Misjafnlega góðir bílar

Fyrir 11 árum keypti eg Toyotu Coralla Touring bíl 4x4 af árgerð 1997. Þetta var fínn bíll sem dekrað hafði verið við. Þetta var velmeðfarinn notaður bílsskúrsbíll frá Akureyri. Hann entist í ein 6 ár en honum varð að aldurtila að ekið var í veg fyrir hann á Sæbrautinni. Þá var búið að aka honum hátt í 250 000 km.

Eftir þetta óhapp festi eg kaup á annarri Toyoto líkrar gerðar en ekki 4x4, því miður. Þetta eintak er andstæða forvera síns, þarf töluverðs viðhalds enda hafði hann verið mikið á ferðinni í saltdrullunni á Keflavíkurveginum. En það þarf að dedúa dáldið við bíla hvort sem þeir eru framleiddir á mánudögum eða öðrum dögum, í Japan eða Tyrklandi eins og sá sem eg hefi núna. 

En meðferð á bílum er misjöfn. Faðir minn hvatti mig að aka þannig að eins væri að bíllinn væri troðfullur af postulíni. Það þyrfti að aka bíl eins „mjúkt“ og unnt er. Faðir minn fann að jafnaði til ef bílarnir hans lentu í misfellu á vegunum, hvað þá djúpri holu. Nú stendur flestum á sama enda margir með skítnóg af peningum. 

40 milljónir Toyota Corolla seldar

Í hvorn fótinn hyggst forsætisráðherrann stíga?

Ætla mætti að auðmaðurinn tími ekki að leita sér lækninga við þessu meini en velji fremur að vera eins sundurlaus og unnt er að hugsa sér.

Hvort þetta sé það sem koma skal, verður fróðlegt að fylgjast með.

 

Fótabúnaður Sigmundar vekur athygli