Afleiðing vaxandi glæpastarfsemi

Fyrir rúmum hálfum öðrum áratug vildi Framsóknarflokkurinn beita sér fyrir því að Ísland yrði fíkniefnalaust um aldamótin 2000. Þróunin hefur því miður snúist upp í andstæðuna: sennilega hefur aldrei flætt jafnmikið af fíkniefnum um landið og á síðustu árum.

Þar sem mikið er af óhamingusömu fólki, þar er eiturlyfanotkun mjög mikil. Hún er skelfileg sem lesa má bæði í fréttum, byggðum á lögregluskýrslum og dómum.

Við Íslendingar lentum í höndunum á mönnum sem létu græðgina taka völdin. Engin fyrirhyggja né minnsta hugsun um alvarlegar afleiðingar. Ríkisstjórnir þær sem Sjálfstæðisflokkurinn átti veg og vanda af, lagði allt of mikla áherslu á að einkavæða og hygla þeim sem betur mega sín. Forvarnarstarfsemi var lömuð árum saman vegna sparnaðar. Í svonefndu „góðæri“ voru engir fjármunir til, né að efla það starf sem upprætir þá meinsemd sem fátæktargildrur, eymd og neysla eiturlyfja tengjast. Mansal og vændi fór vaxandi enda mátti ekki taka fram fyrir hendurnar á þessum athafnamönnum sem voru „að meika það“ fremur en öðrum gróðapungum. Fjáröflun var talin til dyggða jafnvel þó svo hagnaðurinn væri ekki siðferðislega vel fenginn. Væri hann nokkurn veginn löglegur, þá var það látið nægja.

Nú hefur verið reynt að þrengja sem mest að vændisstarfsemi og mansali sem verður vonandi upprætt. En svo virðist vera sem uppivöðslusamir aðilar sem telja sig vera í eðli sínu friðsamt áhugafólk um mótorhjól, hafi gengið ótrúlega langt í einhvers konar „innheimtuaðgerðum“. Að sögn fjölmiðla virðist aðferðin minna óneitanlega á það grófasta í undirheimum Mafíunnar.

Við verðum að uppræta þessa meinsemd þar sem ofbeldi og óheft dýrkun þess kemur við sögu.

Af hverju getur þessi guðs volaða þjóð ekki lifað við meiri friðsamlegri samskipti? Kannski að trúleysið komi þar líka við sögu. Í fornöld trúðu menn meir á mátt sinn og meginn fremur en friðsamlegar guðlegar verur.

Góðar stundir!

Reyndu að klippa fingur af konunni