Auðveldara er að gagnrýna en að benda á raunhæfa leið

Oft hafa ýmsir gagnrýnt það sem þeim þykir fara miður. Gagnrýni getur verið gagnleg, sé hún sett fram með sanngirni og raunsæi.

Gordon Brown, sá sami og beitti á okkur Íslendinga umdeildum hermdarverkalögum þegar honum tókst ekki að ná sambandi við ríkisstjórn Geirs Haarde hérna um árið, gagnrýnir nú valdamestu leiðtoga Evrópu, án þess að benda á hvar mistökin liggja. Alltaf hefur verið auðvelt að sjá flísina í auga grannans en ekki bjálkann í eigin auga.

Raunverulegur vandi EBE um þessar mundir er fyrst og fremst efnahagsvandi í Suðurlöndum. Þar hafa stjórnmálamenn sofið á verðinum rétt eins og ríkisstjórn Geirs Haarde hérna um árið. Í stað þess að skera á vandann, er allt látið drabbast niður og enginn vill bera ábyrgð, rétt eins og gerðist hér á landi.

Það er með öllu óskiljanlegt að þetta sé notað aftur og aftur í umræðum m.a. í áróðursskyni að hvetja okkur að ganga ekki skrefið til fulls: að vinna saman með öðrum þjóðum Evrópu að sameiginlegri framtíð. Við höfum þegar gegnum ESE undirritað 25 af 33 samningum EBE gegnum EFTA og ESE.

Í skilmálum EBE eru ákvæði um þegar ríki geta ekki staðið við skuldbindingar sínar, verði settar takmarkanir á þau með ýms mál. Þannig ættu ríki sem geta ekki sjálf séð um að fjármál sín séu í lagi og að framfylgja lögum, t.d. að takmarka spillingu, verði ekki heimilt lengur t.d. að hafa sameiginlegan gjaldmiðil.

Evran er mjög merkur og mikilsverður áfangi til greiðari og hagkvæmari viðskipta milli þjóða, rétt eins og Bandaríkjadalurinn og Sterlingspundið enska hafa haft í alllangan tíma. Til þess að Evran blífi, verður að koma í veg fyrir að unnt sé að grafa undan henni með lakri fjármálastjórn og spillingu sem því miður er víða mikil, einnig hér á landi.

Mosi

„Evru-ríkin misstu af tækifæri“

Hvað varð um „símapeningana“?

Þegar Síminn var einkavæddur hérna um árið þá átti að byggja „Hátæknisjúkrahús“, Sundabraut og fjármagna ýmsar verklegar opinberar framkvæmdir.

Ekkert af þessu hefur orðið að raunveruleika. Var þetta blekking í boði Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins?

Og hvað varð af öllum þeim gríðarlegu fjármunum sem áttu að fást fyrir einkavæðingu Símans? Var þeim stolið? Hverjir stálu? Eða var Síminn einkavæddur án þess að nokkur raunveruleg verðmæti voru afhent eigenda hans: Ríkissjóði sem er í eigu okkar allra.

Mér finnst Kristján Möller mega gera betur opinberlega grein fyrir hvar þessi verðmæti kunna að leynast?

Eða er hann kominn í hlutverk lýðskrumarans sem kappkostar að afla sér fylgis og vinsælda með óviðeigandi framkomu gagnvart öðrum sem sýna skynsemi?

Mosi

Undrast ummæli Ögmundar