Klasasprengjur og annar ófagnaður

Furðulegt að bann gegn þeim sprengjum sem mestum viðbjóði veldur, hafi ekki fyrir löngu verið bannaðar. En ætli það sé ekki gróðabrallið sem kemur í veg fyrir þá ákvörðun.

Það mánefnilega græða einhver ósköp á sprengjugerð.

Fyrir nokkrum árum hafði norski olíusjóðurinn fjárfest í jarðsprengjuverksmiðju sem hafði blómleg viðskipti við nokkra valdaspillta pörupilta í Afríku þar sem hefur verið stríðsástand milli spilltra valdhafa í áratugi. Þessi verksmiðja var ein sú allra stærsta sinnar tegundar í heiminum.

Þetta fyrirtæki hafði sem sagt mjög góða framlegð eins og það heitir í viðskiptamálum þegar fyrirtæki græðir á tá og fingri.

Þegar Gro Brundlandt forsætisráðherra Noregs frétti af þessu varð hún æf og linnti ekki látum fyrr en olíusjóðurinn var búinn að losa sig við þessi vægast sagt vafasömu hlutabréf sem byggðu velgengni á blóðidrifnum ferli vítissprengna.

Óskandi er að Ingibjörg Sólrún setji nafn sitt einnig undir þennan alþjóðlega samning.

Mosi

Svíar banna klasasprengjur