Verðum að tengjast stærra efnahagskerfi

Dvergríkið Ísland reynir að halda uppi sjálfstæðum gjaldmiðli. Síðan 1886 eða frá stofnun Landsbankans hefur íslenska krónan ávallt verið litin hornauga og ekki talin vera með þeim myntum sem óskað er eftir viðskiptum með. Upphaflega krónan var aðeins gildur gjaldmiðill innanlands og kaupmenn vildu hana ekki í viðskiptum.

Efnahagslega, viðskiptalega og ekki síst menningarlega sem stjórnmálalega erum við best tengd Evrópu og eigum að vera hluti af Efnahagssambandinu en á OKKAR forsendum. Við verðum að halda uppi sjónarmiðum og skilyrðum fyrir inngöngu. Við eigum þannig að fá fulla viðurkenningu yfir landhelginni og að landbúnaður okkar njóti þess að við erum að halda uppi góðri framleiðslu sem að mestu er laus við erfiða sjúkdóma. Bændur okkar verða að geta keppt við starfsfélaga sína í Evrópu af sanngirni og réttum forsendum. Kraftfóður er framleitt í Afríku með lágmarkstilkostnaði fyrir landbúnað í löndum Evrópusambandsins. Sú staðreynd skýrir mun lægri framleiðslukostnað og þar með betri möguleikum á markaði.

En við erum ekkert á leiðinni inn í Evrópusambandið meðan við getum ekki uppfyllt Maastrickt skilyrðin. Við verðum að byrja á því að uppfylla þau og það tekur nokkur ár enn.

Örkrónan okkar á betur heima í myntsöfnum en í umferð hér á landi. Við verðum að fá betri gjaldmiðil.

Góðar stundir!

Verkefnið að bæta umgjörð krónunnar

Athugasemdir

[Óskar Guðmundsson, 20.9.2012 kl. 17:31]

M.v. stærð opinbera kerfisins hér erum við ekkert smáríki.

M.v. kostnað þess kerfis erum við ekkert smáríki.

Miðað við grasserandi spillingu hér erum við ekkert smáríki.

Miðað við fjölda þingmanna og starfsmanna þar í kring erum við á við milljónaþjóðir. Danir komast t.d. af með 179 manns fyrir 6 milljónir. Við erum því á þeim skala með þing fyrir 2,1 milljón og eru þá ekki taldir "aðstoðarmennirnir".

Sjúkdómar í landbúnaði eru hér flestir eins og í löndunum sem við miðum okkur við. Er þar um að kenna stórkostlga heimskulegri "kynbótastefnu" undanfrainna áratuga. Henni fyrir utan hafa menn smyglað inn lífdýrum og sæði með ófyrirséðum afleiðingum.

Svín t.d. þar voru fluttir voru inn sjúkdómar sem smitandi fósturdauði, rauð-hitasótt og PRRS. PRRS er nánast svína-eyðni og getur lagt heilu búin í rúst á örfáum mánuðum.

Fóður í landbúnaðariðnaði í dag er að mestu leyti soya frá S-Ameríku. Þar varð uppskerubrestur í ár svo að við eigum von á um 20-30% verðhækkunum á fóðri þegar að líður á veturinn. Korn fáum við að mestu frá gamla USSR. Þar hafa verið eldar undanfarin 2 ár og uppskera spillst.

Raunin er að við getum ekki einu sinni nema rétt byggt og hitað húsin í landbúnaðinum fyrir framleiðslukostnaði þeim sem allt ferlið kostar hjá t.d. Spáni þar sem meginpartu nauta og svínakjöts er alinn á innlendu korni, maís og soya og hýst í rétt röftuðum stálgrindarskemmum.

Samkeppni íslenskra bænda við erlenda verður því til frambúðar einungis með miklum styrkjum. annaðhvort áframhaldi á núverandi framleiðslustyrkjum (sem eru svo nýttir í Niðurgreiddann útflutning) eða ef að við sleppum í Maastrict "corridor", svokölluðum +60°N styrkjum (eins og t.d. Finnar)

Mundu að meðal-íslendingurinn er búinn að greiða árlega 77.000 krónur árlega fyrir mjólkina ÁÐUR en hann fer út í búð eftir henni. Einnig hefur hann greitt um 34.000 fyrir íslenskt grænmeti.

Meira að segja rollurnar eru ekki hultar þar sem að kjötið er svo dýrt hér (þrátt fyrir styrkina) að það borgar sig að flytja kjöt 20.000 kílómetra