Alvarleg áminning

Þetta gríðarlega mengunaróhapp má væntanlega rekja til kæruleysis einhverra þeirra sem starfa við þessa súrálsverksmiðju í Ungverjalandi. Svona lagað á ekki að geta átt sér stað þar sem öryggisbúnaður og eftirlit er í lagi.

Sjálfsagt er að eigandi viðkomandi rekstrar beri fulla ábyrgð og beri allan kostnað af þessu ástandi.

Áliðnaður á sér margar skuggahliðar og nú horfum við upp á þetta. Sennilega er þetta enn verra í þróunaríkjum eins og Afríku þar sem auðhringarnir hafa haslað sér völl og gera landsmenn sér háða. Við Íslendingar erum í mikillri hættu að vera háðir álbræðsluiðnaðinum um of en Landsvirkjun afhendir nú yfir 80% af rafmagnsframleiðslu sinni til stóriðjunnar.

Fyrir nokkrum mkisserum var sýnt frá mótmælum ítalskra verkamanna í fyrrum álbræðslum Alkóa, sama fyrirtækis og rekur álbræðsluna á Austurlandi. Þessum verksmiðjum var lokað vegna þess að þær þóttu ekki lengur hagkvæmar í rekstri.

Þannig leita auðhringar uppi hagstæðustu aðstæðurnar annars vegar þar sem aðföng, orka og vinnuafl er ódýrast. Gróðanum er hins vegar beint til þess lands þar sem skattaumhverfi er hvað hagstæðast.

Ef Bandaríkjamenn tæku upp á endurvinnslu einnota álumbúða væri unnt að loka flestum álbræðslum í Norður Evrópu. Svo mikið nota Bandaríkjamenn í umbúðir. Ekki þarf nema 5% af orkunni sem ella fer í að vinna ál úr hrááli.

Hvenær kemur að okkur?

Mosi

Eyðileggingin breiðist út

Sjálfsögð rannsókn á braskinu

Bankahrunið verður að öllum líkindum seint fullrannsakað.

Þessi rannsókn dregur vonandi sitt hvað fram sem ekki hefur áður verið ljóst.

Eitt furðulegasta málið tengist einkavæðingu Jarðborana á sínum tíma, breytingu Íslenska hlutabréfasjóðsins sem síðar varð almenningsfyrirtækið Atorka, sem MP banki tengdist mjög gegnum hlutabréfaeign MP í Jarðborunum. Síðan var stofnað Geysir Green Energy (átti kannski að skilja það sem Geysir grínorka?). Öll þessi fyrirtæki voru í almenningseigu og lífeyrissjóðanna að verulegu leyti sem töpuðu öllum sínum hlutabréfum í hruninu. Allt í einu er sænska skúffufyrirtækið Magma Energy en forstjóri þess á Íslandi er sá sami og var forstjóri Geysis grín.

Um þetta mál var ritað á: http://www.smugan.is/frettir/nr/3654

Þar er bent á dularfull tengsl bræðranna Árna og Þorsteins Sigfússona.

Það verður einnig mjög fróðlegt að sjá hvernig viðbrögð fyrsta flutningsmanns þessarar annars ágætu tillögu þegar farið verður að skoða tildrögin að því af hverju fyrirtækið Atorka greiddi 1 milljón í kosnignasjóð hans fyrir nokkru. Nú eru mjög margir sem töpuðu umtalsverðum fjármunum í þroti þess félags en eigurnar lifa góði lífi meðal braskaranna.

Mosi

Rannsókn á starfsemi fjármálafyrirtækja lögð til

Hvað er „eðlileg“ vinna?

Ásbjörn hvetur listamenn að fá sér það sem hann kallar „eðlilega vinnu“. Hvaða fyrirbæri er það? Er það sama eða öðruvísi vinna en venjuleg launastörf? Eða er það eitthvað sem tengist eðli manna og dýra eins og Þórbergur gerði að umtalsefni og frægt er í upphafskafla Ofvitans?

Þingmaður þessi er flæktur í fjármálamisferli þannig að hann ætti nú að sitja á strák sínum. Að væna listamenn um að vera ofdekraðir kemur því úr allra hörðustu átt.

Af hverju ræðst Ásbjörn ekki fremur á kvótabraskið, svínaríið í kringum fjármálahneykslið, múturnar, undirferlin, skattsvikin og þar fram eftir götunum? Er hann kannski flæktur sjálfur í slíkt að hann sér ofsjónum yfir nokkrum krónum í listaspírurnar okkar?

Ef Ásbirni tækist að sýna fram á að unnt væri að leysa öll vandamál heims með því að strika út listamannalaun, þá fengi Ásbjörn örugglega næst margar tilnefningar um Nóbelsverðlaun í hagfræði.

Mosi

Ásbjörn fundar með listamönnum