Jarðhitinn og ferðamenn

Fyrir allmörgum árum var Mosi á tindi Pico de Teide, hæsta fjalli Spánar og er fjall þetta hluti fornar öskju á Teneriffe (Tenerife á ensku). Þarna var mjög kalt og hafði Mosi allan þann skjólgóða fatnað frá Íslandi meðferðis til að varast kuldann, lopapeysunni ógleymdri, nokkrum þýskum ferðamönnum til mikillrar undrunar meðan beðið var að komast með svifkláfnum upp í efri stöðina. Þeir voru hins vegar flestir léttklæddir og á stuttbuxum. Þegar út úr kláfnum kom, þá var um 10-12 stiga frost og vildu þeir komast sem fyrst niður aftur. En Mosi steðjaði af stað ásamt fjölskyldu sinni og þræddum við göngustíg upp fjallið gegnum hrauntröð sem minnti einna helst á Búrfellsgjá sunnan Hafnarfjarðar. Þarna eru víða glufur og var unnt að stinga köldum fingrum til að orna sér. Brennisteinsfnykurinn lét ekki á sér standa og satt best að segja hefur Mosi sjaldan fundið sig jafn mikið og hann  væri „heima hjá sér“ á Íslandi.

Nú er ekki lengur heimilt að ganga á Pico de Teide nema með afar ströngum skilyrðum. Ferðamenn hafa orðið þarna úti vegna vosbúðar og farið með léttúð um þetta varhugaverða fjall. Kláfferjan mun nú einungis vera notuð í þágu vísindanna enda þótti hún fremur afkastalítil og mikill kostnaður við rekstur hennar.

Á Lanzarote er eldfjallagarður og að jafnaði langar biðraðir ferðafólks að komast að. Undarlegt er að Suðurnesjamenn leggi ekki meiri áherslu á svona þjónustu en að vilja byggja enn eitt álverið. Svo er fyrir löngu orðinn grundvöllur fyrir öðru Bláu eða grænu lóni, unnt væri að útbúa eftirsótta baðströnd í Stóru Sandvík og efla ferðaþjónustu jafnvel allt árið. Jafnvel í kolbrjáluðu vetrarveðri heillar brimið úti við Reykjanesvita alla ferðamenn sem kynnast vilja náttúrunni.

Já, það er sitthvað sem við getum lært af öðrum þjóðum sem og að miðla af okkar miklu reynslu og þekkingu á sviði jarðhitanýtingar.

Mosi

Íslendingar rannsaka jarðhita á Kanaríeyjum

Mikið réttlætismál

Málefni frístundahúsaeiganda hafa verið í deiglunni frá því að nokkrir landeigendur stórhækkuðu lóðaleigu fyrir nokkrum árum. Eðlilega þykir mörgum súrt í broti að þurfa að greiða háar fjárhæðir í árleg leigugjöld fyrir þá aðstöðu sem þeir hafa í löndum landeigenda.

Sú óánægja sem landeigendur hafa sýnt gagnvart frumvarpi þessu er fyrst og fremst bundin við langa fresti sem gert er ráð fyrir í frumvarpinu. Spurning er hvort unnt sé að stytta þá eða hafa fyrirkomulagið á einhvern annan hátt.

Öllu alvarlegri er sá ótti að þarna sé um afturvirkni laga að ræða. Nú er einn tilgangur frumvarpsins eins og eg hefi lesið það, að tryggja rétt leigenda fyrir óhóflegri hækkun leigugjalda eins og tilefni hefur verið vegna þessa máls. Því miður hefur borið á óhóflegri gróðafíkn landeigenda á hendur leigendum landsspilda og það er einmitt tilgangur laganna að setja reglur þar sem finna má meðalhófið og sanngirni.

