfélagið hefur breyst gríðarlega, nú er samfélagið ekki eins og það áður var og umburðarlyndi hefur væntanlega batnað mjög mikið.

En tjáningarformið er auðvitað mun frjálsara og líklegt er að einstaklingarnir komist upp með sitt hvað einkum sem hópur ef þeir taka sig saman um e-ð sem áður var tekið fremur illa.

Sá sem fer hjólandi nakinn um Reykjavík verður sennilega síður ekinn niður. Hægri beygjur voru lengi vel mjög varhugaverðar við gatnamót þegar sá sem hjólar vildi hjóla beint áfram. Mörg reiðhjólaslys voru áður fyrr og jafnvel enn þau sem einna voru hættulegust hjólandi fólki.

En kannski við ættum að vera meira áberandi, kannski naktari en áður til að tekið verði betur eftir sjónarmiðum og skoðunum okkar.

Mosi 

Hjóluðu naktir til að sjást