Að stofna til hjúskapar í náttúrunni

Mjög margir staðir eru fallegir að stofna til hjúskapar á Íslandi. því miður eru allt of margir mjög illa aðgengilegir og má þar t.d. nefna fossaveisluna Dynk í Þjórsá.

Einu sinni var eg með þýskan ferðahóð í Ásbyrgi þar sem fulltrúi sýslumanns á Húsavík gaf saman ung þýsk hjónakorn. Þau höfðu komið til Íslands í þeim eina tilgangi að láta gefa sig saman úti í guðs grænni náttúrunni. Svo var tekið upp forláta kampavín sem sjálfsagt hefur kostað skildinginn en því miður hellt á plastglös! Það þótti mörgum eðlilega vera alvarlegt stílbrot.

Sennilega eru um 20-25 ár síðan farið var að gefa saman brúðhjón í íslenskri náttúru. Sveinbjörn á Draghálsi allherjargoði mun hafa riðið á vaðið og gafst það vel. Fræg er sena í kvikmynd Þráins Bertelssonar, Dalalíf, þar sem ungt par var gefið saman á Austurvelli framan við styttu Jóns Sigurðssonar!

Eg var fyrst viðstaddur brúðkaup í Þórsmörk fyrir um 25 árum. Það var mjög falllegt og var til mikillrar fyrirmyndar.

Því miður tíðkuðust brúðkaup úti í guðsgrænni náttúrunni ekki þegar eg giftist konunni minni fyrir nær 30 árum í grenjandi rigningu undir lok nóvembermánaðar. Sennilega hefðum við valið brúðkaup úti í náttúrunni hefði það staðið til boða.

Góðar stundir!

Gefin saman við Seljalandsfoss

Eru Íslendingar leiksoppar blekkinga?

Og ekki má gleyma einkavæðingu bankanna í boði Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks. Ekki liðu mörg ár að þeim var breytt í svikamyllur og heil þjóð dregin á asnaeyrunum.

Svo finnst mörgum sjálfsagt að hlusta á fláræðishjal forystumanna þessara flokka í dag.

Samfylkingin og VG komast rétt í helming fylgis Sjálfstæðisflokksins eftir nýjustu skoðanakönnuninni!

Er íslensku þjóðinni bjargandi?

Mér sýnist á öllu að það er helst núverandi ríkisstjórn sem hefur tekist það ómögulega. Tekist hefur að koma okkur út úr verstu hremmingum af völdum bankahrunsins. En Steingrímur J. viðurkennir að þeim hafi orðið víða á mistök.

Hvorki forysta Framsóknarflokksins né Sjálfstæðisflokksins hafa viðurkennt fram að þessu að einkavæðing bankanna hafi verið mjög alvarleg mistök. Framsóknarflokkurinn er gjörspilltur og eiginlega má sama segja um Sjálfstæðisflokkinn. Á þeim bæ er aðeins grátið yfir ákærunni gegn Geir og að ríkisstjórnin hafi breytt Stjórnarráðinu og vilji nýja stjórnarskrá án þess að viðurkenna að hvoru tveggja sé „einkamál“ Sjálfstæðisflokksins. Því miður virðast allt of fáir vera meðvitaðir um siðferði. Siðleysi af versta tagi hefur verið mjög áberandi kringum allt tengt hruninu.

Góðar stundir.

Mosi

Ótrúlegt hvað hægt er að plata fólk

Glannaleg fullyrðing

Þessi fullyrðing að 75% alls þess áls sem framleitt hefur verið í 123 ár kallar á ítarlegan rökstuðning.

Miðað hvað mikið er unnið úr hrááli og mikið urðað t.d. í BNA þá er fullyrðing þessi ekki sérlega traust. Aðeins í Bandaríkjunum er urðað af einnota álumbúðum magn sem jafnast á við það sem allar álbræðslur á öllum Norðurlöndunum framleiða.

Eg hefi skoðað þessi mál og rtaði grein í Morgunblaðið Hvað verður um áliðnað á Íslandi?  Grein þessi birtist 24. maí í fyrra. Engin umræða varð um þetta mál svo einkennilegt sem það er.

Þessi grein fer hér á eftir:

Hvað verður um áliðnað á Íslandi?

Í norðvesturríkinu Washington í BNA er sveitarfélag sem nefnist King County, tæplega 6.000 km² eða svipað að stærð og Austur-Skaftafellssýsla. Íbúarnir sem eru tæpar 2 milljónir að tölu og búa flestir í borginni Seattle og starfa í Boeing flugvélaverksmiðjunum, við flugsamgöngur einkum í tengslum við Alaska, við Háskólann í Washingtonfylki og við ýmsar heilbrigðisstofnanir sem eru taldar mjög öflugar. Þá eru flutningar og fiskveiðar umtalsverðar.

Það er ekki spurning hvort heldur fremur hvenær Bandaríkjamenn dragi úr þörf sinni á frumframleiðslu áls en talið er að ál sé unnt að endurnýta nánast endalaust ef endurvinnslan skilar sér vel.

