Fær fólk frí til að fara út að labba?

Einkennilegt er að fólk fái frí til þess að fara í þessar svitastöðvar. Eg hefi aldrei skilið það hvers vegna þessar svonefndu „heilsuræktarstöðvar“, ganga eða hlaupa á færibandi, lyfta einhverju lóðadóti svo dæmi sé nefnt.

Sama gagn og jafnvel hollara er að fara út og ganga. Þórbergur Þórðarson er sennilega einn frægasti „labbari“ Reykjavíkur allra tíma. Í samtalsbók Matthíasar Jóhannsen við Þórberg, „Í kompaníi við allífið“ segir Þórbergur frá heilsubótargöngum sínum. Sjálfur man eg eftir Þórbergi í Hljómskálagarðinum kringum 1970 þegar eg starfaði þar sumarlangt í Garðyrkjudeild Reykjavíkurborgar. Á nákvæmlega sama tíma birtist Þórbergur og studdist við staf sinn. Öðru hvoru stoppaði hann og tók upp vasaúrið því greinilegt var að hann vildi „halda áætlun“ á ferðum sínum um bæinn. Venjulega gekk hann 2 klukkutíma og jafnvel lengur.

Mættu aðrir taka sér Þórberg sér til fyrirmyndar. Og kosturinn er augljós: Kostar ekkert nema nýja skósóla öðru hvoru og engin svitalykt af næsta manni.

Eg hvet sem flesta vinnustaði að gefa fólki frí öðru hvoru til að labba. Það mætti ganga saman um bæinn,hafa með sér sögufróðan mann og t.d. lesa hús í leiðinni.

En sleppum svitalyktaslömmunum. Það er unnt að byggja upp góða heilsu án þeirra!

Góðar stundir! 

Sumir fá frí til að fara í ræktina