Loksins, loksins.....

Loksins, loksins kviknar ljós í kolli forstjórans á Háaleitisbraut 68 í Reykjavík.

Allir sem koma að fjármálaráðgjöf ráðleggja að aldrei skuli hafa öll eggin í sömu körfunni.

Nú er svo komið að um 80% af rafurmagnsframleiðslu á vegum Landsvirkjunar fer í stóriðjuna. Verð hoppa upp og niður, sennilega oftar niður en upp þar sem hátt álverð hefur verið um alllangt skeið. Landsvirkjun hefur raðað hverju fjöregginu í álkörfuna á fætur öðru. Hver verður þróunin?

En það er ekki allt búið með þessa umdeildu virkjun á Austurlandi meðan ekki hefur verið lagður fram lokareikningur frá ítalska fyrirtækinu. Reikna má að hann verði töluvert hærri en upphaflega tilboðið, kannski himinhár enda hafa ítölsk fyrirtæki stundað þá miður skemmtilegu iðju að bjóða mjög lágt í verk en með fjöldann allan af fyrirvörum. Auðvitað er það gert til að krækja sér í stór og vandasöm verkefni og gefa öðrum langt nef í leiðinni! Svo er hækkun verðs rökstutt með að útboðsgögn hafi verið annað hvort mjög óljós eða beinlínis röng.

Nú er unnt að skoða fjármálaupplýsingar sem hluthafar fyrirtækja hafa aðgang að, t.d.  Financial Times að ítalska fyrirtækið stóða afar höllum fæti sumarið 2002. Var hálendi Austurlands fórnað til að bjarga þessu nær aldargamla fyrirtæki, stolti Berluskónís frá gjaldþroti?

Ýms efnahagsleg rök og staðreyndir eru fyrir hendi sem styðja þessar grunsemdir. Má t.d. benda á ársskýrslur þessa ítalska fyrirtækis og gengi á hlutabréfum þess gegnum tíðina.

Mosi - alias

Markmiðið að bæta efnahag Landsvirkjunar