Af hverju er ekki unnt að halda fangelsi frá eiturlyfjum?

Litla Hraun er rammgerðasta fangelsi á Íslandi. Það ætti að vera tiltölulega auðvelt að útiloka smygl á eiturlyfjum þangað þegar haft er í huga að fangar njóti takmarkaðra mannréttinda, t.d. þurfa þeir að sætta sig við að póstsendingar, bréf og bögglar sæti nákvæmri skoðun og að fylgst sé gjörla með athöfnum þeirra og jafnvel athafnaleysi.

Líklega er veiki hlekkurinn samskipti þeirra við gesti og þá sem ekki sæta fangelsisvist. Víða erlendis eru heimsóknir þannig fyrir komið að fangar geti ekki haft nein samskipti við gesti nema gegnum glervegg og í návist fangavarðar sem fylgist gjörla með að allt sé eftir ströngustu reglum.

Spurning er hvort einhvers staðar séu ekki einhverjir veikir hlekkir?

Fangar eiga eftir markmiðum fangavistar að koma eitthvað skárri þjóðfélagsþegnar út úr fangelsi en þeir fóru inn. Það tókst því miður ekki Framsóknarflokknum að gera Ísland laust við fíkniefni þrátt fyrir ansi brött markmið. En gætum við ekki tekið þau upp og byrjað á Litla Hrauni?

Mosi

 

Sjö fíkniefnamál á Litla-Hrauni

Lyfjaframleiðsla vænlegri en álbræðsla

Þegar sæmilega stór lyfjaverksmiðja hefur jafnvel jafnmarga starfsmenn og álbræðsla þá ber að fagna slíkri atvinnuuppbyggingu. Auðvitað þarf að huga vel að öllu öryggi bæði við framleiðsluna sem og að umhverfið skaðist sem minnst.

Á Austurlandi hefur fólksflótti ekki stöðvast. Nú flýja þeir Austurland sem ekki hafa fengið vinnu í álbræðslunni þar eða hafa ekki getað hugsað sér að vinna við slík störf af ýmsum ástæðum. Þeir flýja „suður“ á mölina.

Mikið hefði verið æskilegt að koma fremur á fót lyfjafabrikku sem þessari eystra fremur en álbræðslunni og þurfa ekki að fara í þessar umdeildu framkvæmdir. En við sitjum uppi með þessar vanhugsuðu ákvarðanir. Sjálfsagt hefði verið unnt að liðka til fyrir lyfjaframleiðslu rétt eins og álframleiðslu, hefði vilji verið til.

Mosi

Mikil stækkun fyrirhuguð

Sök bítur sekan

Oft hefur verið litið til Breta með aðdáun: Hjá þeim þroskaðist lýðræðið og mannréttindin. Þeir snérust fyrstir gegn yfirgangi Hitlers og kumpána hans til að varðveita frelsi sitt, lýðræði og mannréttindi.

Það er því nokkuð kaldranalegt að ríkisstjórn þessa gamla heimsveldis sýnir smáríki klærnar, ekki einu sinni heldur margsinnis. En athygli vekur að ákvörðun ríkisstjórnar Gordon Browns hefur skaðað Breta sjálfa ekki síður en beiting bresku hermdarverkalaganna gegn smáþjóðinni Íslendingum.

Í breska blaðinu kemur eftirfarandi fram:

Að fall Kaupþings muni vera eina bankagjaldþrotið í fjármálakreppunni sem breskir sparifjáreigendur hafa tapað fé á. Yfir 4000 viðskiptavinir Kaupþings á eyjunni Mön hafa enn ekki fengið inneignir sínar á Edge-reikningum yfir 50 þúsund pund bættar þar sem breski innistæðutryggingasjóðurinn telur sig ekki þurfa að bæta íbúum á eyjunni tapið.

Spurning er hvort ekki sé kominn tími að beita þessum bresku hermdarverkalögunum á bresku ríkisstjórnina til þess að hún skaði ekki breska hagsmuni jafnvel enn meir?

Gordon Brown er maður ekki aðeins dularfullur, heldur virðist hann vera grályndur og undirhyggjufullur, jafnvel gegn eigin þegnum. Kannski að útlitið sé innrætinu skárra og er hann með skuggalegri mönnum.

Hvorki Gordon Brown né Alistair Darling hafa enn ekki gert grein fyrir þeirri umdeildu ákvörðun sinni að beita smáþjóðinni Íslendingum bresku hermdarverkalögunum. Ætli ekki sé kominn tími til að það sé gert og það opinberlega?

Margir líta á þessa ákvörðun minna á verstu níðingsverk milli bræðraþjóða. Hver var raunverulegur tilgangur þessarar ákvörðunar?

Mosi

 

Töldu Edge-reikninga jákvæða

Óheppileg yfirlýsing

Þegar Alistair Darling fjármálaráðherra Breta tjáir sig um viðkvæmasta mál sem nú brennur á Íslendingum, þá er alltaf mikil hætta á að þær viðvaranir sem hann telur sig fram að færa hasfi þveröfug áhrif. Auðvitað er þessi Icesave mál eitt versta mál sem komið hefur upp og við þurfum að leysa það.

Betur hefði að Alistair Darling hefði fremur sýnt Íslendingum þá sanngjörnu kurteysi að útskýra hvers vegna Bretar beyttu hermdarverkalögunum á heila þjóð vegna þessara fjálglæfra sem þeir töldu sig vera að verja hagsmuni sína. Þessi ákvörðun hefur enn verið óútskýrð.

Þá hefði breski fjármálaráðherran átt fremur að sýna Íslendingum fremur skilning á því að þeir eru í mjög erfiðu klandri. Vaxtaprósentan á Icesave er t.d. allt of há og um það stóðu deilurnar á Íslandi fremur en Icesave málið sjálft.

Einnig hefði breski fjármálaráðherrann bjóða Íslendingum meiri og traustari aðstoð við endurheimt eigna föllnu íslensku bankanna og koma lögum yfir þá þokkapilta sem hlut áttu að máli.

Breski fjármálaráðherrann hefur því miður ekki haft neina burði að koma fram með neinnri sanngirni gagnvart Íslendingum sem vissulega vekur tortryggni.

En hann gæti bætt úr og komið með slíkar yfirlýsingar núna.

Mosi

Icesave-samkomulag mikilvægt