Að berjast með grjóti og prikum

Allt ofbeldi er fyrirlitlegt í hvaða mynd sem er.

Af hverju hefur Kína lagt undir sig þetta fátæka land í háfjöllum Asíu? Er þetta ekki arfur frá nýlendutímanum: að ráða yfir sem mestu landi og kúga aðrar þjóðir? Svo þegar fólki finnst nóg af því góða, grípur það til ýmissa ógæfuverka, fremur skemmdarverk, tekur grjót sér í hönd til að kasta í glerrúður eða jafnvel lögregluna. Sumir hafa prik til að berjast með gegn vopnuðu setuliði. Það er ójafn leikur og þessi sýndarleikur er fyrir fram tapaður. Sá sem ræður yfir nægu liði og vel búnu nær alltaf yfirhöndinni.

En hvers vegna grípur fólkið í Tíbet ekki til sama ráðs og þegar Gandhi sigraði Breta? Þeir settust einfaldlega niður á götuna og hófu allsherjarverkfall. Það var áhrifaríkt, sennilega beittara vopn en grjótið og prikið. 

Það á að vera takmark hverrar kúgaðrar þjóðar að ná árangri í baráttu sinni gegn kúguninni. Því verður best náð með friðsamlegri baráttu og góðri fjölmiðlun.

Mosi 

 

Myndband ferðamanns í Tíbet

Tilviljun eða tilbúningur?

Þegar kringumstæður virðast vera heppilegar fyrir stríðsforsetann George Bush, skríður þessi furðufugl Osama bin Laden út úr skúmaskoti sínu. Með fullkomnasta njósnabúnaði getur CIA eða KGB og nánast hvert einasta njósnahreiður í heiminum fylgst gjörla með öllu sem lífsanda dregur. Árum saman hefur mesta herveldi heims verið á höttunum eftir þessum manni sem á að vera fullur hatri og fyrirlitningu á öllu því sem vestrænt er.

Í byrjun september 2001 þegar þessi ósköp dundu yfir þar vestra var fjölskylda þessa voðalega manns flutt með leynd út úr Bandaríkjunum. Hvers vegna í ósköpunum var sú ákvörðun tekin þegar gefið var í skyn að þessi Osama hafi staðið þar að verki? Nú mætti ætla að nánustu fjölskyldumeðlimir væru lykilvitni í þessu máli ef svo hefði verið. En þessi rannsókn var að sögn kunnugra á þessu sviði æríð flaustursleg og ekki allt það rannsakað sem þó væri ástæða til.

Nú var fjöldi manns handtekinn um heim allan þegar ekki gekk nógu vel að hafa í hári þeirra sem grunaðir voru um illdæðin og í veðri látið vaka að þeir væru stórhættulegir. Flogið var með þá vítt og breytt um heiminn ýmist til eða frá Guentanamó fangelsinu illræmda sem bandaríkjastjórn kom á fót utan við lög og rétt. Vitað er að fangarnir voru fluttir til landa sem Bushstjórnin hefur samið við þar sem pyntingar voru ýmist heimilaðar eða að þau voru ekki aðilar að mannréttindasáttmálum. Amnesty international hefur unnið mjög mikilsvert starf að fylgjast með þessu mesta feimnismáli nútímasögu ríkis sem þó telur sig vera í fararbroddi lýðræðis og mannréttinda!

Þessi umdeildi Osama bin Laden er e.t.v. einhver fígúra sem stjórn Bush hefur búið til að unnt sé að réttlæta umdeilt stríð í Írak og ófyrirgefanleg margvísleg mannréttindabrot víða um heim á vegum  bandarískra yfirvalda og þau væntanlega bera ábyrgð á. Á dögum Kalda stríðsins voru það illmennin kommúnistarnir í Kreml sem var sú áþreyfanlega Grýla sem alltaf var unnt að vísa á. Svo kom Gorbasjov sem sýndi af sér ótrúlega framgöngu manns sem tók á þessum málum á ákaflega skynsaman og eðlilegan hátt.  Ekkert ríki heims hafði efni á að halda þessu m vitleysisgangi með tilheyrandi ógnarjafnvægi undir skugga kjarnorkusprengjunnar. Skyldur samfélagsins væru aðrar, að þjóna fólki en ekki hernaðarhyggjunni sem hefur því miður oft á sínum snærum furðulega bíræfna sölumenn dauðans.

