Nauðsyn sátta

Í þessu máli kemur augljóslega fram hvað mikilvægt er að kröfur séu skýrt settar fram. Undirbúningi málsóknar virðist vera að einhverju leyti áfátt og því hafi málið tapast.

Fyrrum voru erfðadeilur mjög algengar og eins landamerkjamál þar sem bændur flugust á vegna nokkurra þumlunga lands. Eftir að fjölmiðlar urðu algengari og með setningu fyrstu prentlaganna um miðja 19. öld urðu málaferli vegna ærumeiðinga algeng. Ritstjórar blaða voru iðnir við kolann og storkuðu hvorum öðrum, mörgum til mikillrar skemmtunar. Í slíkum málaferlum er oft sitthvað rifjað upp sem flestir vildu gleyma í hita leiksins.

Oft er því betra að láta ýmislegt yfir sig ganga en að fara í málssókn. Málaferli eru vandasöm, dýr og oft seinleg. Sjaldan hefst nokkuð úr þeim annað en fyrirhöfnin og tapað fé. Þá er allur tíminn og ergelsið sem fer í þetta þras sem maður gæti sparað sér.

Er ekki oft betra að kappkosta að ná einhverjum skynsamlegum sáttum en að láta kanónurnar tala? 

Mosi

Máli Jónínu vísað frá

Athugasemdir

[Magnús (IP-tala skráð) 10.9.2009 kl. 21:52]

Bendi á að hægt er að horfa á upptöku af fundi bæjarstjórnar Álftanes í gær þar sem Sigurður hélt langa ræðu um ástandið í bæjarstjórninni, á þessari slóð:

//media.nepal.is/fundargerdir?clip=Skra_0036900.wmv