Sóðaskapur og hætta á skógareldum

Í dag skrapp Mosi í Hamrahlíð, bæjarskóg Mosfellinga. Alltaf er gaman að koma þangað en þó ekki alltaf: Mikil ósköp geta sumir verið miklir sóðar. Rétt innan við bifreiðastæðið er grillstæði með bekk og tilheyrandi aðstöðu. Þar var búið að fleygja einhverjum ósköpum af sígarettustubbum. Mosi tíndi saman mest allt upp á þann hátt að hann notaði trjágrein til að vippa stubbunum á plastdisk sem var efst í rusladallinum. Talning leiddi í ljós að þarna voru milli eitt og tvöhundruð stubbar! Svo einkennilegt sem það hljómar virðast sígarettusóðarnir ekki fara lengra, sem betur fer má segja, því það væri hreint skelfilegt að vita til þess að íkveikja yrði í skóginum sökum þessa trassaskapar. Á grillinu var fjöldinn allur af einnota grillum. Þau fengu að fara í rusladallinn líka enda ekki neitt augnayndi.

Einnota grill ættu að vera skattlögð sérstaklega. Það ætti að leggja 500 króna skilagjald á þau til að draga úr þessari skefjalausu sóun og að koma í veg fyrir subbuskapinn sem af þeim leiðir.  

Við sem erum starfandi í skógræktarfélögum erum mjög uggandi um óvarlega meðferð elds í skóglendi. Víða um heim verða afdrifaríkir skógarbrunar vegna óafsakanlegs kæruleysis með eld, þ. á m. sígarettur sem stundum er fleygt út um bílglugga. Eitt slíkt tilfelli þekkjum við en talið er að sinubruninn á Mýrunum hérna um árið hafi stafað af sígarettu sem þannig var fleygt út um bílglugga.

Skógareldar eru skelfilegir og því ber að fara mjög varlega með eld.

Mosi