Rætur vandans?

Lögreglumenn hafa miðað við erfið, oft hættuleg og ekki síst krefjandi starfsskilyrði ekkert of há grunnlaun. Lögreglumönnum hefur fækkað og ekki orðið nein fjölgun með hliðsjón af þróun íbúafjölgunar og vaxandi verkefna. Mikil yfirvinna oft á tíðum ómanneskjuleg lyftir heildarlaununum dálítið upp. Lögreglumenn eiga því skilning þjóðarinnar fyllilega skildar og að rétt er að betur verði komið á móts við kröfur þeirra.

Um miðja síðustu öld voru starfskjör kennara, hjúkrunarfólks, presta, lögreglumanna og póstmanna mjög áþekk. Launakjör þessara ríkisstarfsmanna voru eftir launalögunum 1945 sem voru nálægt þriðjung og allt að 40% af ráðherralaunum. Þingmenn voru einungis launaðir meðan þing var og laun þeirra áþekk töxtum verkamanna. Síðan virðist eins og andskotinn hafi komið öllu í rugl. Hátekjumenn hafa skarað vel að sínum hagsmunum.

Fyrir um 35-40 árum fór fram starfsmat hjá opinberum starfsmönnum eftir erlendri fyrirmynd og lengi síðan var það endurtekið nokkrum sinnum með breyttum forsendum. Í upphaflega starfsmatinu var kannað hversu mikið reyndi á lestrarkunnáttu og skriftarkunnáttu. Þetta átti sinn þátt í að póstmenn drógust langt aftur í launum eftir starfsmati enda niðurstaðan rökstudd með því að þó menn kynnu að lesa væri kannski ekki jafn þörf fyrir skriftarkunnáttu!

Vitað er að menntun lögreglumanna er að mörgu leyti áfátt. Lögregluskólinn er barn síns tíma og þyrfti að ganga gegnum endurnýjun og tengjast betur öðrum skólum í skólakerfi landsins. Ljóst er að menntun lögreglumanna þyrfti að vera mun fjölbreyttari og taka á fleiri sviðum. Þar gæti hundurinn verið grafinn.

Góðar stundir

Mosi

Lögreglumenn geta engu treyst

Athugasemdir

[Vendetta, 24.9.2011 kl. 18:53]

Það er líka til önnur hlið á þessu máli.