Hvað er „ferðaiðnaður“?

Hvenær ætla blaðamenn að læra íslensku? Því miður eru alltof margir sem hugsa ekki á íslensku heldur en einhverju öðru máli. Hvað er eiginlega „ferðaiðnaður“? Er þar um einhverja framleiðslu í þágu ferðamanna t.d. framleiðsla minjagripa eða kannski pulsugerð? Orðið iðnaður er aðeins ein þýðing á enska orðinu „industry“. Og þar með „tourist industry“ þýtt hrátt sem „ferðaiðnaður“.

Orðskrípið „ferðamannaiðnaður“ er af sama toga.

Sem leiðsögumaður einkum erlendra ferðamanna um landið okkar nam eg fræði mín hjá afburða kennurum í Leiðsöguskóla Íslands. Okkur var ekki aðeins kennt sitthvað sem nýtist okkur í okkar góða praxís heldur var okkur einnig að varast sitthvað. Ekki aðeins hættur í náttúru landsins eða umferðinni heldur að við ættum að nota rétt orð. Sum orð ber að varast, oft af gefnu tilefni.

Allt of oft og allt of margir falla í þann pytt að varast ekki að erlend orð hafa oft fleiri en eina merkingu, ekki síður en í íslensku. Þessi eiginleiki tungumáls lýsir hve lifandi það er.

Mosi

Færri sækja Bretland heim

„Eru hér farin að myndast bófafélög?“

Pétur Benediktsson er maður nefndur. Hann var bankastjóri, bróðir Bjarna Benediktssonar prófessors, borgarstjóra í Reykjavík og ráðherra. Pétur var mjög vinsæll sem bankastjóri Landsbankans og fóru ýmsar sögur af honum. Einhverju sinni kom maður að vestan sem gekk undir því kostulega nafni Dósóþeus Tímateosson í bankann og bað um lán. Þó svo að „Dósi“ liti ekki sem best út en hann átti oft náin kynni við Bakkus, þá kvað Pétur upp að þar sem þetta nafn væri ekki aðfinna í skrám bankans væri ekki ástæða til að hann færi úr bankanum án þess að hafa verið veitt einhver úrlausn.

Þann 27.febrúar 1964 hélt Pétur erindi í útvarpinu sem vakti gríðarlega athygli. Í þættinum „Um daginn og veginn“ sem Jón Eyþórsson veðurfræðingur var einna lengst tengdur við, kom Pétur inn á sem þá var ofarlega á baugi meðal Íslendinga:

„Þótt margt ljótt hafi orðið uppvíst nú að undanförnu, fer því víðs fjarri, að öll kurl séu komin til grafar. Það er örugglega víst, að hér eru farin að myndast bófafélög, sem stunda margar tegundir glæpa ogþar sem hver sakamaður styður annan með ráð og dáð. Íslenska rannsóknarlögreglan ræður ekki við þennan vanda í dag, þegar af þeirri ástæðu, að hún er of fámenn ennfremur er þörf á sérmenntuðu lögregluliði til þess að fást við þennan lýð.“

Ljóst er að þessi varnaðarorð eiga nokkuð vel við í dag.

Mosi

Margt er sambærilegt: 1939 og 2009

Þegar Adolf Hitler kanslari hóf innrás herja sinna inn í Pólland aðfaranótt 1. september 1939 var engrar miskunnar að vænta. Innrásin var vel undirbúin og lið allt vel út búið, rétt eins og nú. Breski sendiherran í Berlín reyni alla nóttina og allan þann dag að ná tali af kanslaranum án nokkurs árangurs. Tilefnið var að reyna að fá þýska kanslarann að draga herlið sitt til baka enda voru hagsmunir Breta og Frakka gríðarlegir. Bretar og Frakkar höfðu nefnilega í milliríkjasamningum við Pólverja skuldbundið sig að tryggja landamærin milli Þýskalands og Póllands. Kanslaranum þýska var ekki hnikað, hann fór sínu fram hvað Bretum og Frökkum viðkom. Þann 3ja september lýstu Bretar og Frakkar stríði gegn Þýskalandi enda var engu tauti við hann komið. Þrátt fyrir að þeir voru engan veginn tilbúnir að sýna þessum friðarspilli neina hörku var farið af vanefnum út í stríð sem varð brátt eitt allsherjar bál. Ekki var aftur snúið.

