„Táknræn“ laun forsætisráðherra: 1 krónu á mánuði!

Framganga forsætisráðherra í þessu máli er mjög einkennileg að ekki sé dýpra tekið í árina. Geir hefði betur tekið sér strútinn sér til fyrirmyndar og stungið höfði sínu - og gleraugunum - í sandinn.

Ætli það væri ekki í samræmi við tilboð hans til þessa hóps sem var beittur ótrúlega miklu misrétti og fór á mis við svo margt sem þó flestum þótti sjálfsagt?

Við skulum minnast þess, að þessi ríkisstjórn ákvað eins og að drekka vatn, að veita 1.500 milljónir í að kosta tilgangslaust eftirlitsflug erlendra herflugvéla á þessu ári. Enn var 200 milljónum varið til hergagnaflutninga í þágu árásarstríða á vegum NATÓ. Ferð menntamálaráðherra til Kína til að góna á einn handboltaleik á olympísku leikunum þar í landi kostaði íslenska skattborgara milljónir! Þar hefði viðkomandi sóma síns vegna átt að greiða för úr eigin vasa enda ekki á flæðiskeri stödd!

Það þykir því ofrausn í landi allsnægtanna að fleygja örfáum hundruðum þúsunda í andlitið á þeim sem eiga sárt um að binda þar sem mjög alvarleg mannréttindabrot komu við sögu og voru framin gagnvart börnum og unglingum á sínum tíma.

Þetta ættu sem flestir að minnast við næstu kosningar til sveitarstjórna sem Alþingis og gleyma ALDREI! 

Misrétti gagnvart þeim sem minnst mega sín meðal okkar verða ALDREI fyrirgefin!

Þessir einstaklingar sem voru beittir misrétti hafa þurft að ganga gegnum þrengingar og liðið fyrir þær í áratugi. Þeir eiga betra skilið!

Mætti ríkisstjórnin skammast sín eins og hún leggur sig af minna tilefni!

Legg því eindregið til að Geir forsætisráðherra Sjálfstæðisflokksins afsali sér öllum launum sínum til loka kjörtímabilsisns og taki sér „táknræn“ laun eftirleiðis t.d. 1 krónu á mánuði.

Mosi 

Harma framgöngu forsætisráðuneytisins

Tími kominn til að staldra við

Eftir að Fljótsdalsvirkjun/Kárahnjúkavirkjun hefur verið tekin í notkun er fyllsta ástæða til að doka með frekari virkjanaáform að sinni. Þessi virkjanaárátta er að verða að nokkurs konar þráhyggju þeirra miskunnarlausu afla í þjóðfélaginu gagnvart náttúrur landins sem líta svo á að bráðnauðsynlegt sé að halda áfram endalaust á þessari varhugaverðu braut.

Þegar Vestfirðingar og síðar Austfirðingar fórnuðu jafnvel góðum æðarvörpum fyrir hvalveiðistöðvar, undir lok 19. aldar þá voru þeir haldnir sömu skoðunum og þeir sem nú vilja fórna helst af öllu hverjum einasta fossi í landinu og hverri einustu náttúruparadís ef takast mætti að framleiða nokkur hundruð megavött í þágu stóriðjunnar. Nú þegar er um 75% þeirrar raforku sem framleidd er á Íslandi seld á fremur lágu verði til þessarar sömu stóriðju. Fyrir einni öld eða svo, voru það rányrkusjónarmiðin gagnvart auðlindinni sem fólgin var í hvölunum.  Það þótti jafnvel sjálfsagt að líta á hvalastofnana eins og þeir væru óþrjótandi auðlind sem taka mætti endalaust af. Svo kom að því að sumar þessara hvalategunda eins og sléttbakur og steypireyður voru svo þaulveiddar að jaðraði við að þær kæmust í útrýmingarhættu. Enn eru þessar tegundir fremur sjaldgæfar vegna ofveiði enda voru þeir mjög auðveiddar.

Nú vill Landsvirkjun færa sig enn frekar upp á skaftið. Augljóst er að ekki dugar Kárahnjúkavirkjun. Ekki dugar Urriðafossvirkjun og ekki duga Landsvirkjun aðrar tvær virkjanir ofar í Þjórsá. Og ekki dugar virkjun sem kennd er við Búðarháls og endanlega eyðileggur Dynk, einn fegursta og sérstæðasta foss Íslands, heldur eru áform um þessa Bjallavirkjun sem þó gefur af sér einungis 46 megavött. Það eru smámunir miðað við allt sem á undan hefur gengið. Einn dans enn kvað presturinn forðum í Hruna!

Hráálsflutningar til landsins eru mjög óhagkvæmir enda mjög sérhæfðir. Ekki er unnt að flytja neinn annan varning til baka sömu leið og því verða þessir flutningar tiltölulega mjög dýrir. Skipin fara gjörsamlega tóm til baka. Best væri því að framleiða ál sem næst upprunanum. Mun auðveldara og ódýrara væri að flytja álbarra og áþekka framleiðslu enda samræmist slíkur flutningur betur flutning á öðrum vörum. Nú gæti svo komið að þessir flutningar verði jafnvel enn óhagkvæmari vegna þess að olíuverð fer væntanlega aftur snarhækkandi þó svo markaðsverð hafi gengið nokkuð til baka á undanförnum vikum.

Kannski kemur brátt að því að framleiðendur áls á Íslandi segi við íslensk stjórnvöld og þar með Landsvirkjun: Þessir flutningar á hrááli eru okkur það óhagkvæmir. Því væntum við þess að annað hvort fáum við fram verulega lækkun á rafmagnsverði eða við lokum einfaldlega álverssjoppunum okkar á Íslandi! Verður þá ekki svipað uppi á teningunum þegar hvalveiðistóriðjan pakkaði saman á sínum tíma fyrst á Vestfjörðum og síðar Austfjörðum? Það var mikil raunasaga og sýnir okkur að oft snýst velgengni skjótt upp í andstæðu sína.

Það hefur aldrei verið góð latína að hafa öll eggin í sömu körfunni, jafnvel þó hún kunni að hafa verið vandlega fléttuð úr áli!

Stöldrum því við góðir Íslendingar og leyfum tímanum aðeins að sýna fram á hvað í vændum er!

Mosi

Ný virkjun í undirbúningi