Fróðlegt og skemmtilegt viðtal

Í Speglinum í Ríksútvarpinu var verið að spila ákaflega fróðlegt og skemmtilegt viðtal við Sigurð Líndal. Í ljós kemur að hann fór fyrir hóp Íslendingasem hugðust sækja heim Tíbet en þeim var af Kínverjum meinuð för þangað.

Sigurður er með fróðari núlifandi Íslendingum, grunnt er á gamanseminni og ótrúlegt er hvaða fróðskap hann miðlar hverju sinni.

Mæli eindregið með að hlusta á viðtalið við Sigurð í Speglinum.

Mosi 

Ótrúlegt

Þó margt sé ágætt í Biflíunni þá er þar mjög subbuleg lesning að ekki sé dýpra tekið í árina. Biflían er rituð á meira en 1000 ára tímabili og eru því sumir hlutar hennar að mörgu leyti í æpandi mótsögn við annað efni. Sérstaklega fara margar kenningar Krists í bága við lögmál Gyðinga en þeir telja Nýja testamentið ekki hafa neitt gildi fyrir sig. Kristnir menn eiga að taka Gamla testamentinu meðvarúð og einnig margt sem kemur fram í Nýja testamentinu. T.d. eru viðhorf Páls postula til konunnar nokkuð svipuð viðhorfum Múhameðs enda eru sjónarmið Páls væntanlega yfirfærð.

Ekki kemur neitt sérstaklega á óvart að vestur í BNA þar sem sértrúarhópar eiga mikil ítök, að  Biflían sé vinsælust bóka. Því miður er ýmsu áfátt í góðu kristnihaldi þar vestra og þar eru kenningar sem okkar umburðarlynda þjóðkirkja erekki tilbúin að taka undir.

Mosa finnst Íslendingasögurnar og Sturlunga ekki síðri rit en sjálf Biflían. Þar eu frásagnir um menn sem telja sig vera að gera rétt í samræmi við hefðir og venjur þeirra tíma. Þegar kristnin hafði náð að festa sig í sessi vinna einkum munkarnir mikið að því að grafa undan gömlum hefðum t.d. hefndarskyldunni. Sýnt er margsinnis fram á hve hún er lítils virði. Viðhorf kristninnar eru að sýna öðrum miskunn og skilning, jafnvel vera tilbúinn að fyrirgefa, nokkuð sem gengur gjörsamlega þvert á sjónarmið heiðninnar. 

Annars er alltaf gaman að veltu þessum hlutum fyrir sér. Lestur þessara gömlu bóka ætti ekki að skaða neinn nema síður væri. En gömul sjónarmið sem koma fram í Biflíunni eru mörg hver mjög ískyggileg í augum okkar nútímamanna.

Mosi 

Biblían vinsælust vestanhafs

Lýðræðið er brothætt

Því miður endurtekur sagan sig þrátt fyrir þau mörgu víti sem varast ber. Afnám þingræðis og síðar lýðræðis í þýskalandi var hræðilegt áfall á sínum tíma og átti eftir að draga dilk á eftir sér, ekki aðeins fyrir Þjóðverja heldur alla heimsbyggðina. Þar þræddu þeir stjórnmálamenn sem öllu réðu í Þýskalandi fyrirmynd sína sem var Mússólíní.

Er ekki fyllsta ástæða að íslensk stjórnvöld sem önnur um allan heim athugi vel sinn gang. Hvaða lærdóm má draga af þeirri þróun sem varð í Þýskalandi eftir valdatöku Adolfs og er e-ð í stjórnarfari á Íslandi nútímans sem athugunar er þörf og sem betur mætti fara?

Mosi

75 ár frá afnámi lýðræðis

Tónlistaskólar á framhaldsskólastigi

Í um áratug hefur nám efnilegra nema tónlist verið háð því að þeir eigi ríka foreldra. Í áratug hefur Menntamálaráðuneytið ekki ljáð máls á því að ræða við Samband íslenskra sveitafélaga um aðkomu ríkisins að rekstri tónlistaskóla á framhaldsskólastigi. Fróðlegt væri að fá upplýsingar um hvert hlutfall ríkisins í rekstri þessara tónlistarskóla hafi verið mikill. Allir eru þessir skólar einkaskólar nema Listaháskólinn sem er rekinn af ríkinu og er því ríkisskóli. 

Á heimasíðu Sambands íslenskra sveitafélaga (www.samband.is) er fróðleg samantekt um ástand mála í Skólaskýrslu 2007 sem Mosi hvetur alla sem málið varða til að kynna sér gaumgæfilega þetta mál, alþingismenn, sveitarstjórnarmenn, líka ráðherra menntamála. Þar kemur fram að lög um fjárhagslegan stuðning við tónlistarskóla bíða enn endurskoðunar en nefnd var skipuð í ársbyrjun 2004. Ekki er kunnugt um hvort sú nefnd hafi skilað af sér nokkurri skýrslu, kannski nefndin hafi jafnvel aldrei komið saman?

Þetta er stórmál sem allir bíða spenntir fyrir. Einkaskólar eru ágætir en þeir þurfa að vera fjárhagslega vel í stakk búnir að sinna sínu hlutverki og geta staðið undir þeim væntingum sem til þeirra er vænst. Tónlist er eitt það besta til að efla hæfileika einstaklingsins og er undarlegt að Sjálfstæðisflokkurinn hafi ekki uppgötvað það nema örfáir að svo virðist.

Tónlistarskólarnir eiga allt betra skilið en að vera stöðugt fjársveltir. Þar ríkir á vissan hátt stöðnun, margir búa við ófullnægjandi húsakost, eru jafnvel í gömlu úr sér gengnu húsnæði sem ekki er beinlínis til að hrópa húrra fyrir.

Tónlistaskólar á framhaldsskólastigi eru ekki á verkefnalista sveitarfélaganna. Þau hafa yfirleitt nóg á sinni könnu.

Mosi 

Tónlistarnemendur bundnir átthagafjötrum?