Ísrael er stýrt af mjög herskáum og siðlausum mönnum, rétt eins og Þýskalandi 1933-1945. Því miður hafa þeir hagað sér vægast sagt mjög harkalega gagnvart Palestínumönnum undanfarin ár og bera fyrir sig flugskeytaárásir frá Hamas. Hví í ósköpunum er ekki unnt að koma í veg fyrir aðflutninga á þessum flugskeytum þegar matarskortur og vatnsleysi hefur þjakað hálfa aðra milljón Palestínumanna á Gaza? Léttara hefði verið að koma í veg fyrir að herskáum Hamas liðum berist þessi vopn, t.d. með góðri samvinnu við Egypta en talið er að megnið af því sem smyglað er frá suðri.

Nú hefur um 1000 manns verið felld. Þetta eru morð af yfirlögðu ráði á ábyrgð þeirrar klíku sem stýrir Ísrael um þessar mundir. Að nota fosfórsprengjur er sérkapítuli fyrir sig sem alþjóðasamfélagið er alveg gapandi af undrun hvers vegna þeir leyfa sér svomikla grimmd.

Fjöldi Gyðinga er mjög ósammála ríkisstjórninni enda er þeim meira virði að lifa í góðu landi meðal vinveittra þjóða. Þeir gera sér grein fyrir að upphaflega gerðu Gyðingar sig n.k. boðflennur að setjast að í landi sem öðrum tilheyrði. En svona geta gamlar bækur haft mikil áhrif að þeir trúðu enn sem meira en 3.000 ára gamlir textar sögðu að landið tilheyrði þeim! Auðvitað var töluvert af landi keypt og það er auðvitað góð aðferð að eignast land. En þetta er önnur saga.

Aldrei er unnt að rækta friðsamleg samskipti þegar ríkisstjórnin er sífellt að eyðileggja þann ávinning sem náðst hefur. Árið 1994 deildi Arafat friðarverðlaunum Nóbels við ísraelsku stjórnmálamennina Rabin og Peres. Nú féll Rabin fyrir kúlu frá morðingja sínum sem var mikill öfgasinni, bókstafstrúarmaður. Peres virðist vera orðinn umskiptingur, þessi fyrrum friðsami maður er nú í þeirri stöðu að réttlæta myrkraverkin.

Einkennilegt er, að ríkisstjórn Ísraels hafi ekki viljað feta þá slóð sem þeir félagar Nelson Mandela og Desmond Tutó fetuðu þá apartheid stefnan var afnumin í Suður Afríku. Flestir voru á því að þau gríðarlegu þjóðfélagslegu viðfangsefni væru nánast óleysanleg og allt stefndi í blóðugt uppgjör. En með framsýni sinni kveður Mandela forvera sinn, de Clerk, sér til aðstoðar. Mandela vill að þeir sameinginlega leiði alla íbúa Suður Afríku fram hjá borgarastyrjöld. Þetta hefur tekist, kannski ekki alveg en með fremur fáum hnökrum. Hvers vegna í ósköpum var ekki svipuð leið farin fyrir botni Miðjarðarhafsins?

Að sigra í stríði er auðveldur leikur fyrir þann sem hefur yfir nægum og góðum her og hergögnum að búa. Að sigra friðinn hefur alltaf vafist fyrir þessum sömu aðilum. Napóléón var mjög snjall herforingi sem er sá fyrsti í sögunni síðan í fornöld sem fremur valdarán í byltingu með her sínum. Hann reyndist vera hinn versti klaufi bæði í stjórnmálum sem og kvennamálum. Mættu margir taka sér það til alvarlegrar athugunar.

Þegar ísraelski herinn hefur skotið til bana síðustu friðardúfurnar þá er ekki von á neinu góðu. Kannski að nú sé einasta vonin að Þjóðverjar felli niður stríðsskaðabætur vegna gyðingaofsóknanna á sínum tíma. Þýskir skattgreiðendur hafa fyllstu ástæðu til að ætla, að verulegum hluta af þessu mikla fé sé varið til hergagnakaupa til að brjóta á hagsmunum 3jaaðila. Tilgangur bótanna er brostinn!

Kannski þeir sem eiga nú sárt um að binda á Gaza eigi siðferðislega meiri rétt til slíkra greiðslna, kannski frá Gyðingum?

Mosi

 

Hörðustu árásir á Gasaborg til þessa

Um hvað var samið?

Spurning varðar um hvað var samið? Hvenær átti að inna greiðslur, hvernig og hvar? Er möguleiki á að um einhvern misskilning sé um að ræða? Kannski hafi verið einhverjir fyrirvarar sem ekki er getið um?

Þá er spurning hvort einhverjar blekkingar hafi verið stundaðar.

Einnig hvort um hafi verið samið að greiðslur hefðu átt að vera beint til skattaparadísa eyjanna í karabíska hafinu.

Þetta mál er eitt af mörgum sem þarf að kanna gaumgæfilega. Þar duga engin vettlingatök.

Mosi

25 milljarða króna greiðsla týnd