Á heimasíðunni http://your.kingcounty.gov er margt forvitnilegt um það sem er að gerast þar vestra hjá Bandaríkjamönnum en Seattle og umhverfi er talin vera mörgum til fyrirmyndar hvað umhverfismál og umhverfisvitund meðal Bandaríkjamanna varðar. Fyrir okkur Íslendinga sem erum mjög háðir áliðnaði er forvitnilegt að vita um aukna vakningu meðal Bandaríkjamanna um umhverfismál. Lengi hefur verið vitað, að í þeim málum hafa þeir verið eftirbátar í mörgu sem við  stöndum mun framar. Þannig hefur söfnun og endurvinnsla á einnota drykkjarvöruumbúðum verið hluti af okkar daglegu lífsvenjum undanfarna 2 áratugi eða svo. Bandaríkjamenn eru líklegir til að stíga þetta skref mjög fljótlega. Ekki spurning hvort heldur fremur hvænær. Lítum nánar á heimasíðu King County þar sem vikið er að magni og meðferð sorps.

Árið 2008 er talið að 173.000.000 áldósa hafi verið fargað með því að urða þær ásamt öðru sorpi og rusli. Þetta eru um 80 dósir árlega á hvern íbúa sem verður að teljast fremur lítið miðað við neyslu okkar á Íslandi. Vikið er að því á heimasíðunni að um sé að ræða mjög ámælisverða notkun á dýrmætu hráefni sem er með öllu glatað þegar það er urðað. Unnt væri til dæmis að nýta orkuna fyrir nær 60.000 sjónvarpstæki í heilt ár með því rafmagni sem sparast við endurvinnslu þessa magns af áli. Þetta eru sláandi tölur og hvatt er eindregið til að tekin verði ákvörðun um bætta nýtingu hráefna.

Hvað þýðir þetta fyrir okkur Íslendinga?

Hvergi í heiminum er framleitt jafnmikið af áli á íbúa og hér á landi. Tekjur íslenska þjóðarbúsins af álvinnslu eru gróft reiknaðar nálægt því að vera þriðjungur þjóðartekna, hinir tveir þriðjungarnir koma af ferðaþjónustu og útflutningi af fisk og fiskafurðum.

Ljóst er að þegar Bandaríkjamenn taka upp endurvinnslu á einnota dósum og öðrum umbúðum úr áli, mun draga mjög úr þörf þeirra á frumvinnslu áls. Talið er að í BNA sé meira ál notað í einnota umbúðir drykkjavöru en framleitt er í öllum álverum um norðanverða Evrópu! Hvað þýðir þetta fyrir okkur Íslendinga? Er ekki mjög sennilegt að eigendur álbræðslanna hér á landi reyni að bæta rekstrarumhverfið með því að fá rafmagnið á lægra verði og draga úr mengunarvörnum? Þá er sennilegt að þeir reyni að flytja inn ódýrara vinnuafl. Og ef þeim verða ekki að óskum sínum, hóta þeir að loka verksmiðjunum. Allt þetta mun þýða fyrir okkur aukið atvinnuleysi.

Því miður var ofurkapp lagt á, að efla atvinnu hér á landi í skamman tíma með uppbyggingu einhliða atvinnugreina. Og enn heyrast raddir að bjarga íslenska þjóðfélaginu með fleiri álbræðslum!

Ruðningsáhrif álbræðslunnar og Kárahnjúkavirkjunar

Á undanförnum árum hafa ruðningsáhrif einhliða atvinnuuppbyggingar komið berlega í ljós. Við skulum taka eitt dæmi: Barri hefur verið stærsta skógplönturæktunarstöð á Íslandi og var lengi á Egilsstöðum. Í þeirri gríðarlegu þenslu í atvinnulífi á Austurlandi varð þessi stöð að víkja og á svæðinu voru byggðar stórar íbúðablokkir sem nú standa að mestu leyti auðar. Skógræktarstöð á nýjum stað þarf langan undirbúning t.d. við ræktun skjólbelta. Þessi flutningur sem þurfti að ganga hratt yfir, kostaði mikil útgjöld. Áföll bæði vegna bankahrunsins og skjólleysis olli skógræktarstöðinni miklu tjóni. Vonandi tekst að forða þessari mikilvægu starfsemi frá gjaldþroti og að hún gæti fengið að dafna eins og fyrr.

Því miður ber ekki öllum stjórnmálamönnum sú gæfa að vilja byggja upp atvinnulíf á okkar eigin forsendum og þörfum. Lítil og meðalstór fyrirtæki skapa mesta atvinnu. Fjölbreytt atvinnulíf verður síður fyrir áfalli. Áliðnaður er og verður alltaf gagnrýnisverður. Svo gæti farið að álbræðslur hverfi frá landinu rétt eins og síldin forðum.

75% allrar álframleiðslu endurunnin