Mosi

 

Landeigendur segja frumvarp brot á stjórnarskrá

Fjárfestingatækifæri

Athygli vekur hve fallið er mikið á bréfum Atorku í dag eða 8,4%. Spurning er hverju það sæti. Um er að ræða viðskipti upp á ríflega 22 milljónir sem ekki getur talist vera mikið.

Atorka er mjög vel stætt fyrirtæki og er rekið af varfærnum stjórnendum. Markmiðið er að færa hluthöfum háar arðgreiðslur og það er gert m.a. á þann veg að fjárfesta í þeim fyrirtækjum sem eru mjög líkleg að vaxi og eflist með tímanum. Þá eru þau gjarnan seld og arður innleystur.

Lífeyrissjóðir hafa einhverra hluta vegna ekki fjárfest mikið í Atorku og er það nokkuð undarlegt því þeir eru langtímafjárfestar sem skiptir miklu máli hvernig fyrirtækið er rekið eftir 10 ár en hvernig staðan er frá degi til dags. Lífeyrissjóðir eiga að leita uppi fjárfestingar sem skila hámarksávöxtun en öruggri.

Lausafjárstaða Atorku er mjög góð um þessar mundir. Nú er tækifæri að félagið kaupi hlutabréf í sér sjálfu. Ástæða er til nokkurrar bjartsýni: Framtíðin ber með sér að orkuverð fari hækkandi og Atorka hefur aðlagað sig mjög þessum breytingum. Fjárfest hefur verið í orkufyrirtækjum á borð við Geysir Green Energy sem á t.d. Jarðboranir sem eru með starfsemi í nokkrum löndum auk Íslands, mjög vel rekið fyrirtæki. Þá er Promens sem er sívaxandi fyrirtæki í plastiðnaði og er stöðugt að færa út kvíarnar, hægt en örugglega.

Mosi leyfir sér að vekja athygli á nýjustu ársskýrslu Atorku en aðalfundurinn var haldinn 11.3. s.l. Skýrsluna má finna á heimasíðu Atorku: www.atorka.is

Mosi

 

Hlutabréf hækkuðu í Kauphöll Íslands

Höggvið á hnútinn

Sem gamalreyndur leiðsögumaður finnst mér fyrir löngu kominn tími að taka Geysissvæðið heldur en betur í gegn. Landslagsarkitektar þurfa að koma að þessari vinnu sem og aðrir sérfræðingar á sviði jarðhita, náttúruverndar, stígagerða, fræðslu og ferðamála.

Öryggismál við Geysi hafa verið allt of lengi í versta ólestri enda hefur alloft komið fyrir alvarleg slys sökum vangæslu. Enginn virðist bera neina ábyrgð þó hættan sé mikil.

Fagna ber að íslenska ríkið kaupi þetta svæði enda hefur það verið til mikils vansa hversu illa hefur verið staðið að öryggismálum þarna.

Mosi

Viðræður um Geysissvæðið á lokastigi

Dæmigert í gúrkutíð?

Þegar lítið er um að vera hjá blaðamönnum og þeir hafa lítið að moða úr, skrifa þeir og láta birta oft kostulegar fréttir. Er þessi ekki dæmigerð?

Í ljós kemur að öll leyfi eru fyrir hendi og þarna er um að ræða gömul bein ættingja konunnar sem fréttin tengist. Er þetta er nokkuð öðru vísi og þegar mannfræðingur einn ásamt fornleifafræðingi grófu upp fjölda beina í aflögðum íslenskum kirkjugarði á síðustu öld og fluttu til rannsóknar erlendis. Húsið sem beinin voru varðveitt mun hafa eyðilagst í heimsstyrjöldinni og allt sem í því var og þar með fór allt í súginn.

Löngu seinna var rætt um andvaraleysi íslenskra yfirvalda varðandi þetta vandræðamál og varð tilefni að settar voru allstrangar reglur um fornleifauppgrefti, meðferð og rannsókn forngripa og önnur praktísk atriði.

Mosi

Með beinagrind í farangrinum