Seljum Seðlabankann!

Hvernig væri að selja þennan blessaða Seðlabanka ásamt öllu sem honum tilheyrir - ef einhver vill þá  kaupa?

Að öllu gamni slepptu má líta svo á að flest vandræði landsmanna megi rekja til þessa sama Seðlabanka. Fyrrum voru þar framkvæmdar allar gengisfellingar á íslensku krónunni okkar sem lengi vel var aðalþjóðarstolt okkar og haldreipi í daglegu amstri. Stundum fékk þá þjóðin einhverja þá einkennilegustu sótt sem fjármálamenn nefna kaupæði. Fóru landsmenn þúsundum saman í banka sína og leystu út allt sparifé sitt og keyptu sér frystikistur, þvottavélar, sjónvörp, húsgögn og hrærivélar. Og ef eitthvað var afgangs af sparifénu þá voru fylltir margir innkaupavagnar í búðunum enda var allt að snarhækka vegna þessara gengisfellinga. Allt var það Seðlabankanum að kenna! Skítt með ef síldin hvarf og annað fékkst ekki í staðinn.

Sú var tíðin að Seðlabankinn var einungis ein lítil skúffa í Landsbankanum. Þá gekk þjóðlífið sinn vanagang án þess að allt ætlaði af göflunum að ganga. Nú er það yfirblýantsnagarinn sem ákveður ýmist að hækka stýrivexti eða halda þeim óbreyttum. Vöxtum landsmanna er handstýrt með harðri hendi einungis af einum manni.

Seðlabanki er og verður aðeins til vandræða í íslensku þjóðlífi. Við Íslendingar eigum að hugsa til fornhetja várra og losa okkur hið snarasta við allt óþarfa bruðl. Við höfum selt alla hina bankana sem alls konar spekúlantar keyptu og seldu aftur hvor öðrum. Aldrei hefur verið jafnmikil viðskipti í landinu og þegar auður streymdi inn í landið sem hafði orðið til í brugghúsum og apótekum vítt og breitt um Evrópu og sjálfsagt víðar.

Með sölu Seðlabankans væri trúlega unnt að fá gott verð fyrir hann og kaupa nóg af Evrum. Þá ættu allir guðsvolaðir Íslendingar að vera mjög sáttir enda erum við mikið fyrir að kaupa allt sem heimurinn hefur upp á að bjóða.

Þá er seðlabankahúsið eitt það ólaglegasta hús sem byggt hefur verið norðan Alpafjalla þó víðar væri leitað. Mætti þess vegna fremur komaþví á öskuhauga sögunnar fremur en nokkrar gamlar krambúðir við Laugaveg frá fyrri tíð sem ku hafa menningargildi og það meira að segja nokkuð mikið.

Það er bjargföst skoðun Mosa að Seðlabanka íslensku þjóðarinnar verði að selja.

Seljum Seðlabankann - og það á stundinni!!

Mosi - alias 

Seðlabankinn mun ekki grípa til aðgerða

Góðar athugasemdir

Steingrímur J hefur sem flestir Íslendingar sem hugsað hafa eitthvað um þessi eilífðar varnarmál, komist að þeirri niðurstöðu að þessi leið sem bæði er rándýr og kemur að sáralitlu gagni nema auðvitað fyrir þá sem framleiða hergögn.

Við Íslendingar höfum frá aldaröðli átt þá gæfu að vera nánast vopnlaus þjóð. Varnir hafa aldrei komið að neinu gagni og kom það berlega í ljós í Tyrkjaráninu. Á Skansinum við höfnina á Heimaey voru fallstykki sem ekki komu að neinum notum.

Árið 1809 var gerð bylting á Íslandi af hálfri tylft breskra háseta á kaupfari undir stjórn Jörgens Jörgensens. Þeir voru einungis vopnaðir pístólum. Hvað hefði gerst ef danski landsstjórinn hefði haft herflokk og vopn til varnar? Og hvað með 10. maí 1940 ef einhver háttsettur í íslenska stjórnkerfinu hallur undir Þjóverja hefði gefið skipun um að verjast hersetunni? Sennilega orðið blóðug átök og margir fallið.

Því miður eymdi enn eftir af fornum hetjudáðum þegar þrjár áhafnir spænskra hvalveiðiskipa voru stráfelldar á Vestfjörðum 1615.  Kannski að ástæðan hafi verið of mikið af vopnum, hatur, tortryggni og skilningsleysi að leysa þessi vandræði sem Baskarnir höfðu ratað í. Sá maður sem vildi leysa þessi mál var hins vegar gerður héraðsrækur en það er önnur saga.

Ætli það sé ekki gæfa íslensku þjóðarinnar að hér hefur aldrei verið innlendur her. Þörfin hefur aldrei verið og mun sennilega aldrei verða.

Hafi Steingrímur J. þökk fyrir góða ábendingu með bókun sinni í utanríkismálanefnd í dag.

Mosi - alias 

 

Steingrímur gagnrýnir stefnu í utanríkismálum

Einkennileg viðbrögð

Mosi er steinhissa á þessum furðulegu viðbrögðum.

Vegna ákvörðunar bæjarstjórnar sem tekin var vegna tilmæla frá ákveðnum aðila um

Milli 25 og 26 þúsund Íslendingar eru á aldrinum 18-23 ára. Þetta unga fólk sem er að vinna sér inn dálítinn aur í sumarfríinu ætlast nokkrir gróðapungar á Akureyri að hafa sem mest af þessu unga fólki í gróðahítina sína. Þessir kaupahéðnar fara hamförum af því að bæjarstjórnin tók ákvörðun um að takmarka samkomuhald á Akureyri þessa helgi vegna slæmrar reynslu undanfarinna ára. Og ekki nóg með það, skrifuð eru lesendabréf í blöðin og farið stórum orðum um þessa skynsömu ákvörðun.

Er fólk með öllum mjalla að fara fram á að bæjarstjórn segi af sér einungis vegna þessa máls? Þessi herferð gegn bæjarstjórninni er furðuleg að ekki sé meira sagt.

Á dögum Jóns Hreggviðssonar hefði verið gott að biðja um eitthvað þarflegt t.d. að flytja til landsins nóg af snæri enda kom það fyrir að menn lentu í vondum málum vegna snærisleysis.

Samkomuhald fór sem betur fer mjög friðsamlega fram um Verslunarmannahelgina að þessu sinni um allt land og það er ekki kaupahéðnum á Akureyri að þakka. 

Mosi 

 

Tæplega hundrað manns skrifað undir