Þörf á varkárni

Aldrei hefur það þótt vísa á gott að taka lán þegar vel árar í samfélaginu nema vegna sérstakra ástæðna. Bjartur í Sumarhúsum tók lán til að byggja sér betra og stærra hús ásamt því að auka við sig búsmalann. Svo komu erfiðleikaárin, afurðir féllu og allt lenti í vanskilum og vandræðum. Nauðungaruppboði varð ekki afstýrt, Bjartur varð að víkja af jörðinni ásamt uppeldisdóttur sinni Ástu Sóllilju og flæktist niður á Firði. Þar hittir hann fátæka daglaunamenn í verkfalli og þiggur af þeim brauð. Það þótti honum mesta og versta niðurlæging lífs síns þó mótlætið að missa allt sitt væri mikil.

Sérstök ástæða er til að hvetja sem alla að lesa Sjálfstætt fólk eftir nóbelsskáldið, sérstaklega áður en fátækt fólk bregður sér í banka til að slá lán. Að taka lán er eitt grafalvarlegasta ákvörðun hvers einstaklings því með því er hann að ráðstafa tekjum sínum fyrirfram. Lánsfé er ekki eins og happ í hendi heldur leið til að fjármagna skynsamleg íbúðakaup. Oft hefur léttúð við slíka lántöku átt þátt í því að seint og jafnvel aldrei losnað úr skuldafjötrunum. Það er því mikil ábyrgð sem fylgir ákvörðun sem þessari og aldrei ætti nokkurum heilvita manni að taka lán til að fjármagna einhverja óþarfa eyðslu.

Alltaf er betra að leggja fyrir þann hluta sjálfaflafjár og nota þegar virkileg þörf er fyrir það.

Mosi

Lifað á yfirdráttarlánum