Framsóknarfélagarnir leggja á ráðin

Á myndinni eru tveir framsóknarmenn. Sá til vinstri er fæddur inn í Framsóknarflokkinn, kominn af einum síðasta hermangsbraskaranum og er í dag auðugasti þingmaðurinn sem telur sig gæta hagsmuna einhverra ótilgreindra heimila í landinu. Hann situr á fremur óvirðulegri stól en sá sem er hægra megin. Hann var sem ungur liðsmaður Framsóknarflokksins ekki sáttur við forystu flokksins og vildi gera hallarbyltingu með félögum sínum. Gömlu valdaklíkurnar gripu í taumana og Ólafur var með vinum sýnum hrakinn til samstarfs við vinstri menn. Það hliðarspor reyndist Ólafi mjög reynsluríkt og skilaði honum í formannssæti róttækasta flokks á þingi, Alþýðubandalagsins. Þar gegndi hann starfi fjármálaráðherra og reyndist þar hinn ötulasti, lét innleiða virðisaukaskatt og gott ef staðgreiðslukerfi skatta var ekki á tíma komið á hans tíma. Á þessum árum þótti vera saga til næsta bæjar á einu ári voru samþykkt um tugur fjáraukalaga en þá er ríkisbókhaldi hvers árs endanlega lokað. Hafa sunir nefnt þessi fjáraukalög „syndakvittanir“ ríkisstjórna á hverjum tíma. En í huga launamanna þótti Ólafur sýna röggsemi þegar hann lét sem fjármálaráðherra og jafnframt yfirmaður skattamála innsigla eigur stórs verktakafyrirtækis vegna vangreiddra skatta. Forstjóri þess fyrirtækis vildi láta reyna á hvort verktaka væri vsk skyld og reiknaði aldrei vask í tilboð. Það var því furðu oft sem hann varð nánast „áskrifandi“ að flestum stærri verkefnum. Forstjórinn sendi karlana á stóru tækjunum niður á Austurvöll til að baula á fjármálaráðherrann og mótmæla aðgerðum. Eru þetta sennilega ein fyrstu mótmæli á Íslandi sem voru vélvædd a.m.k.

Það þykir því við hæfi að forsetinn sitji á virðulegum armastól meðan Sigmundur Davíð verður nánast að láta sér nægja hornið á stólnum þeim óvirðulegri. 

Forsetinn fundar með Sigmundi