Mosi vill vera varkár gagnvart svona hræðsluáróðri jafnvel allt að því tortrygginn enda ástæða til. Lögleysan veður því miður hvarvetna uppi og ekki er unnt að koma lögum yfir þá sem hafa fólk að fíflum. Einu sinni las Mosi ýkjusögurnar af Munchhausen barón sér til gamans og skemmtunar. Þessi fígúra, Osama bin Laden virðist vera af sama toga sprottin en hann virðist vera ærið herskár að því er virðist vera. Hann virðist færa sig í aukana þegar Bush rekur í vörðurnar og e-ð er að fara úrskeiðis hjá þeim í Pentagón.  Áhrif Osama bin Ladens beinast fyrst og fremst að hvetja áhrifagjarnar einfaldar sálir til óskynsamlegra athafna sem beinast fyrst og fremst að valda óbreyttum borgurum dauða og örkumlan. Þessi hermdarverk eru engum guði til dýrðar, hvorki Allah,  Jehóve, Sjiva, Brahma, Búddha, Óðni, Frey og Þór, né neinum öðrum guðum sem maðurinn hefur með frjou hugmyndaauðgi sinni gegnum tíðina búið sér til.

Ætli þessir gömlu karlar hafi ekki þótt meira til friðarins komið en að allt væri á tjá og tundri í kringum þá engum til gagns, nema auðvitað þeim sem gátu grætt á heimskunni.

Með bestu páska- og friðarkveðjum úr Mosfellsbæ

Mosi 

Bin Laden hótar Evrópu

Er ekkert heilagt í BNA?

Þessi draugur úr fortíðinni nota andstæðingar til að koma höggi á Hillary Clinton. Þetta kostulega Lewinsky mál á nú að ganga aftur til að koma í veg fyrir að þessari einu konu í forsetakosningunum í BNA að verða valinn forseti.

Andstæðingar hennar hafa ekkert merkilegra að bjóða kjósendum í undirbúningi þessarar kosningu en að klína á hana fremur ómerkilegu máli sem kostaði bandaríska skattborgara umtalsverðar fjárhæðir. Meira fé var eytt í að rannsaka það hneyksli en þessi gríðarlegu hermdarverk sem framin voru 11.sept. 2001.

Hún sýndi marga sína bestu mannkosti þegar orrahríðin stóð sem hæst gegn eiginmanni hennar. Hún valdi að standa að baki honum, þó svo að hann hefði orðið fyrir þessum mannlega breiskleika og hrösun í lífinu. Fyrirgefningin og samúðin var henni e.t.v. mikilvægari en að ganga í lið með þeim sem vildu ganga í skrokk á eiginmanni hennar. Var kannski peðinu Moniku Lewinsky att út í þennan varhugaverða leik, skipulögðum af hernaðaröflunum í BNA til að koma Clinton í koll og þar með frá valdastól forseta?

Nægur auður var til að eyða í þessa rannsókn, en peningar voru af skornum skammti til að rannsaka hermdarverkin. Kannski vissu yfirvöldin meira um þessi hermdarverk sem fyrirhugðuð voru og það kæmi stríðsforsetanum Bush að meira gagni að aðhafast ekkert til að fá honum betra tækifæri upp í hendurnar að fara sínu fram?

Einkennilegt er að í BNA virðist ekki gilda neinn lagabókstafur þegar um persónuvernd einstaklingsins um birtingu gagna. Í fréttinni kemur fram að nú hafi ný skjöl verið lögð fram sem varðveitt hafa verið í Þjóðskjalasafni BNA. Þegar um skjöl sem varða þjóðaröryggi er þeim haldið lokuðum í áratugi.

