Hvernig verður Ólafs forseta minnst í sögunni?

Margir samfagna Ólafi velgengni í yfirstandandi kosningum en byggist niðurstaðan á réttu mati á aðstæðum?

Enginn forseti hefur nokkru sinni fyrr klofið þjóðina í jafn afmarkaðar fylkingar og Ólafur Ragnar. Hann hefur tekið svari fjárglæframanna og útrásarvarganna. Hann hefur lagt stjórnarandstöðunni vopn í hendur til að grafa undan vinstri stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og gert henni mjög erfitt fyrir. Er hann  ábyrgðarlaus valdafíkill sem vill leika sér lengur að valdinu í trássi við helming þjóðarinnar? Hinn helmingurinn virðist elska hann út af lífinu rétt eins og hann sé ímynd hins sterka manns í samfélaginu og fylli upp í tómarúmið sem Davíð Oddsson skildi eftir sig í Sjálfstæðisflokknum og landsmálunum. Vonin mikla hjá íhaldsmönnum í Framsókn og Sjálfstæðisflokknum er bundin við áframhaldandi stuðning ÓRG að grafa undan vinstri stjórninni. Aðeins stigsmunur er á lýðræðinun og dulbúnu einræði Ólafs þegar hann setur 70% þingheims á hliðarlínuna þegar hann telur sig hafa meiri rétt á að stjórna landi og þjóð. Það gerðist í seinna Icesave málinu.

Pétur læknir á Akureyri orkti í þessu samhengi:

Að þjóðin Láfa færi fórn
finnst mér heldur meinlítið
af því næsta íhaldsstjórn
uppi situr með helvítið.

Heimurinn hefur oft átt í basli við sterka menn sem sýna andstæðingum sínum hörku og óbilgirni. Óskandi væri að við gætum dregið einhvern lærdóm af þeim hörmungum sem þessir sterku hafa leitt yfir land og þjóð. Nægir að nefna Napóléon, Hitler, Mússólíni og Stalín þó svo að þeir hafi verið öllu stórtækari í sínum myrkraverkum en aðrir minni spámenn.

Góðar stundir!

Barátta byggð á „ósannindum og níðrógi“