Er Sjálfstæðisflokkurinn að fara á límingunum?

Mosi var að lesa yfir ræðu Ögmundar. Ekki er stafkrókur í henni sem ber með sér svigurmæli eða móðgun gagnvart þeim ógæfumanni sem varð fyrir því að sýna af sér óvenjumikið kæruleysi og léttúð í undanfara hrunsins.

Sjálfstæðismenn væru menn að meiri ef þeir eru tilbúnir að hlusta á málefnalega gagnrýni. Því miður virðist sem sumir séu algjörlega að tapa sér og má vísa í leiðara Morgunblaðsins þessa dagana og færslu í morgun á heimasíðu Einars K. Guðfinnssonar.

Hvernig sagan á eftir að skýra viðbrögð þessara aðila við gagnrýni þegar þeir þurfa að standa reikningsskap gerða sinna skal eigi fullyrt. Hins vegar eru fúkkyrði ekki til þess fallin að bera höfundum sínum vel söguna.

Að hlaupa út undir ræðu Ögmundar er óskiljanlegt. Þetta er eins og hvert annað upphlaup ákveðið í fljótræði. Auðvitað verður uppgjör að fara fram. En er ekki betra að gangast við afglöpunum og biðja um sanngjarnan dóm?

Ögmundur var einmitt að benda á hversu nauðsynlegt er að fara eins nærgætilega í þessum málum og forðast öfgar. Svo virðist sem sumir andstæðingar ríkisstjórnarinnar eru ekki tilbúnir að sætta sig við stöðu mála. Því miður hrundi sú stefna sem Sjálfstæðisflokkurinn beitti sér fyrir. Þar á margt eftir að koma í ljós og við verðum að læra að sýna þolinmæði og að taka því sem orðið er.

Sjálfur var eg meðal tugi þúsunda Íslendinga sem töpuðu megninu af ævisparnaði mínum í formi hlutafjár. Einnig sit eg uppi með væntanlega skerðingu á lífeyrisréttindum mínum sem eg fæ aldrei bætt. Þá var eg atvinnulaus nánast allan síðastliðinn vetur og hef verið án atvinnu lungann af september. Mættu margir Sjálfstæðismenn setja sig í spor okkar sem eru atvinnulausir og ekki síst þeirra sem hafa tapað jafnvel meiru, orðið gjaldþrota og misst allt sem þeir áttu, hús, bíl og búslóð.

Mosi

„Ekki með neina sleggjudóma“

Þingmaður Sjálfstæðisflokks talar um hræsni

Á bloggsíðu Einars K. Guðfinnssonar í dag, sjá: http://ekg.blog.is/blog/ekg/

eru ótrúlegar fullyrðingar. Þar vænir hann Steingrím J. um hræsni og telur hann vera heimsmethafa í þessari ómerkilegu íþrótt ef íþrótt skyldi kalla. Svo er að skilja að EKG telji sig vera hafinn yfir alla gagnrýni og að hann standi siðferðislega vel að vígi. En í augum venjulegs fólks er hann eins og hver annar lýðskrumari sem við höfum því miður slæma reynslu af. Sem dæmi um þessa ófyrirleitni gefur hann engum kost á að skrifa athugasemdir um skrif sín.

EKG var ráðherra í hrunstjórninni og bar sem slíkur fulla ábyrgð á „afrekunum“ að koma okkur Íslendingum í einhverjar þær ömurlegustu fjárhagslegu þrengingar sem við sem nú lifum þekkjum. Meira að segja kreppan eftir að síldin hvarf um 1967 bliknar við þessi ósköp. Ríkisstjórn Geirs Haarde gerði ekkert til að koma í veg fyrir bankahrunið og þess vegna hefur kapteinninn í brúnni verið ákærður.

Í hruninu féllu ekki aðeins bankarnir heldur varð hlutabréfamarkaðurinn einnig rústir einar. Tugir þúsunda Íslendinga töpuðu þar ævisparnaði sínum í formi hlutabréfa. Lífeyrissjóðir töpuðu sennilega ekki minni fjármunum og hefur það valdið þeim erfiðleikum, m.a. hefur þurft að færa niður lífeyrisréttindi sjóðfélaga. Ekkert var aðhafst til að bjarga hagsmunum þessara aðila frá tapi .

EKF er líklega búinn að gleyma því að hann skildi eftir sig tímasprengju í Stjórnarráðinu rétt áður en hann snautaði þaðan út með skottið milli lappanna. Hann gaf út leyfi að drepa hvali í stórum stíl án þess að bera þá ákvörðun undir nema einn mann: Kristján Loftsson.

Einar K. Guðfinnsson er að mörgu leyti hæfileikaríkur maður enda Vestfirðingur. En af hverju notar hann hæfileika sína til að níða þann einstakling sem hefur reynst þjóðinni einn farsælasti fjármálaráðherra Íslandssögunnar? Steingrímur J. á allt gott skilið enda hefur hann fengið mikið lof frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum fyrir afburða starf og hefur sýnt afburða úthald í þessum erfiðu málum sem hann hefur verið að fást við.

Er þetta ekki kallað að kasta steinum úr glerhúsi?

Ef EKG vill að fólk taki sig alvarlega þá ætti hann að sjá sóma sinn í því að draga ummæli sín um Steingrím fjármálaráðherra til baka og biðja hann afsökunar á ósvífninni.

Mosi