Afturgöngurnar komnar á kreik

„Sú gamla er komin aftur“ sagði Svavar Gestsson í viðtali í Speglinum í RÚV núna í þessu. Með þessu átti hann við að nú væru Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn með meirihluta atkvæða og líklegt að nú byrji ballið að nýju.

Þessi ríkisstjórn 2009-2013 hefur tekið við einhverju ömurlegasta búi sem nokkur ríkisstjórn hefur þurft að taka við. Það var ekki af eigingirni sem hún tók að sér það erfiða hlutskipti að taka til eftir frjálshyggjuóreiðuna.

Nú geta Bjarni og Sigmundur hrósað happi að fá lyklana að Stjórnarráðinu og orðið hæstráðendur til lands og sjávar, rétt eins og Jörundur á sínum tíma. Hvort nýtt hrun verði komið á teikniborðið að loknum Hundadögum skal ekki fullyrt. En eitt er víst:

Í hádegisfréttum RÚV var sagt frá sjónarmiðum álfurstans sem ræður álbræðslu Norðuráls á Grundartanga að nú strax eftir helgi verði að vænta „góðra tíðinda“ vegna byggingar álbræðslu í Helguvík. Greinilegt er að búið er að semja fyrirfram um þessi mál. Spurning er hvort þessi aðili fjármagni að einhverju leyti starf „álflokkanna“?

Verður „Rammaáætluninni“ fleygt fyrir borð? Nýjum náttúruverndarlögum, hugmyndum um veiðileyfagjald kvótahafa? Verður sama stefna tekin upp og á dögum Davíðs gagnvart öryrkjum og sjúkum sem og þeim sem minna mega sín?

Þá er spurning hvort Frjálshyggjan verði dubbuð upp og allt einkavætt sem haft er að hafa að féþúfu eins og Landsbankann og Landsvirkjun sem og Orkuveitu Reykjavíkur og fleiri orkuveitur og vatnsveitur. Það væri ekki ólíklegt. Afturgöngurnar sjá um sína.

Eg fyllist hryllingi að við sitjum uppi með nýja afturhaldsstjórn. Ríkisstjórn Jóhönnu Sogurðardóttur boðaði á vissan hátt vor í íslenskri pólitík. En villikettirnir og valdagleði afturhaldsaflanna kom í veg fyrir það rétt eins og gerðist í Tékkóslavakíu 20.8.1968.

Sjálfstæðisflokkur með mest fylgi