Skynsamleg ákvörðun

Þegar Norðmenn hófu að senda okkur Íslendingum jólatré 1951 var Ísland nánast skóglaust land. Frá miðri síðustu öld hefur verið plantað trjáplöntum í hátt í 50.000 hektara lands eða um 500 km2. Og vöxtur grenitrjáa af erlendum uppruna hefur verið með ólíkindum, vöxtur hér á landi gefur vextinum í upprunalandinu lítið eftir.

Í dag eru víða tré komin í 25 metra hæð og dæmi um jafnvel meiri vöxt. Ísland er í barrskógabeltinu þar sem vöxturinn fer eftir ýmsum náttúrulegum aðstæðum, úrkomu, hita, vindum, birtu og jarðvegi. Og víða þarf að grisja, við eigum víða góð torgtré og það kostar ekki nema brot af kosnaðinum að koma jólatré alla leið frá Skandinavíu. Og ekki má gleyma að með óþarfa innflutningi jólatrjáa er alltaf mikil hætta af innflutningi óæskilegra „fylgifiska“ skaðleg skordýr sem auka álag á varnarmátt ungskóganna okkar.

Norðmenn vilja breyta „jólagjöfinni“ eða öllu heldur jólatrénu. Þeir vilja bæta okkur þetta með aukinni menningu og því ber að fagna.

Noðmenn hafa mjög góða og fjölbreytta menningu bæði á sviði bókmennta, tónlistar og fleiri lista. Eg fagna því að fá meira að heyra og sjá frá því góða og fagra landi Noregi.

Íslendingar fá ekki fleiri jólatré

Háll sem áll

Einn af þeim kynlegu kvistum sem hingað komu að afla fanga var braskarinn Róbert Tchenguiz. Þessi maður er gjörsamlega ómeðvitðaur um siðferði í viðskiptum. Í hans augum er gróðahyggjan það æðsta sem hver borgari á að temja sér.

Þessi karl féfletti hlutabréfaeigendur, blekkti stjórnendur Kaupþings banka og í skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis um bankahrunið er hann skrifaður fyrir 46% af öllum útlánum bankans! Svo virðist sem allt það mikla fé innheimtist aldrei.

Vonandi  hafa Íslendingar eitthvað lært af viðskitum sinum við siðlausa braskara.

Robert Tchenguiz hrellir kröfuhafa