Þörf á nánari upplýsingum

Nú er ekki augljóst hvert innihald þessa samnings er og hvaða verði hann er keyptur. Mikilsvert er að treysta sem mest stöðgleika í fjármálalífi landsins en ljóst er að allt aðhald hefur farið úr böndum á undanförnum misserum.

Ef um einfalda ábyrgðaryfirlýsingu norrænu seðlabankanna er að ræða án þess að fórnarkostnaður okkar Íslendinga er ekki mikill þá er það vissulega mikilsverður greiði frændþjóðanna sem ber að fagna. En ekkert er væntanlega ókeypis og það er vissulega mikilvægt að útskýra nánar út á hvað þessi samningur er gerður.

Ef þessi samningur er einhvers konar málamyndaplagg þá er hann jafnvel verri en enginn og aðeins sýndarmennska sem allir sjá í gegn um. Vonandi er að svo sé eigi heldur e-ð sem tryggir stöðu okkar gagnvart gegndarlausum bröskurum sem vaðið hafa uppi að undanförnu.

Mosi

Samningur eflir traust og tryggir fjármálastöðugleika

Gríðarlegt magn

Hvað skyldu 300.000 rúmmetrar af jarðvegi vera margir farmar þungaflutningabíla? Ef um er að ræða grjót, möl og annað áþekkt efni má áætla að þar sé um allt að 750. þúsund tonn miðað við eðlisþyngd 2.5.

Lauslega giskað á tekur hver bíll kannski 12-15 rúmmetra eða um 30-36 tonn í hverri ferð. Það verða því a.m.k. 20 þúsund ferðir þungaflutningabíla sem er mjög umtalsvert.

Spurning er hvort e-ð kunni að leynast í þessum jarðvegi. Flott væri að finna óvænt fornar minjar en eins og kunnugt er þá voru seglskip ekki ósjaldan fyrir akkerum úti á ytri höfninni í Reykjavík. Einu sinni um miðja 19. öld strandaði við Batteríið þekkt seglskip en náðist út. Þetta Batterí þar sem Seðlabankinn er núna var byssuhreiður sem Jörgen hundakóngur lét reisa til varnar höfuðstað landsins sumarið 1809. Kom það aldrei að neinu gagni.

Verra væri ef í þessum jarðvegi leyndist spilliefni. Þá er spurning hvaða ráðstafanir hafi þegar verið gerðar til að koma í veg fyrir að þau dreifist og valdi usla.

En þegar þessum miklu framkvæmdum verðu lokið þá mun væntanlega allt orðið í besta standi.

Mosi

300 þúsund rúmmetrar af jarðvegi fjarlægðir

Skotspónn MH og MR?

Er Ráðhús Reykjavíkur orðið skotspónn milli MR inga sem þar hafa ráðið ríkjumsvo lengi sem elstu kallar og kellingar muna.

Nú eru MH-ingar þar við völd. Báðir eru þeir Ólafur F. og Jakob F. báðir Magnússynir útskrifaðir frá MH vorið 1972. Báðir hafa þeir ýmsa prýðilega mannkosti en því miður þá er alltaf verið að telja upp vankostina. Var það annars nokkurn tíma siður hjá MR-ingum að ræða um ókosti sinna manna? Var ekki Davíð dýrkaður eins og hann væri endurborinn keisarinn í Róm?

Við verðum að vona og bíða að Reykjavík sé þrátt fyrir allt þokkalega stjórnað. Gæti það annars orðið mikið verra miðað við núverandi ástand sem er vegna þess hve borgarfulltrúar eru grátlega fáir? Þeim var fjölgað í 21 1982 en Davíð fækkaði þeim aftur því það hentaði honum ekki við stjórnun borgarinnar.

Ætli borgarfulltrúum Reykjavíkur þyrfti ekki að fjölga í h.u.b. 40 miðað við þá staðreynd að alls eru 65 borgar- og bæjarfulltrúar að tölu á höfuðborgarsvæðinu öllu þar sem búa um 190.000. Það eru því gróflega reiknað um 3.000 íbúar að meðaltali á bak við hvern fulltrúa. Hvarvetna eru fulltrúar í þessu starfi sem hlutastarf en í Reykjavík er þetta orðið 100% starf ef ekki meira! Er það sem æskilegt?

Núverandi vandræðaástand er ekki tilkomið vegna þess að borgarstjórinn heitir Ólafur. Þar þarf að leita annarra skýringa.

Mosi

Oft hefur Björn Bjarnason rétt fyrir sér en varla í þessu máli

Mér finnst að eðlilegra sé að leggja undir þjóðaratkvæði þegar Alþingi hefur samþykkt breytingu á stjórnarskrá. Þessi klausa um að rjúfa skuli þing undir þessum kringumstæðum og kjósa að nýju sem þá yrði að samþykkja breytinguna til þess að hún öðlist gildi, vera hugsun 19. aldar.

Í dag hugsa menn allt öðru vísi. Ekki er nauðsynlegt að fara í þingkosningar þegar unnt er að hafa kosninguna einfaldari. Á það að verða keppikefli stjórnmálaflokka að vera með eða á móti breytingu á stjórnarskránni til að geta tekið almennilega þátt í kosningum.