Svona léttúð sem beint er gegn forsetaframbjóðanda er Mosa gjörsamlega sem lokuð bók.

Mosi

 

Lewinskymálið skýtur á ný upp kollinum

Málefni sem varðar allan heiminn

Ljóst er að Þingvallanefnd þarf að vinna að lausn þessa máls í samráði við sérfræðinga UNESCO. Og það er ekkiaðeins endurgerð Gjábakkavegar eða annars vegar sunnar, um Lyngdalsheiði, heldur þarf einnig aðvinna markvisst aðþví hvernig unnt verði að varðveita náttúru þjóðgarðsins Þingvallar sem best. E.t.v. þarf að takmarka umferð almennra ökutækja um þjóðgarðinn meira en sem komið er því að óbreyttu þá má reikna með að umferð vélknúinna ökutækja fari fjölgandi þegar fram líða stundir. Það er ekki einungis umferð bifreiða og annarra ökutækja á landi heldur einnig báta og flugvéla á svæðinu. Ef slys verður, má reikna með umtalsverðri mengun ef eldsneyti fer út í umhverfið. Hraunin eru mjög gljúp og mjög erfitt að hreinsa spilliefni úr jarðvegi. Allt lífríkið er í hættu.

Við Íslendingar erum oft furðu kærulausir og sýnum ekki alltaf heiminum að við séum sérlega skynsamir. Hvers vegna ekki að fá sérfræðinga UNESCO í þjóðgarðsmálum til að styðja og efla þjóðgarðinn?

Mosi

Þingvellir af heimsminjaskrá?

„Sérfræðingar“

Í fréttinni er vikið að því að kínsverkst fyrirtæki óski eftir að flytja hingað til lands sérfræðinga en hvorki fyrir iðnaðarmenn né verkamenn.

Orðið sérfræðingar er mjög rúmt og getur haft nánast hvaða merkingu sem er. Fyllsta ástæða er að yfirvöld krefji Kínverja um nánari skýringu í hverju „sérfræði“ þessara kínversku „sérfræðinga“ sé fólginn.

Glervinna er á sviði byggingaiðnaðar og eitt sinn var hér á Íslandi sériðngrein um þetta svið. Er það fyrirkomulag víða í Evrópu, t.d. Þýskalandi. Þar eru þessir iðnaðarmenn einfaldlega nefndir „glermeistarar“ hafi þeir öðlast tilskilin réttindi. Alloft hafa Íslendingar fengið Þjóðverja til liðs við sig við framleiðslu kirkjuglugga og útilistaverka, t.d. regnboga listakonunnar Rúríar við Flugstöð Leifs Eiríkssonar í Keflavík. Aldrei hefur slík vinna verið unnin öðruvísi af Íslendingum nema með þeim árangri sem að var stefnt.

Reynsla Íslendinga af byggingu mannvirkjanna við Kárahnjúka ætti að vera okkur í fersku minni. Þá var óskað eftir fjölda „serfræðinga“ á hinum ýmsu sviðum sem störfuðu ýmist hjá Impregíló eða starfsmannaleigum. Margir þessarar „sérfræðinga“ voru margir hverjir við venjuleg verkamannastörf og þarf varla að kalla til „sérfræðinga“ til að vinna með einföldum áhöldum eins og skóflu, glerskurðarhníf ellegar kíttisspaða. Íslenskir glermeistarar, byggingamenn og aðrir ættu að ráða vel við þetta verkefni enda eru íslenskir iðnaðarmenn þekktir fyrir að vera úrræðagóðir.

Ef íslensk yfirvöld taka ekki á þessu með þeirri eðlilegu tortryggni sem við höfum má kannski ígrunda hvort nokkur þörf sé á halda uppi eftirliti með erlendu vinnuafli. Þá væri e.t.v. styttra í sjálfstæði okkar en okkur grunar, kannski fjarar hraðar undan sjálfstæðinu en einfaldlega að ganga í Efnahagsbandalag Evrópu sem tekur mjög vel á málum sem þessum.

Mosi

 

Sækja um leyfi fyrir 100 sérfræðinga frá Kína