Raunsætt að meta framtíð áliðnaðar á Íslandi

Lengi vel var því haldið fram að Ísland væri fyrirheitna land álbræðslna. Nú er að koma á daginn hversu tæpt er að trúa á endalausan hagvöxt vegna áliðnaðar, nú er komið að endamörkunum.

Ljóst er að álfyrirtækin leiti hagkvæmustu lausna hvað sem gamaldags stjórnmálamönnum halda fram.

Nú „gleypa“ álbræðslurnar 3 um 70% af allri framleiddri raforku í landinu og til viðbótar tekur kínverska járnblendið um 10% til viðbótar. Fróðlegt væri að sjá tekjur Landsvirkjunar og annarra orkusölufyrirtækja á skiptingu tekna. Ekki er ólíklegt að einungis þriðjungur tekna þeirra komi frá stóriðjunni en hinir tveir þriðju hlutar frá almenningsveitunum.

Þegar álbræðsla Alkóa á Reyðarfirði opnaði, lokaði Alkóa tveim álbræðslum á Ítalíu. Ekki er ólíklegt að einhverntíma komi að því að öllum álbræðslunum á Íslandi verði lokað vegna óhagkvæmni við að flytja hráál langan veg og unnið ál langar leiðir þangað sem það verður unnið.

Reyðarfjarðarævintýrið varð okkur dýrkeypt reynsla ásamt bankaeinkavæðingunni. 

Hvaða álver á Íslandi lokar fyrst?