Vertíð björgunarsveita

Nú sýna margir af sér mannalæti og halda á heiðar og fjöll til að skjóta rjúpur. Áður fyrr voru rjúpur jólamatur fátæklinga sem ekki gátu leyft sér lambakjöt eða sauðakjöt um jólin. Ótrúlega margir bændur á Íslandi átti ekki svo mikinn bústofn að þeir gætu leyft sér einhvern munað.

Afkoma bænda var fyrrum ákaflega bágborin. Sr. Þorkell Bjarnason á Reynivöllum í Kjós lýsir afkomu bænda í Kjós 1885. Á einum bæ voru 3 kýr, 17 ær og 9 gemlingar. Á bænum voru 8 manns í heimili og af þessu varð fólkið að lifa. Aðrir bændur í sókninni höfðu það ekki betra. Ætli þetta hafi ekki verið víðar um land áþekk lífsskilyrði? Um þetta má lesa t.d. í Lesbók Morgunblaðsins 1958, bls.455.

Nú eru veiðimenn yfirleitt vel útbúnir og þokkalega líkamlega á sig komnir. Töluverður kostnaður fyrir veiðimennsku en eitt þarf að reikna með: Björgunarsveitir hafa ekki enn sem komið er, sett upp taxta vegna aðstoðar og björgunar. Þetta er ámælisvert enda víða um lönd sem ekki þekkist annað en að björgunarsveitir rukki fyrir þjónustu sína, a.m.k. einhverju leyti. Þá er möguleiki á að tryggja sig og þá er það tryggingarfélaganna að setja viðskiptavinum sínum skilmála.

Ef sá sem fer á hálendið, tölum ekki vanbúinn og þarf hugsanlega á aðstoð að halda, fer að öllum líkindum ekki vanbúinn og illa undirbúinn.

En með rjæupnaveiðitímanum hefst umdeild vertíð björgunarsveitanna. Sennilega eru ekki allir atvinnurekendur landsins sáttir við að missa kannski 10% af mannskapnum vegna björgunarstarfa glæfralegra samborgara. Atvinnurekendur hafa sýnt mikinn skilning, en dregur hann kannski þann dilk á eftir sér að minna verður úr möguleika að hækka launin?

 

Rjúpnaskyttur halda til fjalla

Athugasemdir

[Ólafur Björn Ólafsson, 25.10.2013 kl. 15:10]

Við björgunarsveitarfólkið horfum öðruvísi á þetta, enda flestir andvígir því að rukka fyrir þessa aðstoð.

Við vitum sem er að fólk kemur til með að veigra sér við að óska eftir aðstoð ef hún kostar...

Með kveðju

Kaldi

[Guðjón Sigþór Jensson, 25.10.2013 kl. 20:00]

Ætli megi ekki koma í veg fyrir mörg óþarfa útköll ef fólk sem fer af stað í krítísku veðri áttar sig betur á að betra sé að vera kjur heima heldur en að ana út í óvissuna og eiga von á því að borga fyrir aðstoð?

Svissarar eru aldeilis hlessa að björgunarstarf sé ókeypis á Íslandi þar sem veður geta reynst válynd og aðstæður allar geta verið mjög erfiðar, líka fyrir björgunarsveitir.

[Ólafur Björn Ólafsson, 26.10.2013 kl. 10:57]

Það að Svissarar séu hlessa yfir því að geta fengið ókeypis björgunarþjónustu á Íslandi sýnir bara að við skerum okkur úr fjöldanum, það er gott.

En hafa ber svo í huga að veður þurfa ekki endilega að vera válynd til að einhver þurfi á þjónustu björgunarsveita að halda, Mörg útköll sem ég hef farið í voru ekki í slæmu veðri eða ófærð.

Kveðja

Kaldi

[Guðjón Sigþór Jensson, 27.10.2013 kl. 18:53]

Það er mjög dýrt að halda úti þjónustu björgunarsveita. Að afla fjár til rekstursins hefur einkum verið sala á flugeldum og neyðarkalli. Við höfum keypt neyðarkall en höfum aldrei keypt flugelda enda teljast þeir í meira lagi vafasamir og hafa mikla efnamengun í för með sér.

Mér finnst mjög eðlilegt að greitt sé fyrir veitta þjónustu og svo er hjá flestu skynsömu fólki. Bæði Svissarar, Austurríkismenn og Þjóðverjar telja eðlilegt að reka atvinnubjörgunarsveitir enda er þá unnt að gera meiri kröfur til þeirra en þeirra sem eru sjálfboðaliðar. Auðvitað gera menn sitt besta í björgunarsveitunum en er hægt að réttlæta að sjálfboðaliðar séu kostaðir af atvinnurekendum sem bera sig eðlilega illa og ekki er útilokað að ein ástæðan fyrir tregðu Samtaka atvinnulífsins að hækka laun séu sjálfboðaliðarnir í björgunarsveitunum? Um þetta hefur ekki verið umræða og er henni hér með komið af stað.

Sala flugelda til fjáröflunar björgunarsveitum er afar umdeild út frá mörgum sjónarmiðum. Sanngjörn gjaldskrá fyrir veitta þjónustu væri mun eðlilegri enda væri með þeirri stefnubreytingu horfið frá að flytja hingað til lands mengandi varning sem auk þess er stórhættulegur í höndum klaufa og þeirra sem kærulausir eru.