Þingskörungurinn Steingrímur J. Sigfússon

Sennilega er Steingrímur einn merkasti þingskörungur þjóðarinnar. Hann hefur þótt stundum beinskeyttur og það ekki að ástæðulausu. Hann tók að sér mjög erfitt hlutverk að endurreisa efnahag þjóðarinnar í samvinnu og samráði við þann aðila sem vinstri menn töldu lengi vel vera n.k. tákn heimskapítalismans, Alþjóða gjaldeyrissjóðsins. En Steingrím má telja real pólitíkus, stjórnmálamanns sem lítur á verkefni samtíðarinnar með raunsæi en ekki þeirri rómantík sem núverandi ríkisstjórn virðist vera dolfollin. Í mjög sanngjörnum ritdómi Ólafs Þ. Harðarsonar prófessors um bók Steingríms er farið yfir sögusviðið. Bein tilvísun í ritdóminn er þessi: http://www.irpa.is/article/view/1232/pdf_301

Steingrímur talaði lengst á haustþingi

Athugasemdir

[Óskar Guðmundsson, 23.12.2013 kl. 17:50]

Það er ekki nóg að tala mikið.

Maður verðu að hafa rétt fyrir sér líka.

[Guðjón Sigþór Jensson, 24.12.2013 kl. 10:57]

Hvað áttu við Óskar? Og eg sem er svo einfaldur að halda að hér væri lýðræði og þ. á m. málfrelsi og skoðananfrelsi. Mér finnst lýðræðisþróunin hafa gengið til baka með þessari ríkisstjórn eftir reynslu af henni frá því í vor. Við fengum ekki nýja stjórnarskrá, við megum ekki velja um afstöðu okkar til Evrópusambandsins í þjóðaratkvæði og við megum ekki fá nútímalegri náttúruverndarlög og Rammaáætlanir virðast vera eins og hvert annað tildur eins og lýðræðið í augum þessarar ríkisstjórnar. Allar stærri ákvarðanir vill ríkisstjórnin taka en þjóðin þarf ekki að hafa áhyggjur!

Lengi lifi málfrelsið, lengi lifi skoðananfrelsið, meðan ríkisstjórnin óttast Steingrím J. þá er kannski einhver von.