Framsóknarfélagarnir leggja á ráðin

Á myndinni eru tveir framsóknarmenn. Sá til vinstri er fæddur inn í Framsóknarflokkinn, kominn af einum síðasta hermangsbraskaranum og er í dag auðugasti þingmaðurinn sem telur sig gæta hagsmuna einhverra ótilgreindra heimila í landinu. Hann situr á fremur óvirðulegri stól en sá sem er hægra megin. Hann var sem ungur liðsmaður Framsóknarflokksins ekki sáttur við forystu flokksins og vildi gera hallarbyltingu með félögum sínum. Gömlu valdaklíkurnar gripu í taumana og Ólafur var með vinum sýnum hrakinn til samstarfs við vinstri menn. Það hliðarspor reyndist Ólafi mjög reynsluríkt og skilaði honum í formannssæti róttækasta flokks á þingi, Alþýðubandalagsins. Þar gegndi hann starfi fjármálaráðherra og reyndist þar hinn ötulasti, lét innleiða virðisaukaskatt og gott ef staðgreiðslukerfi skatta var ekki á tíma komið á hans tíma. Á þessum árum þótti vera saga til næsta bæjar á einu ári voru samþykkt um tugur fjáraukalaga en þá er ríkisbókhaldi hvers árs endanlega lokað. Hafa sunir nefnt þessi fjáraukalög „syndakvittanir“ ríkisstjórna á hverjum tíma. En í huga launamanna þótti Ólafur sýna röggsemi þegar hann lét sem fjármálaráðherra og jafnframt yfirmaður skattamála innsigla eigur stórs verktakafyrirtækis vegna vangreiddra skatta. Forstjóri þess fyrirtækis vildi láta reyna á hvort verktaka væri vsk skyld og reiknaði aldrei vask í tilboð. Það var því furðu oft sem hann varð nánast „áskrifandi“ að flestum stærri verkefnum. Forstjórinn sendi karlana á stóru tækjunum niður á Austurvöll til að baula á fjármálaráðherrann og mótmæla aðgerðum. Eru þetta sennilega ein fyrstu mótmæli á Íslandi sem voru vélvædd a.m.k.

Það þykir því við hæfi að forsetinn sitji á virðulegum armastól meðan Sigmundur Davíð verður nánast að láta sér nægja hornið á stólnum þeim óvirðulegri. 

Forsetinn fundar með Sigmundi

Lítt skiljanlegur forseti

Síðustu 4 árin hefi eg ekkert botnað í Ólafi Ragnari. Hann skammar Gordon Brown nú nýverið þegar FJÖGUR ÁR VORU LIÐIN FRÁ ÞVÍ HANN LÉT AF EMBÆTTI OG Í DAG ER MR. GORDON BROWN ALGJÖRLEGA VALDALAUS Í BRETLANDI!

Hefði Ólafur Ragnar verið hyggnari, hefði hann átt að setja gagnrýni sína fram fyrir fjórum árum en ekki núna þegar það skiptirengu máli máli. Eða telur Ólafur Ragnar vera orsakasamhengi í að Gordon Brown beitti sér á sínum tíma vegna aðgerðaleysis ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokksins í aðdraganda bankahrunsins og þeirra vogunarsjóða sem nú eiga stóra hluti í Arion og Íslandsbanka? Ekki sé eg orsakasamhengið þarna á milli.

Hins vegar er einkennilegt að Ólafur Ragnar sjái hve þvílíkur snillingur Sigmundur Davíð er! Að hann sé eini stjórnmálaforinginn sem telur færa leið að sækja stórfelldar fúlgur í hendur braskara til að borga vandræðaskuldir lánþega. Og kosningalofoðrin voru einhver þau þokukenndustu sem nokkru sinni hafa sést á Íslandi. Hefði verið auðveldara og gáfulegra að gefa frá sér kosningaloforð um gott veður framundan sem engum heilvita manni hefur dottið í hug.

Í mínum huga er Ólafur Ragnar beint og óbeint stuðningsmaður Framsóknarflokksins. Allar gerðir hans og ákvarðanir miðast við að allt komi Framsóknarflokknum vel. Hann leiddi stjórnarandstöðuna þegar hún var bæði reikul og ráðalaus. Með því að spinna upp einhverja furðulega söguskýringu um Icesave, tókst að draga fremur lítilsháttar mál niður í tilfinningalegan táradal en alltaf var ljóst að nægir fjármunir voru til, alla vega nokkurn veginn fyrir forgangskröfunum. Hins vegar var nánast engar umræður um miklu alvarlegra mál sem var þagað af braskaralýðnum sem tengist Framsóknarflokknum og Sjálfstæðisflokknum, nefnilega Magma málið. Með því var erlendum braskara leyft að kaupa á vildarkjörum afnot af náttúruauðlindum á Reykjanesskaga og er þetta meginskýringin hvers vegna svo hart er sótt að gjörnýta allan jarðhita sem þar er, langt umfram eðlileg afnot. Þarna telja jarðhitasérfræðingar verði með rányrkju jarðhitinn nánast eyðilagður með of mikillri nýtingu í stuttan tíma. Og hvert fer arðurinn? Auðvitað beina leið úr landi, fjármunir sem nema margföldum skuldunum kenddum við Icesave.

Ólafur Raganr hefði mátt ígrunda öll þessi mál margfalt betur. Hann hefur ekki staðið undir þeim væntingum sem eg  taldi hann hafa að bjóða fyrir nær 17 árum þá hann bauð sig fram til þessarar vandasömu þjónustu. Hann hefði mátt stoppa Kárahnjúkavirkjunina sem eru stærstu afglöp íslenskra stjórnmálamanna í atvinnuuppbyggingu þar sem hvert starf í álbræðslu kostaði um 500 milljónir! 

Nú hefur hann falið hinum brosandi Sigmundi Davíð myndun ríkisstjórnar með öðrum brosandi stjórnmálamanni, Bjarna Benediktssyni. Mætti þessi ríkisstjórn vera nefnd BROSKALLASTJÓRNIN. 

Forsetinn hreifst af Sigmundi