Eftirminnilegt kvöld

Í gær var góður heimilisvinur hjá okkur í heimsókn og þá bar eðlilega margt á góma það sem efst er á baugi. Um morguninn fór fram útför Freysteins Sigurðssonar jarðfræðings, mikils öðlings og óvenju gáfumanns. Rifjaði gestur okkar samskipti sín við hann og var þar margt mjög óvenjulegt og broslegt sem þeir félagar brölluðu. T.d. lentu þeir í því sem ungir stúdentar að lenda út af veginum við brúna yfir Bægisá í Eyjafirði. Voru þeir stálheppnir að verða ekki fyrir líkamstjóni eða dauða en þeir voru á leið suður í jeppa eftir rannsóknarleiðangur á vegum Orkustofnunar.

Sjálfur minnist eg Freysteins á fundum Skógræktarfélags Íslands, Ferðafélags Íslands, Hins ísl. náttúrufræðifélags og ekki síst Landverndar. Fyrir nokkrum árum var aðalfundur Landverndar haldinn á Hellissandi og í langferðabifreiðinni sagði Freysteinn okkur frá á sinn skemmtilega og eftirminnilega hátt frá lábörðu fjörugrjóti neðst í hlíðum Akrafjalls, rétt við norðurop Hvalfjarðarganganna, leifum af hval sem fannst í malarnámu norðan í sama fjalli og bylgjunum á veginum um mýrarnar þar norðar. Kvað Freysteinn að þarna væri „versta sjólag á þjóðvegakerfi landsins“ og útskýrði jarðlögin þar undir og sögu vegagerðar. Þegar kom vestur í Melasveit sagði hann frá jökulgörðunum sem þar má sjá. Kvaðhann jarðfræðinga lengi vel hafa verið mjög ósátta hvaðan þeir garðar væru upprunnir, úr Borgarfirði eða Hvalfirði. Þegar efnarannsóknir höfðu verið framkvæmdar af fjölda sýna kom í ljós að allir höfðu haft á réttu að standa því þarna höfðu komið skriðjöklar nánast úr flestum áttum og hrært þessum mikla efnivið í garðana. Féllust þá jarðfræðingar landsins í faðma!

Góðar minningar eru tengdar nafni Freysteins en hann var afburða höfundur texta. Ber t.d. Árbók Ferðafélags Íslands 2004 um Borgarfjarðardali vitni um bæði mikla þekkingu og frásagnartækni Freysteins. Allt varð eftirminnilegt í sögum hans og verður lengi í minnum.

Þá ræddum við mikið saman um stríðið sem nú geysar fyrir botni Miðjarðarhafsins. Minntumst við hjónin á gönguferð yfir Arnarvatnsheiði fyrir um 20 árum. Þá var Úrsúla konan mín leiðsögumaður á vegum Arinbjarnar Jóhannssonar ferðaþjónustubónda á Brekkulæk með þýskumælandi ferðamenn. Var farið frá Húsafelli um Surtshelli, Álftakrók, Fljótsdrög, Lónaborg og áfram norður í Miðfjörð. Þar sem hópurinn var ekki fullskipaður fékk eg leyfi að fara með og var það að mörgu leyti heppilegt því með í för var Ísraeli nokkur. Hann var mjög stæðilegur á besta aldri og starfaði sem öryggisvörður í sendiráði Ísraels í einu landi Evrópu. Hann var í fyrstu mjög tortrygginn að vera innan um hóp tómra Þjóðverja og einungis eins Íslendings! Hvergi var sími í einföldum skálunum á Heiðinni en fyrir honum var lagt að hringja daglega og láta vita af sér. Eðlilega varð honum brugðið en brátt varð hann heillaður af fegurð, friðsæld og kyrrð náttúrunnar. Átti hann vart orð í eigu sinni hversu við Íslendingar værum auðugir af öllu þessu góða vatni sem streymdi án afláts engum að gagni. Í gestabókina að Brekkulæk hjá Arinbirni ritaði hann einhverja þá fegurstu færslu sem eg hefi lesið. Þessi maður frá þessu fjarlæga landi hvatti okkur eindregið að standa vörð um þetta fagra og óspillta land og sparaði hvergi aðdáun sína á hversu landið er bæði fagurt og íbúar vinsamlegir. Sjaldan hefi eg að leiðarlokum hitt jafn heillaðan ferðamann og þennan öryggisvörð sem hafði alið mestan sinn aldur við ótta og tortryggni í sínu nánasta umhverfi.

Það mættu fleiri en íslenskir jarðfræðingar fallast í faðma og sýna í verki að við viljum öll gjarnan lifa í friðsamari veröld. En við þurfum auðvitað að sýna trú okkar og von í verkunum okkar!

Mosi 

Athugasemdir

[Þórólfur H. Hafstað (IP-tala skráð) 11.1.2009 kl. 22:39]

Í Melasveitinni þurfti bara eina auka loftmynt til að sannfærra Guttorm og Freystein. Og gera ritgerðina mína að steypu. Soc transit gloria . . .

[Guðjón Sigþór Jensson, 12.1.2009 kl. 12:42]

Leitt að heyra að öll vinnan þín hafi fyrir vikið verið unnin fyrir gýg.