Lítum okkur nær

Sú var tíðin, á dögum Kalda stríðsins og jafnvel stundum fyrr, að sagðar voru undarlegar sögur af Rússum einkanlega þar sem afleitlega tókst til. Það er nú svo með rússneskt samfélag, að það á enn sem komið er töluvert í land að geta verið borið fyllilega saman við lönd í Vesturheimi og vestur Evrópu. Því má ekki gleyma, að margt ákaflega óhönduglega tekst til hjá okkur á Vesturlöndum. Hjá okkur er vaxandi eymd og volæði með skelfilegum afleiðingum Frjálshyggjunnar hverra við máttum berja augum í þýskri margverðlaunaðri heimildamynd um afleiðingar græðgisvæðingar.

Í fyrrahaust sótti Mosi Rússa heim og meira að segja skrapp langt austur í Síberíu, til Kamtsjatka. Auðvitað er margt þar langt á eftir tímanum en Rússar eru komnir af stað að lagfæra sitt hvað í sínu samfélagi. Þeir hafa opnað landið og aukið lýðræði töluvert en auðvitað eiga þeir lengra í land en við. Þetta tekur kannski lengri tíma eftir langa ofstjórn herskárra zara og kommúnistaleiðtoga en á Vesturlöndum.

Þessi frétt af stúlkunni í Síberíu er auðvitað hrikaleg,reyndar skelfileg. Við verðum að treysta því að mannúðarmál séu á réttri leið austur í Rússíá og eigum því ekki að fordæma það sem yfirvöldum yfdirsést. Við sitjum líka uppi með ótrúleg mál sem er ekki okkur til sóma nema síður sé: meðferð samfélagsins á eldra fólki, sjúkum og þeim sem minna mega sín er okkur t.d. til mikils vansa. Er ekki enn verið að hola saman eldra fólki í þröng húsakynni í hagræðingarskyni? Biðlistar eftir bæklunaraðgerðum styttast ekki, dregið er úr ýmissi þjónustu eða hún stórhækkuð: var ekki íhaldið í Reykjavík að hækka á dögunum leikskólagjald um meira en 50%?

Svona er Ísland í dag!

Mosi

 

Hundastúlka finnst í Síberíu