Mun auðveldara er að efna til þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem valið er milli að segja já eða nei.

Þjóðaratkvæðagreiðslur hafa því miður ekki verið á pallborðinu hjá stjórnvöldum enda virðast þau óttast fátt meira en vilja sjálfstæðrar þjóðar sem vill þó fá einhverju ráðið en ekki meirihluti þeirra 63ja þingmanna sem kunna að vera hverju sinni.

Þjóðaratkvæðagreiðsla er jafneðlilegt fyrirbæri í vitund flestra eins og þingræði. Það er því von mín og fróm ósk að dómsmálaráðherra skoði þessi mál betur og breyti afstöðu sinni þannig að við getum unað vel við 21. aldar hugsunarháttur sé virtur betur á Íslandi en ekki sá eins og 19. aldar menn hugsuðu á sínum tíma. Veröldin hefur breyst gríðarlega og við auðvitað með henni.

Mosi 

Á móti þjóðaratkvæðagreiðslu

Gróður jarðar

Nú hefur vorveðrið verið einstaklega blítt hjá okkur á Íslandi og ekki sér fyrir endann á því. Í görðum Reykvíkinga er birkið og annar trjágróður farinn að koma vel til. Álmurinn neðst á Egilsgötu er núna allaufgaður og hlynurinn á sunnanverðu Skólavörðuholti í þann mund að laufgast. Knúpullinn er einstaklega fagur þegar hlynurinn laufgast: hann myndar bleikan lit og vísirinn sem síðar myndar blöðin fá fyrst gulan lit. Þetta er fagurt sjónarspil sem ástæða er til að fylgjast gjörla með.

Ósköp er drungalegt að horfa á niðurníddan trjágróðurinn við Heilsuverndarstöðina. Meðfram Egilsgötu og að nokkru meðfram Barónsstíg er búið að fella hvert einasta tré. Hvað gengur þeim til sem eru núna aðstandendur þeirrar eignar? Af þessum trjám hefi eg lesið marga birkirekklana og týnt í þverpokum reyniberin til að sá þar sem enginn trjágróður er fyrir. Nú verð eg eðlilega að leita annað. Þessum trjám var plantað fyrir um hálfri öld og áttu því enn tækifæri að prýða umhverfi sitt um nokkra áratugi enn.

Þá er sláttur hafinn víða í görðum og má sjá að vel hefur verið að verki staðið.

Uppi í Mosfellsdal var vorið ekki komið svona langt. Gekk í gærkveldi yfir ásinn austan við Mosfell með bakpoka fullan af asparstiklingum til að setja í mýrarspildu sem fjölskylda mín hefur umráðarétt yfir. Þar í nýgirtri spildunni plöntuðum við á 3ja þúsund trjáplantna í fyrravor. Lerkið ætlar að koma vel út að þessu sinni er ósköp er að sjá furuna og grenið sem virðist ekki hafa það of gott þarna. Í spildu þessari er norðaustangarrinn langvarandi af Svínaskarðinu á vetrum. Má sjá störina sem er mest áberandi þarna hafa fellt strá sín undan áttinni. Gegn vindinum höfum við verið að reyna að byggja skjól úr vörubrettum og ýmsu spýtnadóti sem við höfum borið langan veg. Þetta hefur verið framlag mitt til íþróttaiðkana, að bera girðingarefni og trjáplöntur um alllangan veg þangað í þeim tilgangi að fegra og bæta landið. Þessi fyrirhöfn kostar ekki neitt og enginn svitastofa landsins hefur hag af þessari tegund íþrótta.

Í landinu við hliðina hafa verið nokkrir tugir hrossa í sumarbeit og allt fram á jólaföstu í áþekku landi þar sem er þó mun meira af fjalldrapa sem óðum kemur betur fram eftir að sauðfé hvarf af þessu svæði frá því í hitteðfyrra. Þaðan hefi eg sótt mér dálítið hrossatað og sennilega fyrirgefur eigandinn það enda nýtur hann þess að þurfa ekki að tjasla við girðinguna milli okkar. Annars er spurning hvort hestaskítur geti talist vera svonefnt andlag þjófnaðar og falli því ekki undir það sem í Rómarétti nefndist res delicta, þ.e. einskisverður hlutur sem kastað hefur verið á glæ.

Fuglarnir eru víða komnir á kreik, nokkrir hrossagaukar flugu yfir og sömuleiðis heyrðist í heiðlóu. Á einum dálitlum steini á mel sat einmana rjúpa sennilega karri að gæta óðals síns. Enn var þessi fugl í vetrarhamnum sem því miður hefur verið hundeltur af byssugeltandi veiðimönnum sem ekki sjá sér ætíð hóf.

Annars er alltaf gaman að velta hinum ýmsu málum fyrir sér. Gróður jarðar er okkur jarðarbúum mikilvægur hvort sem við erum tvífætlingar eða ferfætlingar, eða flögrum um. Trjágróður veitir okkur gott skjól og sem flestum ánægju sem kunna að meta hann. Aðrir verða bara að láta sér nægja að hugsa dálítið öðruvísi en æskilegt væri að þeir geti metið okkar sjónarmið sem viljum efla sem mest skóg á Íslandi.

Mosi