Nauðsyn nákvæmni í notkun orða

Sögnin að gruna fylgir vísbendingu sem eftir er að sanna, m.a. með öðrum sönnunargögnum t.d. hugsanlegri játningu og vitnisburðum vitna. Í þessu tilfelli var brotamaður staðinn að verki og er handtekinn í framhaldi af eftirför. Því er með öllu óskiljanlegt að hann sé grunaður um afbrotið nema hugsanlega að lögreglan hafi annan grunaðan um þátttöku eða hlutdeild í brotinu.

Blaðamenn sem skrifa fréttir þurfa eðlilega að setja sig vel inn í eðlilega orðnotkun sem tengist fréttinni. Gott er að lesa sig til en töluvert lesefni er fyrir hendi þar sem afbrot koma við sögu.

Ekki spillir að hafa einhverja þekkingu á refsirétti sem er ein allra skemmtilegasta grein lögfræðinnar enda fjölbreytni mikil og reynir vel á þekkingu.

Oft ruglast blaðamenn á dómum og úrskurðum. Úrskurðir dómara varðar ákvörðun um tiltekið einstakt álitaefni t.d. hvort kalla á til vitni eða ágreining sem tengist einhverjum hluta máls. Grunaðir eru úrskurðaðir í gæsluvarðhald meðan rannsókn málsins fer fram. Dómar hinsvegar eru endanleg ákvörðun dómstóls í öllu málinu. Þetta er meginreglan en auðvitað eru undantekningar: Þannig er ákvörðun fógetaréttar sem og uppboðsréttar jafnan úrskurðir en öll mál sem koma fyrir Hæstarétt eru dómar.

Nokkuð flókið fyrirbæri en rétt skal vera rétt.

Mosi

Krafa gerð um gæsluvarðhald

Athugasemdir

[Arngrímur (IP-tala skráð) 22.6.2009 kl. 22:46]

Ég var í lögfræði og tók refsirétt I og II í HÍ. "Grunaður" er einmitt rétt lögfræðileg notkun á orðinu. Menn eru alltaf "grunaðir" þar til að þeir eru sakfelldir af dómstólum. Ég er reyndar alveg sammála að í svona augljósum tilvikum kann orðanotkunin að sýnast asnaleg og í mótsögn við almenna málnotkun. En svona er þetta víst. :)

PS: Ég var að telja upp lagaákvæðin sem þessi maður hefur brotið og hér er listinn so far!

1) Auglóslega 1. mgr. 106. gr., 168. og 4. mgr. 220 gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

2)  Af fréttum að dæma, 45. gr. og 45. gr. a. og 107. gr. a. umferðarlaga nr. 50/1987.

Er eitthvað sem ég er að gleyma? :)